Ze kwam op haar 15e naar Nederland, leerde alle kneepjes van het kookvak en opende op haar tweeëntwintigste haar eerste restaurant. Inmiddels heeft Eveline Wu maar liefst tien zaken en ze is nog altijd heel gepassioneerd in haar werk. En die passie, die proef je.
Druk bestaan
Als we Eveline bellen, zit ze met haar gezin op Ibiza. Snel loopt ze naar een ruimte waar we elkaar goed kunnen verstaan. ‘Het is heerlijk om hier te zijn met de kinderen, maar we blijven maar vier dagen hoor, want er moet in Nederland weer gewerkt worden.’ Het is meteen duidelijk dat Eveline een druk bestaan heeft. ‘Iedere dag ga ik om acht uur ’s ochtends naar een van mijn restaurants om mijn personeel te ontmoeten of rijd ik richting de groothandel. Pas rond middernacht ga ik weer naar huis. Het klinkt misschien raar, maar ik vind die drukte en chaos niet erg, want mijn werk geeft mij veel voldoening.’
Op de vraag of ze haar kinderen vaak ziet, moet ze lachen. ‘Mijn kinderen werken óók in mijn restaurants. Mijn zoon is 15 en mijn dochter 18. Sinds ze bij mij in dienst zijn, hebben ze meer respect gekregen voor hun moeder, omdat het hard werken is. De zondag houden we vrij als familiedag. Daar is iedereen heel streng in en dan zijn we echt even samen.’
Georgina Verbaan over het dealen met ouder worden: ‘Ben er heel relaxed onder’
Passie voor koken
De passie voor koken zit diepgeworteld in de genen van de familie Wu. Zo zat haar vader in het leger, waar hij dagelijks kookte voor al het personeel. Ook Evelines oma in China was altijd in de keuken te vinden. ‘Als ik ’s ochtends dan de keuken in liep, was oma druk in de weer met de voorbereidingen voor de lunch (noodlesoep met vlees of vis) of het diner. Vaak stond er de hele dag een grote wokpan op het vuur met genoeg eten voor iedereen. Zodra het eten klaar was, werden alle mannen uit de rijstvelden teruggeroepen en waren we even met elkaar. Als de lunch voorbij was, volgde al snel het diner. Dat was vaak een rijsttafel vol varkensvlees, daar zijn ze in China gek op, en groenten uit de bergen of onze eigen tuin. In de plek waar ik vandaan kom, Qingtian Luoxi Village, waren in die tijd geen supermarkten. Regelmatig ging ik samen met mijn vader mosselen zoeken in de bergen of jagen op vogels. Als ik verlangde naar iets zoets, stopte ik stiekem een lepeltje suiker in mijn mond.’
Evelines ouders werkten allebei in de stad, omdat daar simpelweg meer werk was. Het grootste gedeelte van haar tijd bracht ze door met haar oma. ‘Zonder mijn vader en oma had ik dit allemaal niet bereikt.’
Het hele interview met Eveline Wu lees je in Elegance.
Tekst: Lotte van Zijl | Beeld: Elvan Ünlü
