Jim Bakkum en Bettina Holwerda Bakkum: ‘Toen heb ik hem geappt: ik wil dit niet meer’

Hij was een knulletje van 19, zij al een vrouw toen ze elkaar ontmoetten. Inmiddels zijn Jim Bakkum (33) en Bettina Holwerda Bakkum (42) veertien jaar samen en nog steeds een gouden match.

Scène 1

Eind 2005. Het Polanentheater in Amsterdam.

Tijdens de laatste auditie voor de musical Grease ontmoeten Jim en Bettina elkaar voor de eerste keer. Het is geen liefde op het eerste gezicht.

B: ‘Eigenlijk wilde ik helemaal geen auditie doen. Ik zat al in de laatste auditieronde voor de musical Cats, maar iedereen bleef zeggen dat ik precies het type was voor Sandy. Volgens mij was de inschrijving zelfs al dicht, maar toch mocht ik nog meedoen.’

J: ‘Ik had de rol van Danny en moest die dag spelen met de laatste drie overgebleven Sandy’s. Zo zag Bettina eruit toen ik haar voor het eerst zag: met een staartje en een geel vestje. Een zacht, degelijk popje was mijn eerste beeld van haar. Little did I know…’

B: ‘We moesten een scène spelen en een nummer zingen. Dat laatste ging wel goed; ik deed een ad libje en daar is Jim gevoelig voor.’

J: ‘Zij zong veruit het lekkerst en ik vond haar het perfecte plaatje. Maar Albert Verlinde, de producent, dacht daar anders over…’

B: ‘Albert wilde mij niet, maar de regisseur, jij en nog wat anderen gelukkig wel, dus ik werd het.’

J: ‘We waren nog helemaal niet bezig met of we elkaar leuk vonden. Zij zegt altijd dat ik heel fake gedag zei toen ze wegging – ik stond te bellen. Met iedereen in die productie kon ik lachen, maar wij hadden steeds aanvarinkjes. Zij begreep mij en mijn humor niet, ik haar niet. Het was gek.’

B: ‘Hij was ook nog heel jong. Belde tijdens de repetities gewoon met zijn moeder: ‘Hee mam, wat eten we vanavond? Nee, dat lust ik niet.’ Ik woonde allang op mezelf en destijds samen. We zaten in verschillende levensfases. Maar dat boeide me niet, ik had die rol!’

Scène 2

Februari 2007. De Schouwburg van Almere.

Tijdens de scène waarbij ze als Danny en Sandy in een auto het podium opkomen, gaat het fout: een oververmoeide Jim trapt per ongeluk op het gaspedaal in plaats van op de rem.

J: ‘In die tijd nam ik ook nog een tv-programma op. Ik speelde ’s avonds in Grease en moest dan ’s ochtends vroeg naar Amsterdam om te draaien. In het weekend hadden we vier voorstellingen; dan ging ik ’s ochtends filmen en ’s middags én ’s avonds spelen. Dat toen niemand heeft gezegd: ‘Misschien moet je een show minder doen.’’

B: ‘Tijdens de zondagavondshow ging het mis. Jim was heel moe, weet ik nog. Hij kreeg een complete black-out en gaf gas in plaats van te remmen. We reden naar het einde van het toneel, recht naar de rand… en erover.’

J: ‘Ik weet er helemaal niets meer van, ook niet van de klap toen we in de orkestbak neerkwamen.’

B: ‘Ik sprong er op het laatste moment uit, maar was te laat en viel op mijn handen. Toen ik achter me keek, zag ik dat de auto op z’n kop lag. Jim zag ik niet. Ik dacht dat hij dood was, maar hij lag dwars over de zitting, niet onder de auto. Hij heeft zóveel geluk gehad. Wij allebei, al was mijn hand verbrijzeld en moest ik geopereerd worden.’

J: ‘Ik had een gescheurd schouderblad en een hersenschudding, maar ik was na een dag uit het ziekenhuis, Bettina was uiteindelijk tweeënhalve maand uit de running. In die tijd zochten we elkaar op, want inmiddels waren we elkaar leuk gaan vinden. Al weet ik niet eens precies waar dat begon. Er was nog niets officieels.’

B: ‘Hij was 19 en nog compleet met zichzelf bezig. Logisch hoor, als iedereen al jaren voor je rent. Maar ik zeg nog weleens: dat ik toen voor hem gevallen ben, is een wonder. Jim hield iets vasts steeds af, maar met dat losse kon ik niets. Ik wilde gewoon weten: kan ik iets van jou verwachten of niet? Dat kwam niet, dus heb ik hem geappt: ik wil dit niet meer. Toen we elkaar later die dag zagen, vroeg hij of we tijdens de show dan ook niet meer zouden zoenen. Dat moest, maar niet meer buiten de show. De dag erna belde hij en zei: ‘Oké, dan wil ik het wel.’ ‘Wat wil je dan wel?’ ‘Dat je mijn vriendin wordt’, zei hij toen.’

J: ‘En zo geschiedde de auditie voor mijn vrouw, haha. Ze was aangenomen!’

Scène 3

Augustus 2007. Het pad naar het strand van Nice.

