'Die wedstrijd over wie de baas is, is onze redding'

‘IK WAS NIET OP ZOEK NAAR IEMAND MET EEN STUDENTIKOOS BESTAAN’ -Tanja

Scène 1

September 2000. Een loods in Amsterdam-Noord.

Tijdens een persconferentie voor de musical Boy band zet een roddelfotograaf de jonge hoofdrolzanger naast de actrice die zijn choreografe speelt. Er springt letterlijk een vonk over. C: ‘Ik kende Tanja alleen oppervlakkig. Joop van Tellingen zette ons naast elkaar om een foto te maken. Toen onze armen elkaar raakten, knetterde het letterlijk tussen ons. Op dat moment keek ik naar haar en dacht ik: héé.’ T: ‘Er gebeurde iets. Het was een soort uitwisseling van energie. Het was niet zo dat we meteen halsoverkop verliefd werden, maar er was wel een aantrekkingskracht.’ C: ‘Het was iets heel fysieks. Dat je denkt: ik wil dit. Dat had ik nog nooit met iemand gehad.’ T: ‘Veel later vroegen we aan elkaar: wanneer was nou het moment waarop jij mij echt zag? En toen noemden we allebei dat moment.’

Scène 2

Eind 2000. Een bus met musicalartiesten op de terugreis naar Amsterdam.

De actrice en de zanger zitten naast elkaar na afloop van een succesvolle try-out. Opeens kust hij haar. C: ‘Er was een bepaalde spanning tussen ons, maar we dachten ook: dit kan natuurlijk niet. Vanwege het leeftijdsverschil, maar ook omdat we uit totaal verschillende milieus komen. Ik kom uit een rechtse, vrij volkse ondernemersfamilie, Tanja komt uit een links, artistiek milieu.’ T: ‘Ik had al relaties gehad met jongere mannen en dat was niet goed bevallen. Ik wilde iemand van mijn eigen leeftijd of ouder. Niet meer zo’n broekie dat de hele tijd roept: ik ben hier nog niet aan toe!’ C: ‘Ik was echt heel jong, 22 pas.’ T: ‘Hij stond helemaal aan het begin van zijn carrière en ik had echt iets opgebouwd. Ik wilde iemand die in dezelfde fase zat als ik, niet iemand die een studentikoos bestaan leidde.’ C: ‘Wat ik niet deed, trouwens.’ T: ‘Hij woonde nog bij zijn moeder! Ik durfde het in het begin niet aan mijn vriendinnen te vertellen.’ C: ‘Tanja en ik zaten altijd naast elkaar in de bus tijdens de tournee van Boy band, we konden uren kletsen en lachen. We waren aan elkaar gewaagd. Ik weet nog dat de eerste try-out heel goed was gegaan en dat er op de terugweg een ontlading van spanning was. En toen kuste ik haar. Waar iedereen bij was.’ T: ‘Dat kon hij zo goed! Ik kreeg helemaal knikkende knieën. Ik dacht: zo ben ik nog nooit gekust. De hele bus begon te klappen, want die hadden het allang zien aankomen. Echt heel gênant.’ C: ‘Ik dacht: dat geneuzel over jong en oud, ik moet haar hebben. Maar zij had iets van: dit gaat echt niet gebeuren. Die eerste anderhalf jaar is het zeker zeven of acht keer uit geweest.’ T: ‘Ik was stiekem hartstikke bang om me te binden. Ik had nog nooit met een man samengewoond. Was nooit een volledig commitment aangegaan. En out of all people gaf juist dat broekie mij vertrouwen, doordat hij het zo zeker wist. Hoe hard ik hem ook probeerde weg te duwen, hij zei gewoon: schat, je kunt heel moeilijk gaan doen, je kunt wegrennen als je wilt, maar je komt toch bij mij uit. Uiteindelijk was er geen houden meer aan. Toen heb ik me overgegeven.’ C: ‘En een half jaar daarna was je zwanger.’

Scène 3

Het is de zomer van 2002. Het appartement van de actrice in Amsterdam.

