Na een aftastend en rommelig begin zijn Miljuschka Witzenhausen (34) en Philip van Ierschot (35) nu vier jaar samen. Hun relatie verkeert zelden in rustig vaarwater. ‘We zijn een explosief stel.’ Toch gloort er wat meer rust aan de horizon.
Scène 1
18 maart 2011, Amsterdam-Oost. Food Film Festival in Studio/K.
De gehele food-elite uit Amsterdam is aanwezig. Miljuschka is er als gast, Philip is in de keuken aan het filmen. Het is zijn eerste project voor de foodwereld.
P: ‘De periode daarvoor studeerde ik rechten, maar als ik in de collegezaal zat dacht ik: wat doe ik hier? Ik wil een potje koken.’ M: ‘Je had maar twee studieboeken in huis en anderhalve meter aan kookboeken.’ P: ‘Ik was al een tijdje lid van de Youth Food Movement die dat festival organiseerde. Zij hadden mij gevraagd of ik er een video van wilde maken.’ M: ‘Voor mij was eten altijd al belangrijk, maar in die tijd begon ik me er serieus in te verdiepen. Jij viel me vooral op, omdat je met een camera rondliep. Ik ben me altijd bewust van camera’s. Ik heb je een handje geschud. Verder was ik niet geïnteresseerd.’ P: ‘En ik ging helemaal op in mijn eerste food-opdracht. Die móest lukken, want ik wilde verder in het vak.’M: ‘Daarna zag ik regelmatig werk van je voorbijkomen, dus je naam bleef me wel bij.’
Scène 2
Turijn, 23 oktober 2014. Salone del Gusto, een foodbeurs die om de twee jaar wordt georganiseerd.
Miljuschka is met een vriendin naar dit evenement gegaan, het neusje van de zalm voor foodkenners. Daar loopt ze Philip voor de tweede keer tegen het lijf.
P: ‘Ik was verrast dat ik je daar weer tegenkwam. Ik begroette je enthousiast, waarop jij wat gedenkwaardige woorden sprak…’ M: ‘… ja, omdat je me had belédigd! Ik had je per mail benaderd of je mijn kookprogramma op 24Kitchen wilde produceren.’ P: ‘En ik had inmiddels zóveel opdrachten. Ik had het veel te druk, dus ik hapte niet.’ M: ‘Je hápte niet? Je reagéérde niet eens op mijn mail!’ P: ‘Ben jij door de honden opgevoed of zo? snauwde je. Ik schrok me rot.’ M. kijkt onbewogen. P: ‘Ik dacht: wat ís dit voor een vrouw? Maar je intrigeerde me wel. Ik kom uit een omgeving waar ze, eh, anders met elkaar omgaan. Minder confronterend. Conflictmijdend. Jouw tegengeluid vond ik wel verfrissend.’ M: ‘In mijn milieu is iedereen heel direct.’ P: ‘Nu ben ik eraan gewend, maar toen…’ M: ‘Na mijn uitval raakten we aan de praat. Ik bleek veel over eten te weten. Dat vond jij leuk.’ P: ‘Ik verwachtte het niet.’ M: ‘Ik dacht al snel: wat een leuk joch. Maar ik zag je niet als relatiemateriaal. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. De relatie met de vader van mijn kinderen rommelde al een tijdje. Ik wist niet of ik verder met hem wilde.’ P: ‘Er sprong nog geen vonk over tussen jou en mij. We hadden het allebei veel te druk met onszelf.’
‘IN MIJN FAMILIE ZIJN ALLE MANNEN ONBETROUWBAAR’ -Miljuschka
Scène 3
19 juli 2015. Lisserbroek, Landgoed De Olmenhorst.
Miljuschka viert haar dertigste verjaardag. Zij is inmiddels gescheiden en heeft met Philip een pilot gemaakt voor Linda.tv en een tv-programma: Miljuschka’s Food Trucks USA. Voor het feestje zijn twintig vrienden uitgenodigd. En Philip.
