Schrijfster Karen Swan: 'De karakters die aan de zijlijn leven, zijn altijd mijn favorieten'

Onlangs verscheen Stormgloed, het derde deel in de Het wilde eiland-serie van Karen Swan. Een historische roman-reeks waarin het Schotse eiland St. Kilda de hoofdrol speelt. Hoofdredacteur Hilde sprak haar in Amsterdam over haar inspiratie, favoriete karakters en haar leven als auteur.

Hoe is je carrière ooit begonnen?

"Midden jaren negentig werkte ik eerst bij Tatler, waar ik de assistent was van Natalie Massenet. Daarna ging ik bij Vogue werken. Natalie heeft me toen nog gevraagd om haar te helpen met een idee dat ze had: een webshop met de naam Net-a-Porter. Maar ik dacht: ik ga echt niet weg bij Vogue. Toen ze het bedrijf jaren later voor miljoenen verkocht, moest ik wel even slikken."

Bekijk ook

Star Wars-actrice Daisy Ridley: 'Het is vooral nu belangrijk om een film te maken die hoopvol is' | Elegance

De actrice verscheen onlangs in Young Woman and the Sea, een film over de eerste vrouw die het Engelse Kanaal overzwom. 

Je eerste boek was een non-fictie over zwangerschappen?

"Klopt. Ik was zwanger en schreef het samen met mijn arts, die zich heel erg focuste op het holistische. Dat was in die tijd nog heel vernieuwend, al behandelde zij wel al celebrity’s als Gwyneth Paltrow, Kate Moss, Sadie Frost en Elle Macpherson. Mijn contactpersoon bij de uitgeverij belde me op en zei: “Jij moet fictie gaan schrijven, probeer het maar eens.” Ik ben gaan zitten en gewoon vanuit het niets een scène gaan schrijven. Het was alsof alles in mijn hoofd klikte. Ik wist niet wat me overkwam! Die scène werd de eerste van mijn allereerste boek, Players. Mijn eerste bestseller schreef ik een paar jaar later: Christmas at Tiffany’s, en daarmee waren ook meteen mijn kerstromans geboren. Het grappige is dat dit boek eigenlijk helemaal niet over kerst gaat. Het begint op nieuwjaarsdag en eindigt met kerst. Nog voor de eerste draft-versie klaar was, belde mijn redacteur me op: “Ik heb de titel voor je boek bedacht: Christmas at Tiffany’s.” Het enige probleem was, dat er helemaal geen Tiffany’s in voorkwam. Uiteindelijk heb ik dat er nog wel in kunnen schrijven."

Waar kwam de inspiratie voor je Het wilde eiland-serie vandaan?

"Door een piepklein berichtje in The Times. In de kop stond zoiets als: 90 jaar sinds St. Kilda het heeft opgegeven. Wat mijn aandacht trok was het woord opgegeven. Ik dacht: dat is hard. Ik wist helemaal niks van St Kilda, maar toen ik ging googelen werd ik direct gegrepen. Zo kwam ik erachter dat het eiland ooit in handen was van de McCloud-familie en heel toevallig is dat ook de achternaam van mijn vader. Ik vond een foto van mannen op het eiland, waarop ze druk zijn met hun dagelijkse overleg, een meeting op een paadje tussen hun huizen. Ze dragen allemaal hun handgeweven tweeds, hebben dikke baarden, een verweerd, zongebruind gezicht en blote voeten. Ze waren zo ver verwijderd van de moderne man. En dit was 1930! Ik dacht meteen: wie zijn deze mensen?"

En toen wist je: dit moet een boek worden?

"Ik had nog nooit een historische roman geschreven, maar dit verhaal greep me enorm. St. Kilda is een heel ongewoon eiland, dat niet te vergelijken is met bijvoorbeeld Isle of Skye of de Shetland eilanden. Het is niet een half uurtje varen van het vasteland, dus je vaart er niet even naartoe met je boot. Sterker nog, het is meer dan drie uur uit de kust in het midden van de Atlantische Oceaan en zo ontzettend wild en ongerept. Ik ben er geweest en het deed me enorm denken aan een set uit Game of Thrones. Echt waar, het voelt bijna prehistorisch, alsof je er elk moment een dinosaurus tegen kunt komen. Er is maar één plek die je met de boot kunt bereiken, de rest van het eiland bestaat uit verticale kliffen. En weet je wat me nog het meest bijbleef van alles wat ik heb gelezen? Dat er in de jaren dertig nog maar 36 mensen woonden, waarvan zo’n tien kinderen en tien ouderen. Het waren dus zo’n zestien mensen die de boel daar draaiende hielden. Van september tot mei konden er door het ruwe weer geen voorraden bezorgd worden. En om te eten moesten de inwoners aan lange touwen de kliffen afdalen om eieren van zeevogels te verzamelen. Ik weet nog dat ik een gesprek had met mijn nieuwe redacteur. Zij vroeg me naar ideeën voor mijn boeken en toen floepte ik dit eruit. Zij was meteen geïnteresseerd en voor ik het wist, had ik getekend voor mijn eerste historische romanserie."

Het hele interview met Karen Swan lees je in de nieuwe Elegance die nu in de winkel ligt!