De actrice kijkt naar een televisieprogramma over vrouwen die hun zwangerschap hebben uitgesteld, maar die daarna geen kind meer kunnen krijgen. Ze zegt tegen haar vriend: we moeten aan de bak! T: ‘Een van de eerste dingen die Charly tegen me zei, was: ik wil geen kinderen. Dus toen het serieus werd tussen ons, liet ik hem weten: ik wil ze wél en ik kan ook niet te lang wachten. Als je het echt niet wilt, lijkt het me beter dat we uit elkaar gaan. Maar toen zei hij vrij snel: ik wil het wel.’ C: ‘Omdat ik me realiseerde dat ik het met jou wel aandurfde.’ T: ‘En toen zag ik die aflevering van de Oprah Winfrey-show waarin ze zeiden: je vruchtbaarheid keldert na je dertigste razendsnel. Ik dacht, het is nu of nooit! Maar er kwam iets tussen, ik kreeg een rol in een televisieserie. Toen die op het allerlaatste moment werd afgezegd, trok Charly mij over de streep. Hij zei: laten we het proberen, want nu is het een rustige tijd.’ C: ‘We hebben het maar één keer niet veilig gedaan. En toen kreeg ze opeens een rol aangeboden in een andere serie die werd opgenomen op Curaçao. We zijn snel weer veilig gaan vrijen, maar toen was het al te laat.’ T: ‘Vlak voor mijn vertrek naar Curaçao ontdekte ik dat ik zwanger was.’

‘IK DACHT: DAT GENEUZEL OVER JONG EN OUD, IK MOET HAAR HEBBEN’ -Charly

Scène 4

Mei 2003. Een verloskamer in het VU-ziekenhuis in Amsterdam.

Tijdens de geboorte van zoon Billy heeft de actrice het heel zwaar. Haar vriend sleept haar erdoorheen. T: ‘Alles ging mis wat maar mis kon gaan. Mijn vliezen braken, maar de weeën kwamen niet op gang. Ik liep drie dagen met gebroken vliezen rond. Ik ging voor de zoveelste keer naar het ziekenhuis, maar ze hadden geen plek. Toen zei ik: leg me maar in een bezemkast, want ik ga niet naar huis. Ze hebben geprobeerd de weeën op te wekken, maar uiteindelijk werd het een keizersnee, waarbij ik niet goed was verdoofd. Het was de hel.’ C: ‘En het duurde twee en een halve dag.’ T: ‘Charly heeft ADHD en ADHD’ers kunnen in stresssituaties goed kalm blijven omdat ze gewend zijn aan chaos in hun hoofd. Hij heeft me er echt doorheen gesleept en ik ben daardoor nog meer van hem gaan houden. Je bent echt mijn held.’ C: ‘En toen was Billy er. Opeens is er iemand in je leven voor wie je voortdurend je best doet, voor wie je een zo leuk mogelijk mens probeert te zijn. Als ik erop terugkijk, denk ik: ik was zó niet klaar voor het vaderschap. Maar ik deed het gewoon en het is goedgekomen. Echt, het was voor mij heel goed dat ik jong vader werd. En het was ook heel leuk, al moest ik wel over mijn smetvrees heen stappen met al die poepluiers.’ T: ‘Charly was hartstikke jong, maar tijdens die bevalling was hij zó steady. Ik zat in een storm, maar hij was mijn rots. Toen de verdoving niet goed werkte tijdens de keizersnee, zei hij: kijk me aan Tan, we zitten op het strand samen, de zon schijnt, er zijn palmbomen. Hij sleepte me geestelijk weg bij wat er achter dat groene doek gebeurde.’ C: ‘Op een gegeven moment kon ik niet zo snel meer wat bedenken, toen bleef ik een beetje hangen in die palmbomen, haha! Maar ik zorgde ervoor dat zij kalmeerde. Op dat soort momenten raak ik niet in paniek.’

Scène 5

Begin 2008. Een camping in Noord-Brabant.

