/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2024%2F12%2FQgg0KcLtEUQ4dV1733838163.jpg "Jin Choi")
Het Amsterdam Light Festival is een jaarlijkse traditie die al voor de 13e keer neerstrijkt in de hoofdstad. Dit jaar is het thema ‘rituelen’. Met ruim 25 kunstwerken op de meest indrukwekkende en fotogenieke plekken van de stad, verbindt het festival bewoners en bezoekers in het jubileumjaar Amsterdam 750. Hoofdcurator Jin Choi: ‘Het festival is een pionier in het genre van lichtkunst.’
1. Hoe heb je het festival zien veranderen in de loop der jaren?
"Het festival bood als één van de eerste een kans aan iedereen met interesse voor het medium ‘licht’. En het waren de mensen van Amsterdam Light Festival die mij voor het eerst ‘kunstenaar’ noemden. Tegelijkertijd brengt het festival onverwachte ontmoetingen teweeg met licht als kunstvorm in de donkere wintermaanden van de stad."
2. Wat is het verschil in vergelijking met exposities in een museale setting?
"Wat ik zo leuk vind aan het festival is dat de kunstwerken in een alledaagse omgeving staan. Ze zijn vaak speciaal gemaakt voor een locatie en maken daarbij gebruik van de unieke, fysieke omgevingsfactoren, of juist van de niet-tastbare verhalen van die plek. Er ontstaat daardoor een soort synergie tussen het kunstwerk en de omgeving. Een goed voorbeeld hiervan is het werk van Peter Vink op de Magere Brug van een aantal edities geleden, dat met dunne lijnen van ledlicht de herkenbare, iconische karakteristieken van de brug totaal veranderde. Op deze manier komen we meer te weten over de verhalen van onze stad en herontdekken we haar schoonheid.’
3. Hoe zou je de aankomende editie omschrijven?
"Een bijzondere: groter en uitbundiger voor de 750e verjaardag van de stad die wij ons thuis noemen. Er doen zeer diverse kunstenaars mee – internationaal en nationaal, vrouwelijk en non-binair, kunstenaars uit politieke conflictgebieden en ondervertegenwoordigde landen – en er is een verscheidenheid aan zorgvuldig gecureerde belevingen. Van wandelen en varen tot fietsen. Ik kan niet wachten om het allemaal aan jullie te laten zien."
4. Naar welk werk kijk je in het bijzonder uit?
Ik ben al lang fan van het werk van Javier Riera en zijn poëtische interventies in de natuur. Ik ben benieuwd naar de reactie van Amsterdam op zijn interpretatie van de monumenten en gebouwen, en de natuurlijke aspecten van de stad. Daarnaast is het kunstwerk Rush Hour van Studio OSSO kenmerkend Amsterdams. Het gaat zeker weten adembenemend zijn. Het rijmt ook heel erg met het gevoel van vrijheid dat ik ervaar als ik ’s winters door de donkere straten van Amsterdam fiets. Als laatste het kunstwerk Light Gate van Edwin Baruch; het werk debuteerde twee jaar geleden op het festival en ik ben trots op mijn bijdrage eraan. Het wordt dit jaar opnieuw geplaatst, als een triomfantelijke poort naar een nieuw tijdperk, namelijk dat van een (meer) duurzaam festival."
/https%3A%2F%2Fthumbor.pijper.io%2FNvBxSy7cmFkOK3mDYiQvEtzr6uc%3D%2F1200x800%2Ftop%2Fhttps%253A%252F%252Fcdn.pijper.io%252F2024%252F11%252FQwhasMeufKohpp1730984018.png)
5. Welke reacties vanuit het publiek maakten indruk op je?
"Toen ik als deelnemend kunstenaar aan de vijfde editie (2016-2017 red.) naast mijn kunstwerk, The Lace, stond. Een Nederlands koppel, dat mij aanzag voor toerist, legde heel vriendelijk de geschiedenis van het Nederlandse erfgoed van kant aan mij uit. Daarnaast was mijn besluit als curator om het kunstwerk Sign aan de waterkant te plaatsen, een memorabel moment. Hier was namelijk veel verzet tegen, maar toen ik zag dat de trams die langsreden hun vaart minderden, zodat passagiers het kunstwerk wat langer konden bewonderen, voelde ik me enorm opgelucht en tevreden."