Remko Kraaijeveld over eerste date met Vanja van der Leeden: 'Er stapte een bijna goddelijke verschijning binnen'

Zij had een zwak voor leuke fotografen en voegde hem toe op LinkedIn. Hij dacht nooit dat zo’n ‘verbijsterende schoonheid’ interesse zou hebben in hem. Toch zijn kookboek-auteur Vanja van der Leeden (48) en culinair fotograaf Remko Kraaijeveld (54) alweer tien jaar happy getrouwd.

Scène 1

Mei 2012. Het culinaire event Rollende Keukens in het Westerpark.

Vanja viert haar verjaardag op het Amsterdamse foodfestival en Remko is daar om een nieuw kookboek te promoten.

V: ‘Het eerste contact dat ik met Remko had, was via LinkedIn. Ik heb altijd een zwak gehad voor leuke fotografen. Niet alleen op liefdesgebied, ik vind het gewoon fijne mensen, omdat ze zo creatief en vaak ook rustig zijn. Ik zag Remko op LinkedIn en zijn blik en mooie ogen deden mij besluiten om te connecten. En ja, toen waren we dus allebei op Rollende Keukens, waar ik mijn verjaardag vierde. Ik hoopte dat die leuke fotograaf bij ons kwam zitten, maar dat gebeurde niet.’

R: ‘Ik was daar omdat ik net de fotografie had gedaan voor een kookboek en dat werd op Rollende Keukens gepromoot. Ik zag daar natuurlijk wel die heel knappe dame, maar ik werd weer van haar weggesleurd, want dat boek had prioriteit.’

V: ‘Ik had best een donkere periode achter de rug met veel sterfgevallen om me heen. En dit was voor het eerst dat ik het leven weer een beetje aan het vieren was. Remko kwam op het moment dat de zon weer begon te schijnen. Toch is er nog een tijdje overheen gegaan voordat we echt afspraken. Ik ben een keer met hem meegegaan tijdens zijn werk, omdat ik had gezegd: “Ik wil meer leren over fotografie.” Dat was ook echt zo, maar ik had wel een dubbele agenda.’

R: ‘Ik ben nogal introvert van aard en niet zo sterk in het oppikken van dat soort signalen. Ik vond – en vínd – Vanja een verbijsterende schoonheid, en kon me niet voorstellen dat een vrouw van dat kaliber geïnteresseerd was in een man van middelbare leeftijd. Ik dacht oprecht dat ze alleen maar interesse had voor mijn werk als fotograaf. Ik kwam ook net uit een scheiding, dus het had gewoon eventjes wat tijd nodig voordat het doordrong.’

V: ‘En ik dacht: hij vindt me niet leuk, want hij vraagt me niet mee uit. Nadat ik met hem mee was geweest, had ik gehoopt dat we samen uit eten zouden gaan, maar hij zette me gewoon af op station Sloterdijk. Blijkbaar had hij een ouderavond van zijn zoon, maar dat wist ik toen nog niet. Ik liet mijn handschoen in zijn auto liggen, echt niet bewust. Daarop stuurde Remko mij een appje: “Ik zoek de vrouw die bij deze handschoen past.” Op dat moment zat ik in de keuken bij Max en Tjepco, twee vrienden bij wie ik in huis woonde. Dat berichtje vond ik best wel eng; ik was al elf jaar single en ineens kwam het allemaal heel dichtbij. Maar Max zei: “Joh, doe niet zo tuttig, ga gewoon met hem naar bed en dan zie je daarna wel weer.”’

Bekijk ook

5 vragen aan... kunstenares Lynn Spoor | Elegance

'Een van de belangrijkste lessen en adviezen die ik kan delen is: wees authentiek en trouw aan je visie.'

Scène 2

Maart 2013. Restaurant Gebr. Hartering in de Peperstraat in Amsterdam.

Vanja en Remko spreken voor het eerst af. Ze gaan samen een hapje eten en eindigen in een trendy cocktailbar.

R: ‘Ik had inmiddels door dat er toch wel iets meer interesse vanuit haar kant was dan alleen op werkvlak. We spraken dus af en ik was natuurlijk te vroeg.’

V: ‘En ik ben altijd te laat.’

R: ‘Ik zat daar in dat restaurant te wachten toen een vrouw binnenstapte met een bijna goddelijke verschijning: donker haar, heel sensueel. En Vanja droeg een blouse waar je haar bh doorheen zag schemeren. Op dat moment dacht ik twee dingen. Aan de ene kant: wow, dit is wel heel sexy. En aan de andere kant: jeetje, heeft ze wel in de gaten dat haar overhemd doorschijnt en dat ik haar bh kan zien?’