De actrice bivakkeert met twee kleine kinderen in een stacaravan. De zanger zit de helft van de tijd in het buitenland. De actrice moppert dat hij niet snel genoeg overschakelt op de gezinsmodus als hij thuis komt. T: ‘Ik had een kleuter en een baby, ik deed een dagelijks radioprogramma en had een rol in een regioserie in Noord-Brabant. Tijdens de opnames voor die serie logeerde ik in een stacaravan op camping Het Haasje. Nou, dat was ik ook.’ C: ‘Ik woonde de helft van de tijd in Keulen, omdat ik daar de hoofdrol in een musical zong.’ T: ‘De spitsuren kwamen dus grotendeels op mij neer. Het was een pittige tijd. Ik weet nog dat ik ‘s avonds mijn teksten zat te leren in die caravan en dan boven het scenario in slaap viel. Charly had in Keulen een soort vrijgezellenbestaan. Maar als hij thuiskwam, moest hij meteen op de rijdende trein van het gezin springen en dat was moeilijk schakelen voor hem. Ik was soms pissig, dan riep ik: ik zit hier een jongleursact te doen en jij kan daar lekker uitslapen.’ C: ‘Het was voor Tanja heel zwaar. En ik vond het reizen en het alleen zijn ook helemaal niet prettig. Ik voelde me al die tijd een beetje schizofreen.’ T: ‘Maar ja, die rol was zo’n geweldige kans voor hem. Ik gunde het hem zo. Ik zei: we fiksen het gewoon. Zo hebben we het altijd gedaan, ook als er voor mij iets moois voorbijkwam.’ C: ‘We hebben het altijd voor elkaar mogelijk gemaakt.’ T: ‘Als je allebei zo’n passie hebt, begrijp je dat ook heel goed van elkaar.’

‘ZE LIET VOORBEELDEN VAN EEN RING SLINGEREN DOOR HET HUIS' -Charly

Scène 6

Het Van Gogh-kerkje in het Brabantse plaatsje Nuenen: 9 augustus 2008.

De actrice en de zanger trouwen in het dorp uit haar jeugd. C: ‘We hadden inmiddels twee kinderen en het woord trouwen viel. Maar ik geloof niet in het huwelijk. Ik dacht: het gaat goed tussen Tanja en mij, laten we het niet verpesten door te trouwen. Maar Tanja vond dat het dan praktisch beter geregeld zou zijn. En het is natuurlijk wel fijn om ten overstaan van alle mensen die je liefhebt te zeggen: dit is hoe wij willen leven.’ T: ‘De eerste keer dat hij me vroeg was in bed, half dronken na een wilde nacht. Toen dacht ik: ik snap wel dat je in deze stemming met mij wilt trouwen, maar hoe denk je er morgen over?’ C: ‘Ze zei: hier doe ik het niet voor. Maar ik dacht: wat maakt het nou uit? Ik ben zo’n botte sukkel.’ T: ‘De volgende ochtend kwam hij aanzetten met een ringetje van zilverpapier en vroeg het nog een keer. Dat vond ik heel schattig, maar ik wilde een écht huwelijksaanzoek.’ C: ‘Ze liet voorbeelden van een ring slingeren door het huis. Ik dacht eerst: wat doen die papieren hier toch de hele tijd? Zo stom! Uiteindelijk liet ik die ring maken en toen deed ik weer iets doms. Hij lag op tafel en ik zei: ik heb trouwens de ring hier.’ T: ‘Je drukte hem gewoon in mijn handen. Ik zei: zo neem ik hem niet aan. Ik was natuurlijk een trut, maar ik wil in mijn leven maar een keer trouwen en dan moet het echt kloppen.’ C: ‘Ik dacht: oké, dus ik moet honderd parachutisten, een wit paard en Paleis Soestdijk afhuren. En toen klapte ik dicht. Maar uiteindelijk is het toch goedgekomen. We waren op Valentijns- dag in de dom van Keulen. Toen heb ik haar op een romantische manier gevraagd.’ T: ‘Ik weet nog dat ik dacht: het is Valentijnsdag en we zijn in een kerk, als die idioot me nú niet vraagt...’ C: ‘Tanja wilde graag op 8 augustus 2008 trouwen. Drie keer acht, drie keer het symbool voor oneindigheid. Maar het werd 9 augustus.’ T: ‘Het idee was eerst om bij mijn moeder op de boerderij te trouwen. Hippiejurkje, blote voeten in het weiland. Maar toen zei iemand: wat ga je doen als het regent? Dan heb je dus een tent nodig. Op een gegeven moment had ik een nachtmerrie dat de hele bruiloft zich afspeelde in een plastic feesttent. Toen ik wakker werd, zei ik tegen Charly: we moeten een andere locatie bedenken. Maar ja, toen was alles op 8 augustus al bezet. Er was wel op 9 augustus nog plek in het Van Gogh-kerkje in Nuenen, waar ik ben opgegroeid. Toen werd het 9-8-2008. Eén acht minder.’ C: ‘Geen drie, maar twee keer oneindig dus... Ook prima.’

