Léa Seydoux is al ruim twaalf jaar een ster in Frankrijk. Het begon met La belle personne (2008) en ze bevestigde haar status met films als Blue is the warmest colour, Sister en The lobster. Nu keert ze terug als Madeleine Swann naast Daniel Craig. No time to die is zoals alle Bond-films gehuld in nevelen, maar we weten wel dat Bond zijn bestaan als MI6-agent achter zich heeft gelaten en leeft op Jamaica. Dat stopt als zijn oude vriend en CIA-agent Felix Leiter (Jeffrey Wright) hem vraagt een ontvoerde wetenschapper te bevrijden. Een verraderlijke missie volgt. Precies zoals je wilt. Naast Craig en bad guy Rami Malek zien we een terugkerende Léa Seydoux, Ralph Fiennes als M, Ben Whishaw als Q en Naomie Harris als Moneypenny. De regie is in handen van Cary Joji Fukunaga (True detective seizoen 1, Beasts of no nation).
In het New Yorkse Crosby Street Hotel in Soho neemt ze plaats in de lounge. Volledig gehuld in Louis Vuitton en net terug van een eerste blik op de 25ste James Bond.
Was je ervaring heel anders dan Spectre?
‘Ik filmde deze keer twee films tegelijkertijd. No time to die en The French dispatch van Wes Anderson. Dat voelde heel heftig en snel. Madeleine Swann maakt nu veel meer mee, met een Bond die veel kwetsbaarder is, dan je hem tot nu toe hebt gezien. Haar verleden – en vooral dat van Bond – speelt erg mee. Natuurlijk is het de Bond met de actie en het vermaak dat je verwacht, maar het geheel is nu veel rauwer en met meer emotie. Het voelde deze keer rijker aan, met meer textuur. Niet enkel meer die koelbloedige agent, maar het gaat ook over liefde. Ik denk dat zelfs niet-Bond-fans deze zullen waarderen.’
Wanneer kwam het besef dat je deel uitmaakt van de Bondgeschiedenis?
‘Het moment dat ik ‘Mr. Bond’ uitsprak voor de camera in Spectre. Toen sloeg het opeens toe, zo van ‘oh yeah, ik zit erin’. Het is een enorm schip waar je op zit tijdens het draaien, maar door de regie van Sam (Mendes, red.) leek het geen big budget-film.
Het voelde niet overweldigend, maar heel intiem. Bijna als een kleine onafhankelijke film. Tja, totdat ik in een Range Rover door Oostenrijk race met James Bond achter me aan in een vliegtuig, haha.’
Klopt het dat je als acteur een telefoonnummer kreeg met ‘007’ op het eind?
‘Haha, ja. Waarom? Ik zou het niet weten, maar hoe cool is dat!? Briljant toch. Hoe ze het voor elkaar krijgen, geen idee. Maar ach, iedereen houdt van Bond. Als ze een hele stad kunnen platleggen voor een scène, dan krijgen ze een telefoonmaatschappij ook wel zover dat ze een paar nummers aanmaken.’ (lacht)
Het gerucht gaat dat er deze keer drie eindes zijn, klopt dat?
‘Ik kan je alleen vertellen dat ik het einde niet ken. Ik raak mijn huis kwijt als ik verder wat loslaat, dus verder zeg ik niets, maar ik weet welke kant het op kan gaan.’
LÉA SEYDOUX IN 7 STAPPEN
1 Haar volledige naam is Léa Hélène Seydoux-Fornier de Clausonne
2 Geboren op 1 juli 1985 te Parijs
3 Dochter van een zakenman (Henri) en filantroop (Valérie)
4 Groeide op als strikt protestants, maar is niet meer religieus
5 Heeft vijf jongere broers en zussen en een oudere zus, Camille, die werkt als haarstylist
6 Wilde vroeger operazangeres worden
7 Heeft sinds 2013 een relatie met André Meyer, ze hebben samen een zoon, George (18 januari 2017)
Wie, in je naaste omgeving, is eigenlijk het meest opgewonden over het feit dat je in een Bond-film speelt?
(lacht) ‘Ik denk dat ik er zelf uiteindelijk nog het meest opgewonden over ben, samen met een paar van mijn neefjes! Een actiefan ben ik niet per se, maar ik kan ze wel waarderen.’
Ook al kies je voornamelijk voor rollen in kleinere onafhankelijke films.
