Christine Baranski ken je waarschijnlijk als de Martini-drinkende Maryann in
de Cybill Shepherd-comedyserie Cybill of als de altijd foutloos geklede Diane Lockhart in The good wife. Elegance sprak haar in Londen over haar nieuwste project: de feelgoodfilm van het jaar, Mamma Mia! Here we go again. Een ‘ontsnapping’ die we soms even nodig hebben in de wereld van nu.
Een vroege dinsdagmorgen net buiten Londen. Een foto- en filmcrew bouwt buiten de studio een aantal sets op en prepareert het materiaal. Vandaag staat een video- en fotoshoot op het programma om Mamma Mia! Here we go again te promoten.
De cast van de musical druppelt langzaam binnen en zo ook de 66-jarige Christine Baranski. Ze heeft een soort van kalmte en zelfverzekerdheid over zich, zoals de Hollywoodsterren uit de fifties. En ze is – zoals we haar kennen uit de tv-serie The good wife en diens opvolger The good fight – foutloos gekleed. Tussen de foto’s door neemt ze wat tijd voor ons in haar kleedkamer. We praten over haar werk en een film die zonder twijfel het feelgoodevent van het jaar wordt. In het vervolg op Mamma Mia! keren we terug naar het Griekse eiland Kalokairi voor Mamma Mia! Here we go again. In het vervolg op het wereldwijde succes zien we opnieuw alle hoofdrolspelers en gaan we ook terug in de tijd om te kijken hoe alle relaties tot stand zijn gekomen. Meer zon, zee, romance en ABBA-liedjes dus. Tien jaar zijn verstreken sinds de verrassende en muzikale ontknoping van de huwelijksdag van Sophie (Amanda Seyfried) in Mamma Mia! Nu is ze zwanger. Tijd dus voor een groot feest en een antwoord op de vraag: wat gebeurde er nu precies in 1978 tussen haar wilde moeder (Meryl Streep) en haar drie vaders (Colin Firth, Stellan Skarsgård en Pierce Brosnan)? Baranski en actrice Julie Walters zijn opnieuw van de partij als Streep’s vriendinnen Tanya en Rosie. Het was een terugkeer waar Baranski erg naar uitkeek. ‘Na tien jaar zijn we weer bij elkaar gekomen en het voelde ook als een echte 10 jaar-reünie. Met Pierce Brosnan, Stellan Skarsgård, Colin Firth, Julie Walters en Meryl Streep. Met een briljante toevoeging: Cher. En de jonge cast is ook geweldig om te zien.’
Was het draaien zo jaloersmakend als het er op film uitziet?
‘We filmden een deel in Engeland in de Shepperton Studios, maar ook een groot stuk in Kroatië. En daar leefden we met de hele cast ook bijna de lifestyle van de lm. Erg bijzonder. De hele club stond met elkaar op en we gingen zwemmen in de zee of relaxen aan het strand. Het klinkt heel klef – en dit soort dingen gebeurt niet vaak op een set – maar ik denk dat die gemoedelijke sfeer ook zijn weerslag heeft gehad op wat je in de film ziet.’
Hoe was de toevoeging van Cher?
‘Ik heb helaas geen nummers die ik met Cher kon zingen, zo jammer! Wat een geweldig verhaal zou dat zijn geweest voor m’n kleinkinderen. Toch heb ik dagenlang naast haar op de set gezeten en haar uitgehoord. Hangend op een stoeltje en met een constante stroom aan koffie.’
Een stille wens?
‘Absoluut! Zó bijzonder, ik volg haar al sinds ik opgroeide in Buffalo. Mijn volgende doel is om ooit in het adresboek van haar telefoon te komen. Een award op zich!’
Waarover heb je het met haar?
‘Vooral over haar vroege jaren en daar is ze heel open over. Eigenlijk deed ze maar wat destijds met Sonny (Bono, red.) en opeens kregen ze succes. Ze hadden geen idee wat ze daar toen mee aan moesten. Ze is daar heel relativerend over, hilarisch.’
‘Ik heb helaas geen nummers die ik met Cher kon zingen, zo jammer!’
Een feelgood film, iets wat we nodig hebben op dit moment?
‘De eerste film was het en deze ook: Mamma Mia is puur vermaak. En goed gemaakt entertainment met een hart is schaars tegenwoordig. Terwijl we dat juist nodig hebben op dit moment. De wereld – en onze Amerikaanse politiek, sorry wereld – lijkt onrustiger dan ooit en dan wil je soms gewoon even naar de bios en twee uur lachen en aan niets anders denken. Missie geslaagd, zeg ik.’
Terwijl je in de serie The good fight Trump niet schuwt.
‘Ja absoluut, en ik denk ook dat we de enige dramaserie zijn die z’n ‘wereld’ situeert in deze rare politieke, emotionele en soms psychotische realiteit van nu. En dat alles met een subtiliteit en humor, zodat je niet het gevoel krijgt dat je naar een reactionair pamflet kijkt, haha.’
Wat trekt je zo aan in het karakter van Diane Lockhart?
‘Ten eerste haar kracht. Ik mocht halverwege de jaren 90 ook al de sterke – martini-drinkende – Maryann spelen in de comedy Cybill. Ik kan nu trouwens nog steeds geen vliegtuig instappen of ze bieden mij al een martini aan! Maar goed, ik vind het geweldig dat Diane in The good wife en nu in de spin-off The good fight een intelligent mens is. Ze is fantastisch in haar werk en niet emotioneel puur omdat een vrouw dat nu eenmaal hoort te zijn. Soms zelfs helemaal niet. Ze heeft een groot intellect en dat is de focus. Het is goed dat we dit soort vrouwen – te vinden van het bedrijfsleven tot in de politiek – ook op het scherm zien.’
Met, even heel oppervlakkig, een niet verkeerde garderobe.
(lacht) ‘Oh, maar dat vind ik ook zeker een hele grote plus! Het is de ene fantastische jurk en prachtige jas na de andere. Onze costume designer is een god. Hij heeft mij in de negen jaar dat ik dit karakter speel nog niet één keer teleurgesteld. Tot aan de schoenen, juwelen en tas aan toe.’
Eindigt daar ook wel eens iets van thuis?
‘Hmm, laat ik zeggen dat ik wel eens iets mag lenen voor een feestje of de opera. Winkelen op je werk, wie kan dat nu zeggen!?’
Zit je erg in het entertainmentwereldje?
‘Een leuke party zeg ik zeker niet af. Maar ik heb niet meer het gevoel dat ik mij moet bewijzen door elk feestje af te lopen. Die tijd besteed ik liever aan mijn familie en vrienden. Lunchen in een museum met een vriendin en daarna schilderijen bekijken. Dat helpt mij te focussen in een wereld waarin we overgestimuleerd worden. Een weekend in mijn huis aan het meer helpt ook. ’s Avonds lekker op de steiger met een glas wijn, niets is beter dan dat.’ –