Scène 7

Ergens in 2012. Het huis van de actrice en de zanger in Almere-Haven.

De zanger is gestopt met musicals en ‘s ochtends zegt de actrice: nu mag jij eruit om de kinderen op te vangen. C: ‘Nadat ik had meegedaan aan The Voice of Holland, werd ik een prettiger mens voor Tanja. Want ik ging eindelijk doen wat ik echt leuk vond. Optreden met mensen met wie ik wilde optreden en liedjes zingen die ik wilde zingen.’ T: ‘Toen we net bij elkaar waren, zeiden mensen: daar heb je Tanja Jess en haar toyboy. Hij werd niet serieus genomen en wat wij hadden ook niet. Dat heeft lang geduurd. Het moet voor hem niet makkelijk zijn geweest om steeds ‘de man van’ te zijn. Door zijn deelname aan The Voice werd ik ineens ‘de vrouw van’. Het werd gelijkwaardiger tussen ons.’ C: ‘Dat mensen zeiden dat ik jouw toyboy was, deed me niks. Belangrijker was dat ik me door The Voice realiseerde dat ik al te lang bezig was dingen die ik niet altijd wilde. Ik vond niet alle musicals leuk, zat altijd in een vast stramien. En er waren veel herhalingen.’ T: ‘Dat hij niet gelukkig was met wat hij deed, had zijn weerslag op onze relatie. Dan zei ik: kijk eens wat een mooie zonsondergang en dan antwoordde hij: ik hoor het je zeggen, maar ik voel het niet. Dat musicalgebeuren is zwaar, je kunt nauwelijks een gezinsleven of sociaal leven hebben. ‘s Avonds met het eten was Charly er niet, want dan was hij al in het theater. ‘s Ochtends moest ik er uit voor de kinderen, want hij was pas om twee ‘s uur nachts thuis. Alles kwam altijd voor mijn rekening. Het was echt een verademing dat we de zorg konden gaan delen.’ C: ‘Dat je relatie goed blijft, is echt niet iets vanzelfsprekends. Je moet altijd voor elkaar blijven vechten. En dat hebben wij ook altijd gedaan.’ T: ‘We zijn allebei pittige mensen. Onze valkuil is dat we in een soort wedstrijd terechtkomen over wie de baas is. Maar dat is tegelijkertijd onze redding. Want die wedstrijd houdt het ook spannend.’ C: ‘Ik verlangde al heel jong naar vastigheid en die vond ik bij Tanja. Zij geeft mij stabiliteit, maar tegelijkertijd is er nog steeds een spanning tussen ons, en daardoor blijft het leuk.’ T: ‘Hetzelfde ondefinieerbare wat ons samenbracht, houdt ons nog steeds bij elkaar. Er is herkenning tussen ons. Maar die dierlijke aantrekkingskracht uit het begin is er ook nog steeds. Ik had nooit gedacht dat dat erin zou zitten voor mij, dat ik iemand zo lang zo leuk zou vinden.’