P: ‘De pilot had tot gevolg dat we een shoot over foodtrucks in Amerika mochten gaan maken. In New York.’ M: ‘Dan leer je elkaar goed kennen. We gingen vaak met z’n tweetjes, nadat we eerst met de crew hadden gegeten, nog even Chinatown in: op zoek naar dumplings. We waren allebei obsessief met eten bezig.’ P: ‘Het was geweldig om die obsessie met jou te delen.’ M: ‘Ik vond het tof met jou, maar was heel gestrest. Ik was net met mijn kinderen bij mijn moeder ingetrokken. Zij was aan het getuigen tegen haar broer Willem, met alle spanningen van dien. Elke ochtend begon voor mij met overgeven. Ik viel wel twintig kilo af.’ P: ‘Ik kreeg geen hoogte van jou. In New York hadden we het fantastisch samen, maar toen we terug waren moest ik maar naar jouw gevoelens gissen. Ik was blij dat je me uitnodigde voor je verjaarsfeest. Dat zei toch wel iets. Wat me alleen verbaasde: op het feest waren alleen vrienden en vriendinnen. Geen familie.’ M: ‘Ik zag dat jij je ongemakkelijk voelde. Je kende helemaal niemand. Toen je tijdens het diner opstond om naar de wc te gaan, liep ik achter je aan.’ P: ‘Je pakte me vast en we begonnen te zoenen.’ M: ‘Ik was blij maar ook verward. Mijn hele leven lag over- hoop. Wat moest ik met een nieuwe liefde?’ P: ‘Ik wist dat je veel stress had, maar echt begrijpen deed ik het niet. Ik had geen benul van jouw achtergrond, jouw angsten. Dat wij iets begonnen te krijgen, was voor mij alleen maar fris, nieuw, gezellig.’ M: ‘Na die eerste zoen begonnen we een beetje te rommelen met elkaar. Maar in de liefde ben ik conservatief, ik ben niet van de onenightstands. En bij jou merkte ik al gauw een soort terughoudendheid. Dan is het voor mij snel klaar.’ P: ‘Jij was ook conservatief in het vertellen over je familie.’ M: ‘Ik was bang dat je weg zou lopen als ik de waarheid ver- telde. Zie je het voor je? Dat ik zou zeggen: ik ben de dochter van Astrid Holleeder, de zus van de grootste crimineel van Nederland, ik ben zijn nichtje. Mijn moeder en ik kunnen elk moment vermoord worden.’ P. gniffelend: ‘Ja, je was nogal een pakket.’ M: ‘Ik ben een pakket, maar ook leuk, dus ik dacht: als je zo blijft aarzelen, ga dan maar lekker door met je eigen leven.’
Scène 4
September 2015. In de bossen bij Lage Vuursche.
Philip past op het huis van vrienden. Na een ruzie komt Miljuschka hem daar zijn spullen terugbezorgen. Voorgoed, denkt ze. Maar het loopt anders.
P: ‘Toen ik het eenmaal wist, begonnen goede vrienden op me in te praten. De een zei: rennen! De ander: waar brand je je vingers aan? En de volgende: je gaat toch voor de liefde, niet voor een achternaam? En zelf dacht ik vaak: waarom moet uit- gerekend zij uit die familie komen?’ M: ‘Maar je vertrouwde me toch? Die familienaam is voor de buitenwereld misschien iets om kippenvel van te krijgen, maar wat wij hadden stond daarboven.’ P: ‘Dat snap ik wel, maar…’ M: ‘Gelukkig luisterde je naar iemand die iets heel verstandigs zei.’ P: ‘Ja, een goede vriend en zakenpartner zei: wil je altijd binnen de lijntjes blijven kleuren, of durf je over je eigen grenzen te springen? Dat kwam binnen! Daarna ben ik onder de douche gegaan, omdat ik daar het beste kan nadenken en toen wist ik het zeker: ik vind haar zó tof, ik ga ervoor.’ M: ‘Ik wist niet wat ik hoorde. Ik kwam die middag naar je toe om je te vertellen dat ik er klaar mee was, waarop jij zei: kom, we gaan wandelen. We reden naar het bos bij Lage Vuursche. Daar pakte je mijn hand en zei: ik vind je te gek. Ik wil je niet uit mijn handen laten glippen.’ P: ‘Kort daarna stelde je me eindelijk aan je moeder voor.’ M: ‘Zij was totaal anders dan je had verwacht.’ P: ‘Ja, ik was zwaar onder de indruk.’ M: ‘Je had je een beeld gevormd op basis van de media. Die hadden je bang gemaakt.’ P: ‘Je moeder deed dat beeld in één klap veranderen. Toen ik haar zag dacht ik: wat jong en energiek. Ze bleek superintelligent en recht voor zijn raap, net als jij. Dat vind ik nu heerlijk. Jij had haar verteld dat ik er best goed uitzag, maar het eerste wat ze achteraf tegen jou zei was: hij is wel knap, maar het is geen Calvin Klein-model.’ M: ‘Mijn moeder is betrouwbaar en integer.’ P: ‘Bij haar voelde ik het gevaar ook helemaal niet. Dat gevaar stond in het begin tussen ons in, maar nadat ik haar had ontmoet, was het voorgoed weg.’
