Maandag
‘De dag begint vroeg in Milaan. Van zaterdagavond tot woensdagochtend ben ik altijd in Italië. Om zes uur ga ik met mijn assistent naar Florence, waar een deel van de ready-to-wear wordt geproduceerd. In de auto werk ik mijn mails bij. In Florence controleer ik de productie, check ik nieuwe stoffen en breng wijzigingen aan. Het productiewerk zeg maar. Na een volle dag en veel besprekingen met de mensen daar, rijden we terug naar Milaan. Ik lees wat documenten en doe nog een paar telefoontjes. Om half elf zijn we weer in de stad. We nemen dan altijd een pasta. In Milaan zijn restaurants vaak tot één uur ’s nachts nog open. Vanavond is er niemand in het restaurant en ze willen eigenlijk al sluiten als we binnenstappen. Ik besef dat dit voorlopig mijn laatste week in Milaan is.’
Dinsdag
‘Na het ontbijt kijk ik in de buurt van Milaan naar stoffen. Ik laat wat proefdrukken maken op verschillende stoffen om te kijken of dat werkt. Daarna rijden we terug naar Milaan voor een fabrikant waar ik stoffen koop voor bruidsjurken en ander maatwerk. Ik werk mijn lijstje af en daarmee vul ik de rest van de middag. Ik merk dat het coronavirus de stad steeds meer in zijn greep heeft, dus ik ben erop gebrand om zoveel mogelijk van mijn nieuwste collectie Amazone by Addy, mee terug te nemen naar Nederland. Dit is voor de show die ik op het bekende paardenevent Indoor Brabant ga geven. Het lukt voor de helft. Erg blij, dan zit het maar in de koffers.’
Woensdag
‘Deze ochtend zie ik dat veel vluchten zijn geannuleerd, maar mijn vlucht naar Nederland gaat gelukkig wel. Met een halfvol Alitalia-toestel stijgen we op. Ik voel wat zorgen, maar na mijn faillissement heb ik geleerd om mij niet té druk te maken en het per dag te bekijken. In Nederland direct naar ‘de villa’. Sinds de doorstart van mijn bedrijf heb ik een nieuwe ruimte in Villa Maasdonk in Nuland. Daar kunnen mensen terecht voor mijn couture, maar er is ook ruimte voor evenementen. Alles strijken en inpakken voor de show en shop bij Indoor Brabant, waar ze 60.000 man verwachten. Een belangrijk event na mijn doorstart. Alles is klaar en dan krijg ik het bericht dat ze het event hebben afgelast vanwege het virus. Een klap, maar gelukkig belt de Fashion Week Amsterdam dat ik mijn show in Amsterdam kan houden.’
Donderdag
‘De hele dag bezig met het voorbereiden en doorpassen voor de show in Amsterdam. Naast de Amazone-collectie wil ik ook wat couturejurken tonen die ik eerder in Rome heb geshowd. Tussendoor veel telefoontjes over het gecancelde paardenevent en van klanten. Tevreden met de samenstelling voor de show eindigt de dag met wéér een teleurstellend telefoontje. Ook de Fashion Week gaat niet door. Al het werk voor niks. Dus tja, wat kun je doen. Een moment voor een wijntje, laat ik het zachtjes uitdrukken.’ (lacht)
‘Ik besef: dit is even m’n LAATSTE keer in MILAAN’
Vrijdag
‘Vroeg in de ochtend ga ik alleen naar de villa. Tegen mijn medewerkers zeg ik dat ze even weg moeten blijven uit de meeste ruimtes waar ik ben. De hele dag ben ik ermee bezig om alle nieuwe jurken op poppen op een catwalk te zetten. Aan het einde van de dag roep ik iedereen bij elkaar en creëren we zelf een modeshow. Met een fles champagne erbij om even alle zorgen opzij te zetten en iedereen te bedanken voor hun inzet in deze zeer enerverende week.’
Zaterdag
‘Ik ontvang klanten en we nemen alle mooie plannen door die ik voor ze heb. Toch voel je ook een donkere wolk. Ik maak me zorgen over de maatregelen van de overheid, deze worden steeds scherper. Normaal word ik na de afspraken om zes uur opgehaald door een chauffeur die me naar het vliegveld brengt voor mijn vlucht naar Milaan. Nu niet en ik ga naar huis. Heel raar. Dus ga ik eten met een vriend in een restaurant. Constant hebben we het over het virus, dat op dat moment het ergst is toegeslagen in mijn geboorteplaats Uden.’
Zondag
‘Ik ga naar de villa en hoor van een aantal klanten dat ze hun bruiloft hebben uitgesteld. Ook kan ik sommige orders nu niet afmaken, omdat ik niet naar Italië kan om de stoffen te kopen. Hier in Nederland is de kwaliteit toch minder. Afspraken heb ik nu niet meer. Thuis en in de villa pak ik soms een pop en wat stof en ga ik mouleren. Goed voor de ontspanning. Je weet niet hoe lang deze crisis gaat duren. Alles is onzeker, maar ik hoop dat we snel weer op volle toeren draaien en mijn show voor m’n 20-jarig couturejubileum kunnen inhalen. Schouders eronder.’
CV
1950 Geboren op 8 april in Uden 1970 Start als verkoper in de boetiek Tic Tac 1980 Neemt Tic Tac over 1992 Werkt als stylist voor onder anderen Sandra Reemer en Willeke Alberti 2001 Start met eigen couturecollectie 2007 Maakt zijn internationale debuut tijdens de Alta Roma Fashion Week en toont zijn collectie in America’s next top model 2007 Ontvangt in Rome de Look of the Year-award voor beste buitenlandse ontwerper 2011 Wordt geridderd in de Orde van Oranje-Nassau 2012 Maakt de trouwjurk voor prinses Carolina de Bourbon de Parme 2013 Maakt zes koninklijke jurken tijdens de inhuldiging van koning Willem-Alexander 2014 Maakt de trouwjurk van Chantal Janzen 2015 Maakt de Bosch by Addy-collectie geïnspireerd op het werk van Jheronimus Bosch 2016 Wint de Premio Moda-award in Venetië 2019 Maakt doorstart na faillissement 2020 Viert 20-jarig couturejubileum
Beeld: Alinda de Vries-Roks
