Manuela Kemp en Tjerk Lammers over verloving: 'Ja, maar mag ik dan wel alleen blijven wonen?'

Het gaat momenteel niet goed met Manuela Kemp. Na een scooterongeluk in Portugal, belandde de zangeres in een coma. De vooruitzichten zien er niet goed uit en haar man Tjerk heeft inmiddels laten weten dat ze haar zullen moeten laten gaan. Het is dan ook mooi om stil te staan bij de warme herinneringen die zij in de publieke belangstelling heeft achtergelaten. Eén van die bijzondere momenten was een exclusief interview dat Manuela samen met haar man in Elegance gaf, waarin ze openhartig sprak over hun relatie en hun leven samen.

Scène 3

Voorjaar 2008. Een hotelkamer in Parijs. De zangeres en de muziekjournalist beleven hun eerste ruzie. Zij beent stampvoetend de hotelkamer uit.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

M: 'Waar het over ging? Te onbenullig voor woorden. Dat wil ik echt niet teruglezen in een tijdschrift hoor.'

T: 'We hadden ruzie, maar ik dacht: te gek! Dat betekent dat we echt een relatie hebben. Ik vond het een goed teken. In een volwassen relatie heb je af en toe woorden, dat kan niet anders. Ik houd helemaal niet zo van ruziemaken, maar ik zag het alleen maar als iets heel positiefs, toen. Dat heb ik ook tegen jou gezegd: 'We hebben ruzie, helemaal te gek'.'

M: 'Toen jij dat zo zei, vond ik het opeens ook leuk. Ik vond het top dat jij dat zo zag. Ik werd steeds verliefder op je.'

Scène 4

Zomer 2008. Het huis van de muziekjournalist in Amsterdam. Zij komt terug van vakantie en zit vol verhalen. Hij zegt: 'Wees nou eens even stil, ik wil je wat vragen'. Vervolgens gaat hij op één knie zitten.

T: 'Maan heeft een huisje op een Grieks eiland en zij ging daar vier weken naartoe. Ik ging ook mee, maar alleen voor een week, want we waren nog aan het aftasten en ze wilde niet dat ik vier weken zou blijven. Ik ging dus eerder terug en zat vervolgens drie weken alleen thuis. En dat waren de langste weken van mijn leven. Op dat eilandje was ik nog verliefder op haar geworden en ineens zat ik drie weken zonder haar. Toen wist ik het helemaal zeker: ik wil nooit meer zonder die vrouw. Zo kwam ik op het idee om haar ten huwelijk te vragen.'

M: 'Ik zat natuurlijk vol met verhalen en was alleen maar aan het vertellen. Toen zei hij: 'Wees nou eens even stil'.'

T: 'Ik had de televisie nog aanstaan, belachelijk natuurlijk, maar ik was nerveus. Ik had een ring gekocht met zo'n doosje, want zo hoort dat. Toen heb ik haar officieel gevraagd. Ze zei: 'Ja, maar mag ik dan wel alleen blijven wonen?''

M: 'En jij zei: 'Ik vind het een apart antwoord, maar natuurlijk kan dat.''

T: 'Ik vond het een prima idee. Ik was niet teleurgesteld of zo.'

M: 'We hebben het tien jaar zo volgehouden. We zagen elkaar vier dagen in de week.'

T: 'Tot vorig jaar maart (maart 2019, red.), toen zijn we eindelijk toch gaan samenwonen'.

M: 'En nu zien we elkaar elke dag.'

T: 'El-ke dag!'

Scène 5

12 september 2009. Het strand van het Griekse eiland Simi. De zangeres en de muziekjournalist gaan trouwen. 's Avonds zingt zij een lied voor hem.

M: 'Het was een geweldige dag. Mamma Mia-achtige taferelen. Blauwe zee, strand, vrolijkheid. Ik droeg een turquoise jurk met een vissenstaart van meer dan tweeënhalve meter die ik samen met Xandra Brood had gemaakt.'

T: 'Ik ben dus eigenlijk met een vis getrouwd.'

M: 'Nou, het idee was mee zeemeermin. Ja, met zo'n staart aan je jurk ga je niet naar het stadhuis in Amsterdam, maar op zo'n eiland waar iedereen toch in zomerstemming is, kan dat best.'

T: 'En het leuke is, het Griekse woord voor ja is nee.'

M: 'Dus we hebben elkaar het neewoord gegeven.'

T: 'Toen de burgemeester vroeg of ik Maan tot mijn vrouw wilde nemen, zei ik keurig nee. Maar Maan, die nota bene Grieks spreekt, zei in haar enthousiasme: 'Ja, graag!''

M: 'Het was zo'n gekke dag. Het heeft zelfs een paar keer flink geplensd waardoor we heel saamhorig onder plastic zeiltjes vluchtten. We aten aan lange tafels, met heerlijk Grieks eten. Henk Schiffmacher leidde de ceremonie in het Nederlands.'

T: 'En 's avonds zong ze opeens het nummer van Shania Twain voor mij, You're still the one. Met Frédérique Spigt op gitaar en de Bombitas als achtergrondkoor. Ik weet nog dat ik op dat moment dacht: beter dan dit wordt het nooit meer. Dat klopte ook. Beter dan dat is het nooit meer geworden. Ik beschouw het nog steeds als het hoogtepunt van mijn leven.’