V: ‘Natuurlijk had ik dat met voorbedachten rade aangetrokken. Ik had er een panter bh onderaan, die ik speciaal had uitgekozen. Remko gooide van schrik het mandje brood op de grond.’

R: ‘Maar het was wel meteen gezellig en we praatten heel makkelijk, omdat we dezelfde passies delen.’

V: ‘We vonden elkaar in het creatieve, maar ook in hoe we naar eten kijken. Na een tijdje had ik zoiets van: nu mag het praten wel stoppen. Maar je gaat natuurlijk niet zitten zoenen in een restaurant. Dus heb ik hem meegenomen naar de cocktailbar ernaast.'

R: ‘Ik zat daar tegenover deze bohemien vrouw, die midden in het hippe Amsterdamse leven stond, terwijl ik zelf op dat moment in een doodnormaal buurtje in Velsen woonde. Ik deed mijn werk als fotograaf, maar was niet echt geïnspireerd en wandelde een beetje lusteloos door het leven. Zij maakte iets los in mij en gaf me een nieuwe kijk op dingen. Ik voelde een soort vuur dat ik zo lang gemist had; Vanja gaf het leven glans en avontuur.’

V: ‘En toen stonden we dus na afloop buiten voor de brandweer en overviel hij mij met een hartstochtelijke kus. Er was meteen een enorme sparkle tussen ons, maar bovenal had ik iemand ontmoet in wie ik een soort gelijke zag, er was wederzijds respect.’

R: ‘Daarna is het heel snel gegaan tussen ons. Niet alleen qua liefde, maar ook qua samenwerken. Ik werk op hoog niveau met veel kritische klanten en ik ben zeker niet iemand die even zijn vriendinnetje naar voren schuift. Maar ik zag al snel dat Vanja een waanzinnig scherp oog heeft en weet hoe je visueel kunt koken. Het voelde alsof ik een ruwe diamant in handen had en in recordtijd stonden we samen klussen te doen voor opdrachtgevers.’

V: ‘Remko heeft mij echt in het diepe gegooid als foodstylist, het werkte meteen heel goed tussen ons. Voor die tijd was ik heel onzeker en durfde ik nooit dingen aan te pakken, maar hij gaf me gewoon die zet.’

Scène 3

Januari 2014. Een salonbootje op de Amsterdamse grachten.

Remko heeft het plan opgevat om Vanja ten huwelijk te vragen op een romantische plek, waar ook hun liefde voor eten weer tot uiting komt.

R: ‘Anderhalve maand na die eerste kus zeiden we al tegen elkaar: “Mocht er nu een kindje komen, dan is dat heel erg welkom.” Ik had al snel door dat Vanja het was voor mij. Hoe vaak in je leven kom je nu een vrouw tegen met zo’n goede smaak en charisma, die er waanzinnig goed uitziet, dezelfde drive heeft qua werk en creativiteit en met dezelfde instelling in het leven staat? En die ook nog eens een ontzettend goede muzieksmaak heeft, want Vanja maakte altijd cd’tjes voor in de auto met het ene na het andere waanzinnige nummer. Ik ben de romanticus van ons twee en dacht: die moet ik snel ten huwelijk vragen!’

V: ‘Ik grapte altijd dat ik de reïncarnatie van een Etruskische prinses ben, omdat ik in Italië heb gewoond, me daar zo thuis voel en de taal goed spreek. En Remko had een ring op de kop getikt via een edelsmid in Toscane, die nog op de Etruskische manier hamerde. Hij wilde me eigenlijk in Italië ten huwelijk vragen toen we daar waren voor een shoot, maar de ring die via de post bezorgd zou worden, was niet aangekomen. Op een gegeven moment liepen we door Parma en hoorde ik hem mopperen: “Die kut-ring.” Toen had ik natuurlijk wel iets in de gaten.’

R: ‘Ik besloot het aanzoek alsnog te doen tijdens het Amsterdam Light Festival en had een salonbootje gehuurd, waarmee we door de grachten gingen varen. Onderweg zouden we stoppen bij verschillende restaurantjes en daar allerlei gerechtjes krijgen.’

V: ‘Remko had gezegd: “Die dag moet je vrij houden.” Ik was een beetje ziekig, maar dacht: dit kan ik niet afzeggen, want ik voelde wel dat er iets belangrijks ging gebeuren. En ja, toen ging hij dus op zijn knieën met die prachtige Etruskische ring, dat was helemaal fantastisch. Ik heb het lange tijd eng gevonden om me te binden. Remko heeft een soort Zonnatura-jeugd gehad met ouders die elkaars jeugdliefde waren en altijd bij elkaar zijn gebleven, en ik kom uit een gescheiden gezin en was best wel sceptisch over het huwelijk. Maar dit met Remko voelde gewoon goed.’

Het hele interview lees je in de nieuwe Elegance die nu in de winkel ligt!