Scène 5
Eind oktober 2015. Een tv-studio in Amsterdam-West. De feestelijke lancering van Linda.tv.
Philip is die middag teruggekomen van een reisje met vrienden naar Tanzania. De hereniging met Miljuschka verloopt tumultueus. Het scheelt weinig of zij gaat zonder hem naar het feest.
M: ‘Jij had die vakantie naar Tanzania geboekt voordat het tussen ons serieus werd. Ik wilde daar helemaal niet tussen komen, het waren jóuw vrienden. Toch voelde ik me in de steek gelaten. Je ging met twee bevriende setjes en een alleenstaand meisje. Dat meisje was de beste vriendin van een van die andere vrouwen. Ik zag het al helemaal voor me: die vrouw ging jou natuurlijk proberen te koppelen aan haar vriendin.’ P: ‘Waarom zou ze? Iedereen wist dat ik met jou was.’ M: ‘Ik ben het niet gewend dat een man… in mijn familie zijn alle mannen onbetrouwbaar. Mijn vader, mijn ex, mijn oom: iedereen loopt weg, gaat vreemd of wordt crimineel.’ P: ‘Dat heb ik onderschat. In jouw familie moet je als man vechten om vertrouwen te winnen.’ M: ‘Ik miste je heel erg. Ik stuurde je steeds appjes, misschien ook wel een beetje om te controleren of… En dat voelde jij. Je hebt me toen drie dagen niet meer geappt.’
‘GEWELDIG OM DIE OBSESSIE VOOR ETEN MET JOU TE DELEN’ -Philip
P: ‘Ik was gefrustreerd omdat je me niet vertrouwde. Ik ken dat soort wantrouwen niet. Mijn ouders zijn ruim vijftig jaar samen. Zij zijn voor mij een soort bewijsmateriaal dat het wél kan!’ M: ‘Ik hoop het. Voor mij was Tanzania in ieder geval de laatste hobbel die ik nog moest nemen.’ P: ‘Toen ik terugkwam was je wóest.’ M: ‘Ja. Hoe haal je het in je hoofd om drie dagen lang niets van je te laten horen!’ P: ‘Wat kun jij vlammen…’ M: ‘Jij net zo goed. We zijn een explosief stel.’ P: ‘Je wilde mij niet mee hebben naar het feest van Linda.tv, maar ik dacht: dat laat ik niet gebeuren. Ik heb gezegd dat ik voor je ga, dan zal je het weten ook.’ M. lachend: ‘Na het feest ben je bij me ingetrokken. Toen waren we echt een setje en kwamen ook de kinderen meer in beeld. Die had ik er, met al die stormen tussen ons, een beetje buiten gehouden.’
Scène 6
Zomer 2019. Een tuin onder de rook van Amsterdam.
Nu zij samen verder willen hebben Miljuschka en Philip een grote, oude boerderij gekocht. De grondige verbouwing duurt maanden. Ook Miljuschka wordt gesloopt. Zij ligt vaak uitgevloerd onder een boom terwijl Philip haar én de verbouwing in het oog houdt.
