Dat de afgelopen twaalf maanden nogal druk waren voor Hugo de Jonge, is een understatement. De demissionair minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport werd gebombardeerd tot coronaminister en gekozen als CDA-lijstrekker, wat hij weer uit handen gaf omdat de coronacrisis nog altijd zijn aandacht eist. Met Elegance neemt De Jonge zijn overvolle week door, met zo nu en dan wat broodnodige ruimte voor een Netflix-serie op de bank en wat family time.
Maandag
'Iedere werkdag begint met een videocall met mijn team, meestal vanuit de auto. We bespreken wat er die dag speelt en wat de prioriteiten zijn. Ondertussen zijn chauffeur Tim en ik onderweg naar het coalitieoverleg. Dat vindt elke maandag plaats met de premier, de vicepremiers en de fractievoorzitters. Tim en ik hebben de afspraak dat hij ’s ochtends de muziek mag kiezen en ik ’s avonds. Zo beginnen we de dag vaak met symfonische rock en eindigen met jazz. De rest van de ochtend en begin van de middag heb ik diverse overleggen over corona. Met mijn ambtenaren bespreek ik de vaccinatiestrategie en hoe het gaat met testen. Ook premier Mark Rutte en minister van Justitie & Veiligheid, Ferd Grapperhaus, spreek ik op een aantal vaste momenten in de week over de crisis. Maandagmiddagen probeer ik vrij te houden voor werkbezoeken. Vandaag ben ik uitgenodigd om langs te komen in een verpleeghuis en een instelling voor gehandicaptenzorg die aan het vaccineren zijn. Prachtige momenten om bij te mogen zijn! Ik eet ook een hapje mee met het personeel. Op weg naar huis bel ik met mijn speechschrijver Lieke over de tekst van de persconferentie de volgende dag. Elk woord telt, het luistert ontzettend nauw. Thuis typ ik zelf net zo lang tot ik tevreden ben.'
Dinsdag
'De dag start met een ontbijt met mijn vrouw Mireille, mijn dochter Sarah (13) en zoon Ismaël (15). Sarah bakt de lekkerste eitjes.
Fijn om de dag samen aan de keukentafel te beginnen, zeker nu, want vandaag is de ministeriële commissie crisisbeheersing. Daar nemen we de officiële besluiten, bijvoorbeeld of de scholen open kunnen. We willen zo graag dat er weer meer kan, maar het moet verantwoord zijn. Die afwegingen blijven lastig. Om zeven uur vanavond volgt een persconferentie waarin premier Rutte en ik Nederland bijpraten over de besluiten. We geven nu al een jaar regelmatig persconferenties, maar echt wennen doet het niet. Ik zou graag weer eens iets leuks willen vertellen bij zo’n bijeenkomst. Dat er weer dingen wél mogen. Maar helaas, we moeten nog een tijdje volhouden. Gelukkig gloort er, door het toenemend aantal vaccinaties, licht aan het einde van de tunnel. Na de persbijeenkomst ga ik terug naar mijn ministerie. Daar eet ik een Indonesische rijsttafel. Daar hoort een alcoholvrij biertje bij! Intussen werk ik met mijn directeur-generaal en andere ambtenaren tot een uur of elf door aan de brief die we de Tweede Kamer moeten sturen over de stand van zaken van de crisisbestrijding. Vandaag hebben we een nieuw record; 106 kantjes.'
Woensdag
'Mijn wekker gaat extra vroeg. Ik ren met mijn hardloopmaatje zo’n vijf à zes kilometer op het Rotterdamse Katendrecht, waar ik woon. Die lichaamsbeweging heb ik echt nodig. Het helpt om te ontspannen en tegelijkertijd mijn hoofd erbij te houden. Op het ministerie aangekomen neem ik eerst een videoboodschap op voor een digitaal evenement met zorgmedewerkers. Zo kan ik ze op afstand toch een hart onder de riem steken en vooral onwijs bedanken dat zij dag-in-dag-uit voor iedereen klaar staan. Zij zijn de echte helden. ’s Middags is er een debat over corona, dit vindt standaard de dag na de persconferentie plaats. Hier leg ik verantwoording af over de gemaakte keuzes, en dat is belangrijk. Maar vaak een lange zit. Ik ben net voor middernacht weer thuis. Gelukkig heeft Mireille op me gewacht. Samen sluiten we de dag af met een van onze favoriete Netflix-series: Dogs of Berlin.'
Donderdag
'Een dag vol overleggen, eigenlijk net als altijd, maar vandaag nog net even iets meer. We spreken over de FieldLabs, over testen en vaccineren. Ook bel ik met mijn Vlaamse collega, die dezelfde taak als ik vervult. We leren van elkaar. Na al het overleg mag ik ook nog iets actiefs doen: ik ga op werkbezoek bij een teststraat, waar een nieuwe ademtest in gebruik is genomen. Zo kun je snel vaststellen wie in ieder geval niet besmet zijn. Zij kunnen dan meteen rechtsomkeert maken. De twijfelgevallen gaan door voor een reguliere PCR-test om te bepalen of ze misschien toch besmet zijn. Op donderdagavonden eet ik gewoonlijk met mijn collega’s van het CDA. Sinds de crisis spreken we elkaar digitaal. Het werkt, maar gezellig is anders.'
Vrijdag
'Mijn vrijdagen staan in het teken van de ministerraad. Alle ministers uit het kabinet komen bijeen op het ministerie van Mark Rutte. Daarvoor is er ook weer een overleg over corona met een deel van de collega’s. Omdat vrijwel alle bewindspersonen op zo’n dag op één plek zijn, verzamelt er zich ook altijd veel pers voor de deur. Bij binnenkomst en vertrek geef ik wat korte reacties op het nieuws. Na afloop ga ik nog even naar het departement voor de laatste overleggen van de dag. Maar op vrijdag probeer ik het niet te laat te maken. De vrijdagavond is namelijk voor mijn gezin. We kijken het liefst naar The voice met z’n allen.'
Zaterdag
'Op zaterdag stond ik altijd langs de lijn van het hockey- of voetbalveld, maar dat is al een tijdje niet meer mogelijk. Wel wandel ik met de kinderen en Mireille door Rotterdam. Dat blijft voor mij de mooiste stad van Nederland. Een stad die nooit af is. Als je wakker wordt hoor je het gebonk van heipalen, die de grond ingaan. Heerlijk. Het is de hartslag van de stad. Verder begin ik met alle memo’s die ik heb meegekregen voor dit weekend. Het zijn er zoveel dat het niet in één, maar in twee tassen zit. Ik bestudeer de besmettingscijfers en de modellen van Jaap van Dissel en zijn collega’s. Mijn team lacht er wel eens om, maar cijfers geven mij houvast.'
Zondag
'Op zondag komen we sinds het begin van de coronacrisis bijeen op het Catshuis van de premier. Gelukkig begint het vandaag pas ’s middags zodat ik kan uitslapen en hardlopen. Dit serieuze overleg mag in spijkerbroek en op gympen gevoerd worden, zo houd ik het weekendgevoel toch een beetje vast.'
- Jorrit Niels
- BrunoPress