Toen ik je zag, een film naar de bestseller die Isa Hoes schreef over het leven met haar man Antonie Kamerling, draait binnenkort in de bioscoop. De actrice vertelt over het verhaal, de première en de reactie van haar kinderen.
Confronterend
Tien jaar geleden schreef ze het boek, nadat Antonie in 2010 op 44-jarige leeftijd uit het leven stapte, geteisterd door een manische depressie. Begin maart draait de film, geregisseerd door Ben Verbong, in de bioscoop. Haar kinderen Merlijn (24) en Vlinder (17) mochten hem als eerste zien. “Merlijn is nu 24 en kan zich nog veel herinneren van de tijd dat zijn vader er nog was. Voor hem was wat hij zag dus ook confronterend. Vlinder was destijds nog heel jong. Zij werd nu vooral geraakt door onze emoties” vertelt ze aan De Telegraaf. Zelf vond ze het ook moeilijk. “Ik heb alleen maar gehuild.”
Heftig
De rol van Antonie wordt gespeeld door Egbert-Jan Weeber en de rol van Isa door Noortje Herlaar. Isa kon zich geen betere acteurs wensen. “De vermoeidheid waarmee Egbert-Jan zijn rol speelde, de machteloosheid van Noortje: die waren zo goed getroffen”, vertelt ze. “Er zijn veel momenten geweest in mijn leven met Antonie die enorm heftig waren en die zag ik nu allemaal gecomprimeerd in één film. Dat kwam wel binnen.”
Isa Hoes herdenkt Antonie Kamerling op verjaardag
Zwaar leven
Isa is er nog altijd van overtuigd dat Antonie niet dood wilde. “Alleen viel dit leven hem te zwaar. Had hij maar meer mogelijkheden gezien, zich meer geuit”, blikt ze terug. Eerder vertelde ze aan Samen Sterk Zonder Stigma: “Antonie zat ingewikkeld in elkaar. Ik denk dat hij uiteindelijk veel meer problemen had met wie hij nou eigenlijk zelf was, dan hij liet blijken. Hij deed hij zich vaak beter voor dan hij zich voelde.”
Praten
De film is heftig en confronterend, maar Isa hoopt ook dat het mensen hun ogen opent. Om misschien wel zelf hulp te zoeken. “Sluit je niet af totdat stoppen de enige uitweg lijkt”, zegt ze. “Tegelijkertijd zou het goed zijn als we allemaal een beetje beter op elkaar letten. Elkaar ruimte bieden om het gesprek over depressieve gevoelens aan te gaan. Want ze negeren helpt niet. Nooit.”
Bron: Weekend, Telegraaf | Beeld: NL Beeld
