TEFAF Maastricht groeide uit tot de meest toonaangevende kunst- en antiekbeurs ter wereld. Ook het “kleine zusje” PAN Amsterdam heeft inmiddels status verworven. PR en Marketing Manager Titia Vellenga (52) blijft desondanks streven naar verbetering.
‘Het kantoor van TEFAF staat in Helvoirt, elf kilometer onder Den Bosch, en ik woon in Ommen. Een enkele reis met het openbaar vervoer neemt tweeënhalf uur in beslag. Natuurlijk valt dat me wel eens zwaar, al bof ik dat ik tegenwoordig twee dagen per week thuis kan werken. Toch heb ik nooit overwogen te verhuizen of een andere baan te zoeken. Als mobiele werkplek is de trein zo gek nog niet. Mijn wortels liggen in het bedrijfsleven. Ik heb zelfs een aantal jaren een eigen bedrijf gehad in faxen, laserprinters en kopieerapparaten. Ondernemen past bij mij, maar het product zei me niets. Daarom heb ik op een mooie dag de zaak verkocht, en gekozen voor wat ik eigenlijk altijd al wilde: een studie kunstgeschiedenis. Een behoorlijk gedurfde stap, want ik was al halverwege de dertig en ineens financieel afhankelijk van mijn man, maar ik heb nooit spijt gehad. Zeker niet sinds ik tien jaar geleden bij TEFAF terecht ben gekomen. Het aantrekkelijke van mijn functie vind ik de combinatie van kunst en zakelijkheid. In feite ben ik toch weer ondernemer. Het voornaamste doel van de stichting TEFAF is ervoor te zorgen dat de kunsthandelaren die op de beurs staan, goede zaken kunnen doen. Voor mij houdt dat in dat ik met mijn team van vijf medewerkers plus een aantal buitenlandse PR-agenten zoveel mogelijk potentiële kopers voor de beurs probeer te interesseren. Als het even kan, kies ik voor het persoonlijke contact. Daarin ligt mijn kracht. Je kunt wel eindeloos heen en weer blijven e-mailen, maar praten werkt veel beter. Dan hoor je wat de ander bezighoudt, en kun je daar veel gerichter op inspelen. Interesse wekken bij de internationale vakpers is een essentieel onderdeel van mijn werk. Verder ben ik altijd aanwezig bij de besloten lunches of cocktailparty’s voor potentiële kopers die TEFAF elk jaar in verschillende buitenlanden organiseert, vaak in samenwerking met de ambassadeur. Dit soort kleinschalige bijeenkomsten is met de nodige discretie omgeven. De meeste mensen hangen nu eenmaal liever niet aan de grote klok dat ze kostbare kunst verzamelen. Ik vind het boeiend om bij zo’n bezoek de verschillen tussen de culturen te zien. In een land als Zweden kan ik na een presentatie rekenen op alle mogelijke inhoudelijke vragen, terwijl het de Zuid-Amerikanen vaak meer gaat om het plezier van het moment. Dan is het een uitdaging om tóch uit te vinden wat iemand verzamelt en waarom. Mijn baan zou lastig met een gezin te combineren zijn.
‘Ik geniet. Er is gewoon geen boeiender product dan kunst van een hoog niveau’
Los van mijn buitenlandse reizen ben ik ook in Nederland veel onderweg. De meeste kunsthandelaren zijn nu eenmaal gevestigd in het westen. Tijdens TEFAF zit ik uiteraard in Maastricht, en tijdens PAN in Amsterdam. Bovendien zijnmijn werkdagen in de drukke maanden rond de beurzen regelmatig zo lang dat terugreizen naar Ommen bezwaarlijk wordt. Gelukkig bieden goede vrienden dan uitkomst. In mijn tas heb ik vier sleutels van huizen waar ik altijd terecht kan. De laatste weken voordat een beurs daadwerkelijk opent, zijn altijd waanzinnig verrassend en spannend. Ook wij weten namelijk vaak pas op de valreep wat er precies gepresenteerd zal worden. Maar het mooiste moment is toch als de handelaren de expositiehallen binnenstromen en de kunstwerken daadwerkelijk uitpakken en ophangen. Ik geniet daar elk jaar volop van. Er is gewoon geen boeiender product dan kunst van zo’n hoog niveau. Door mijn werk ben ik kunst ook breder gaan waarderen. Italiaanse schilders uit de vijftiende eeuw zijn nog altijd mijn grote passie, maar ik begrijp nu dat abstracte moderne kunst je op een totaal andere manier even hevig kan raken. Inmiddels weet ik ook uit eigen ervaring hoe verslavend kunst verzamelen kan zijn. Voor oude schilderkunst heb ik het budget niet, maar ik kan echt gretig worden als ik een mooi stuk zie voor mijn collectie art deco sieraden. Mijn man heeft net als ik een drukke baan. We hebben ieder een eigen leven, maar ook een heel leuk leven met elkaar. Elk weekend gaan we minstens één avond uit eten om uitgebreid bij te praten. Niets zeggen kunnen we trouwens ook heel goed. Dan zitten we uren samen in de woonkamer, ieder verdiept in een boek. Heerlijk. En dan is er natuurlijk de liefde voor kunst die ons bindt. Toen we afgelopen zomer in Italië waren, hebben we ons hart kunnen ophalen aan galeries en musea. Dat de confrontatie met zoveel schoonheid ook een beetje onzeker kan maken, merkte ik toen ik na Italië met een vriendin een week naar een schildercursus in Frankrijk ging. Ik was ervan overtuigd dat het niets zou worden, maar het bleek ontzettend leuk te zijn. Sinds kort heb ik er dus een toepasselijke hobby bij.’
Nog meer verhalen van inspirerende carrièrevrouwen? Klik hier.