Nadat Grease is afgelopen, gaan Jim en Bettina een weekend weg naar Nice. Daar blijkt dat het écht goed zit tussen hen.

B: ‘Bij de laatste voorstelling van Grease, in juli, weet ik nog dat ik best emotioneel was, omdat ik dacht: dit is nu klaar. We móesten elkaar daar altijd zien, maar nu ging Jim Fame doen en ik Hair. We moesten echt tijd voor elkaar gaan maken en dat zag ik niet zo gebeuren.’

J: ‘Maar toen gingen we een paar dagen samen naar Nice.’

B: ‘We liepen naar het strand en zongen samen iets van P!nk, weet ik nog. Daar in Frankrijk kwamen we erachter dat we op alle vlakken overeenkwamen. We maakten zelfs elkaars zinnen af.’

J: ‘We konden samen winkelen, door straten slenteren, dan weer ergens iets drinken… Ik zag dingen die ik nog niet van haar wist, zoals dat ze meestal in plaats van een handtas gewoon een Albert Heijn-tas meeneemt. Dat vond ik zo leuk. Heel écht.’

B: ‘We hadden nog steeds wel onenigheid. Hij woonde nog thuis en als hij langskwam, liet hij zijn troep gewoon vallen. Hij vrat de kast leeg, legde zijn was neer en dan ging hij drie dagen naar zijn moeder. Oké, dacht ik dan, ik zal je was wel doen, ofzo?’

J: ‘Ik had nog nooit op mezelf gewoond en moest alles leren: wassen, koken, ik kon niks. En lustte ook niks.’

B: ‘Alleen kipkrokant, haha! Op een gegeven moment heb ik het aangekaart: ‘Snap jij dat ik al anderhalf jaar de huur betaal en boodschappen doe, waar jij ook gebruik van maakt? Zullen we dat eens gaan delen?’ Zijn moeder had hetzelfde. Toen hij bij mij introk, werd de band met haar ook weer beter.’

J: ‘Die tijd was voor mij echt een omslagpunt, van jong naar iets volwassener. Ik leerde van alles. Bettina leerde me zelfs dingen op grammaticaal gebied.’

B: ‘Nu verbetert hij mij!’

J: ‘Maar sinds we samenwonen hebben we geen ruzie meer.’

Scène 4

September 2010. Een parkeerplaats in Maui, op Hawaï.

Als ze op vakantie zijn in Hawaï, verrast Jim Bettina na een etentje op weg naar de huurauto door haar ten huwelijk te vragen.

J: ‘Na die eerste, onzekere periode zijn we in 2008 op onze eerste lange vakantie samen geweest, vier weken naar Amerika. Toen we terugkwamen, wilden we echt niet meer bij elkaar weg.’

B: ‘Maar daarvoor was er nog een cruciaal punt, toen we naar Londen gingen. Ik was nerveus, want voor mij stond vast: ik wil kinderen. Niet nu, maar ooit. Dus dacht ik: ik moet het erover hebben, want als hij er anders in staat, ga ik hier niet meer in investeren. Tijdens het eten hadden we het erover en zei hij: ‘Joh, daar heb ik allang over nagedacht, natuurlijk wil ik dat! Ik weet dat ik jong vader word als ik bij je blijf.’’

J: ‘Na die eerste lange vakantie gingen we twee jaar later weer. Ik was vlak ervoor twee weken in mijn eentje naar LA geweest en miste Bettina zó dat ik wist: ik wil haar nooit meer kwijt. Ik besloot haar tijdens deze vakantie ten huwelijk te vragen, maar was er nog niet over uit hoe, al wilde ik het wel onverwacht doen. Op het strand leek me ingewikkeld, en tijdens het etentje die avond twijfelde ik steeds.’

B: ‘Dat had ik ook niet leuk gevonden, met al die mensen erbij.’

J: ‘Toen we naar de auto liepen, draaide ik me in één keer om en vroeg haar. Een paar dagen daarvoor had ik op een marktje een goedkope kralenring gekocht voor een dollar.’

B: ‘Ik had het helemaal niet zien aankomen, al had hij van tevoren wel gezegd: ‘Trek je mooiste jurkje aan.’ Maar je verwacht toch niet dat iemand gaat vragen of je met hem wilt trouwen als hij… hoe oud was je?’

J: ‘22. En heel nerveus!’

B: ‘Je zei ook weinig. Iets van: ‘Ik wil altijd bij je blijven, wil je met me trouwen?’ En ik riep eerst alleen maar: ‘Nee, nee!’ Zo van: wat doe je nou? Uiteindelijk heb ik natuurlijk ja gezegd.’

J: ‘Terug in Nederland hebben we samen een tattoo laten zetten: een notenbalkje van het liedje Songbird van Eva Cassidy, wat zo’n beetje ons liedje was geworden.’

Het hele interview lees je in de nieuwe Elegance die nu in de winkel ligt. Wil je liever niet de deur uit? Bestel hem dan HIER.

Met dank aan: Hard Rock Hotel Amsterdam American

Tekst: Tanja Spaander | Fotografie: Stef Nagel | Styling: Brigitte Kramer | Visagie: Jedidjah Kuijten