Knielen op een bed violen, de bestseller van Jan Siebelink uit 2005, is verfilmd. Barry Atsma vertolkt de hoofdrol: een eenvoudige bloemenkweker die zich langzaam verliest in zijn geloof.
1 Je bent voor de film negen kilo afgevallen; waarom was dat nodig?
‘Ik zag er iets te gezond uit voor mijn rol. De hoofdpersoon, Hans Sievez, was een tanige man. Hij moest, kort na de tweede wereldoorlog, hard werken om rond te komen, er was weinig te eten. Overigens hielp het afvallen – dat behoorlijk afzien was – me wel om me in te leven in zijn fanatisme.’
2 Begrijp je waarom mensen zich bij een religieuze sekte aansluiten?
‘Als er iets is wat deze film me heeft opgeleverd, dan is het begrip voor religieus extremisme. Mensen willen een antwoord op existentiële vragen: waarom zijn we op aarde, wat is de zin van het leven? Dat maakt ze vatbaar voor de simplistische verhalen van sektes over beloning en straf van God. Hoewel ik begrijp hoe het werkt, keur ik het in alle opzichten af.’
3 In hoeverre heeft Jan Siebelink zich bemoeid met de film?
‘Toen het script bijna af was, heeft hij de puntjes op de i gezet. Voor mij was hij een grote steun, ik heb uitvoerig met hem gepraat over zijn ouders. Tijdens de opnames sms’te ik hem ook vaak met vragen over zijn vader. Of hij fysiek met zijn kinderen was, bijvoorbeeld. Dan kreeg ik meestal meteen antwoord.’
4 De Sievez uit het boek wekt antipathie op bij veel lezers. Hoe is dat in de film?
‘In zekere zin is hij als een junk: verschrikkelijk egoïstisch, altijd maar bezig met één ding – zijn geloof. Je zou tegen hem willen schreeuwen op te houden met die onzin. Maar waar het boek inderdaad heel beklemmend is, is de film denk ik net iets liefdevoller. Je herkent in Hans ook een slachtoffer en gaat toch een beetje van hem en zijn vrouw houden. Maar het blijft een ingrijpend verhaal, verwacht uiteraard geen romcom.’