M: ‘Zeshonderd vierkante meter huis verbouwen. Iedereen zei: jullie zijn gek dat je daaraan begint. We hadden nog nooit zoiets gedaan, maar we bleken er heel goed in.’ P: ‘We zijn elkaars tegenpolen. Dat maakt ons tot een goed team. Ik ben van het detail, jij van de grote lijnen.’ M: ‘Er gingen ontelbare dingen mis. Nadat de aannemer ons had opgelicht, besloot jij het project zelf te gaan begeleiden.’ P: ‘Ik heb een jaar vrij genomen. Dat bleek een goed besluit, ook omdat jij die zomer instortte.’ M: ‘Toen ben je er echt voor me geweest.’ P: ‘Het zette wel druk op onze relatie, maar we konden het aan.’ M: ‘Geweldig dat er iemand was om me op te vangen.’ P: ‘Ik vind het fijn om te zorgen. Jij hebt ook zoveel ballen in de lucht te houden. En je telefoon gaat de héle dag.’ M: ‘Het hoort erbij. Als ondernemer sta je voortdurend op een skippybal te jongleren. Dat is ook het leuke, maar de verbouwing liep anders dan verwacht en er was het proces tegen Willem. Ik zeg altijd: je krijgt wat je aankunt. Maar dít was wel wat veel.’ P: ‘Vergeet niet dat jij, vanaf het moment dat je met je kinderen op straat stond, alléén maar hebt geknokt om te overleven.’ M: ‘Daarom vind ik dit huis ook zo belangrijk. Het moet een rustpunt worden waar we kunnen wonen, uitrusten, werken, slapen, eten – alles. Ik merk nu al dat we hier steeds meer in ons eigen schulpje gaan zitten. Het is hier veilig, we hebben de ruimte. We gaan ook steeds minder naar restaurants. Thuis hebben we alle faciliteiten om lekker te koken en te eten.’ P. lachend: ‘Eten is de enige manier om jou rustig te krijgen.’ M. met de ogen dicht: ‘Mmmm, softijs…’ P: ‘Als het even tegenzit: softijs! Dat geldt ook voor mij. Softijs is onze drug.’
‘ELKE DAG MET JOU GAAT HET LEVEN EEN OCTAAF HOGER’ -Philip
Scène 7
Herfstvakantie, oktober 2019. Het terras van een luxueus hotel aan de Turkse kust.
Na een dagje strand met de kinderen nemen Miljuschka en Philip met een drankje de stand van hun leven door. Rembrandt (9) en Felina (7) liggen al in bed.
P: ‘Ik wil mooie dingen met jou maken. Foodvideo’s, een moestuin aanleggen, fruitbomen planten, straks met jou naar Mexico voor je nieuwe tv-programma…’ M: ‘En veel eten!’ P: ‘Ik ben heel tevreden met hoe ons leven nu is. Ook met de kinderen.’ M: ‘Dat vind ik zo mooi. Jij ziet ze nu echt als jouw kinderen.’ P: ‘Daarom weet ik nog steeds niet of ik samen met jou ook nog…’ M: ‘Daar zijn we nog niet uit. Ik zit nu in zo’n andere levensfase dan toen ik Rembrandt en Felina kreeg. Toen stopte ik vier jaar met werken. Dat zou ik nu niet meer kunnen. Maar het zou wel…, je voegt je samen in een kind. Dat is toch prachtig?’ P: ‘Ik geniet er enorm van om, zoals nu, als gezin een week samen te zijn. Als we met ons vieren aan tafel zitten en ik zie die bekkies van de kinderen…’ M: ‘En wat ons samen betreft? Jij zegt steeds: probeer er eens wat minder met een gestrekt been in te gaan.’ P: ‘En jij vindt dat ik meer schijt aan anderen moet hebben.’ M: ‘In het begin gooiden we vaak met modder naar elkaar. Dat wordt minder.’ P: ‘Onze gesprekken worden constructiever, omdat jij beter over je gevoelens leert praten.’ M: ‘We zitten nog best vaak in een storm met z’n tweeën.’ P: ‘Gelukkig wel. Dankzij een flinke portie stress gaat het juist goed tussen ons. Het is de manier waarop ik in het leven wil staan. Risico’s nemen, het conflict niet mijden. We zien wel waar het schip strandt. Tot nu toe gaat het leven met jou iedere dag een octaaf hoger.’