‘De lol van de blockbusters is dat je op de meest spectaculaire locaties komt en het geld kan zorgen voor heel wat moois op het scherm. Mits de goede mensen achter de camera staan. Daarbij weet je nagenoeg zeker dat veel mensen je werk zien en dat is toch ook een van de redenen waarom ik dit werk ben gaan doen.’
Die wisselwerking trekt je aan?
‘Ik houd ervan om buiten mijn eigen comfortzone te treden en mijzelf aan te passen aan iets waarin je mij niet zo snel zou verwachten. Of het nu gaat om actie en avontuur of Hongaarse, Japanse en Duitse cinema. Ik zou niet gelukkig worden als ik alleen maar Franse films zou maken.’
Hoe zie je deze rol in vergelijking met je andere films?
‘Het is een voortzetting van wat ik altijd probeer. Ik wil zo divers mogelijk werken. Grote films zoals Mission: impossible – ghost protocol en Inglourious basterds, afgewisseld met een blauwharige lesbienne in Blue is the warmest colour of bediende in Versailles. Producties die mij voeden als actrice vind ik belangrijk, maar het is natuurlijk ook leuk als mensen naar je films kijken.’
Ook al is het niet de hoofdrol?
‘Nee, dat drijft mij geen moment. De grootte van een rol is onbelangrijk voor mij. Geef mij een script waarop ik verliefd word en dat mij pakt en ik heb genoeg.’
‘Geef mij een SCRIPT waarop ik VERLIEFD word, dan heb ik genoeg’
Ben je ooit bang voor typecasting?
‘Doordat ik zowel in het Frans als Engels acteer, kunnen mensen mij in beide talen niet zo heel snel plaatsen. Ik vind dat wel fijn. Als ik in het Engels acteer durf ik ook veel meer, dan zit er wat meer afstand tussen mij en m’n karakter. In het Frans voel ik mij gek genoeg toch altijd wat meer verlegen.’
Je familie, en dan met name je moeder, je grootvader en zijn broers, heeft een forse link met de filmwereld. Heeft die achtergrond je beïnvloed?
‘Jarenlang had ik nul interesse in de filmwereld of acteren. Muziek was mijn ding. Ik wilde zangeres worden en naar het conservatorium. Pas toen ik bevriend raakte met een acteur en erachter kwam wat het werk inhield, ging ik erover nadenken.
Zonder familieconnecties?
‘Haha, mijn familie heeft nog geen vinger opgetild om mij een voordeel te geven. Ik ben daar enorm blij om! Het laatste wat ik wil is mij verliezen achter mijn familienaam. Dat ik het onafhankelijk heb opgebouwd en nog steeds doe, is mij veel waard.’
Vroeger werd de term Bond-girl gebruikt, maar deze lijkt te zijn verdwenen. Wat vind je daarvan?
(grijnst) ‘Ik heb daarover geen mening, laat ik mij daar niet in mengen. Nou ja, mijn karakter is er niet om Bond zijn seksualiteit te pleasen. Ze is een geloofwaardig karakter.’
En Bond’s gelijke.
‘Exact, en iemand die hem ook durft aan te pakken als dat nodig is. Niet dat ze gewillig in zijn armen valt, het bed in duikt en dat was het. Deze vrouw kan ook in het echt bestaan en de meeste vrouwen in oude 007’s zijn toch vaak ongrijpbaar, te perfect. Daarom vond ik het ook bevredigend dat Madeleine in No time to die nog meer wordt uitgediept. Ik wilde haar als een echte vrouw neerzetten. Voortzetten wat ik in Spectre ben begonnen.’
Wat zie je van jezelf terug in Madeleine?
‘Ik heb altijd iets gemeen met de karakters die ik vertolk. Ergens speel ik altijd een versie van mijzelf. Zelfs in een heel ander soort film die ik net heb afgemaakt, Par ce demi-clair matin, een comedy. Dus ja, deze ernstige, melancholische en getormenteerde Franse actrice kan zowaar ook grappig zijn!’
Wat zou ons nog meer verbazen over je?
‘Dat diezelfde ‘getormenteerde’ Française een stuk lichter is dan vroeger. Ik realiseer mij nu dat je moet genieten van het moment. Ik heb ook niet zoveel frustraties of boosheid meer als voorheen. Ik voel mij zeker en zit goed in mijn vel. Misschien het standaard riedeltje als je ouder wordt, maar ik ben er blij mee.’
De release van No time to die is in verband met het coronavirus uitgesteld tot november.
