/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Felegance%2F2019%2F01%2FEvaNapp_sylvia-4081.jpg "‘Een leven naast acteren blijft voor mij enorm belangrijk’")
Het luxe Arts Hotel aan het strand van de wijk Barceloneta is uitgestorven. Afgezien dan van een klein leger aan publicisten en mensen van de filmmaatschappij. We zijn vandaag de eersten die Sylvia Hoeks interviewen voordat ze twee dagen lang door de wereldpers wordt ondervraagd over haar nieuwste Hollywoodfilm Blade Runner 2049.
‘Het is wel fijn om in het Nederlands te beginnen. Even erin komen voor het internationale mediacircus losbarst’, vertelt Hoeks, overigens volkomen photo ready in een jurk van Maison Mayle. Het is voor haar een droom om deel uit te maken van het vervolg op de iconische sciencefictionfilm uit 1982. ‘Het was een van de eerste films die ik zag en hij bleef lang door mijn hoofd spoken. En ik keek véél films vroeger, héél veel. Andere kinderen speelden buiten, ik keek films.’
De definitieve internationale doorbraak lijkt nabij voor Sylvia. Eerder dit jaar noemde het vooraanstaande Amerikaanse entertainmentvakblad Variety haar een van de tien belangrijkste Europese sterren van 2017. Niet zo gek, met een reeks aan internationale projecten die dit jaar gaan uitkomen. Zoals het Duitse Whatever Happens, de twee Amerikaanse actiethrillers Renegades en All the Devil’s Men en binnenkort dus Blade Runner 2049. Het verhaal is van regisseur Ridley Scott, die ook verantwoordelijk was voor het origineel. Met deze keer Denis Villeneuve op de regisseursstoel. Op dit moment de regisseur met het meest consequente cv ooit, kijk maar naar zijn laatste rij films, de scifi Arrival en de donkere thrillers Sicario en Prisoners. Blade Runner 2049 speelt zich 30 jaar na het origineel af. Ryan Gosling speelt Officer K, een Blade Runner die een mysterie ontdekt dat het restant van de maatschappij in chaos kan laten vervallen. Een neo noir waarin ‘K’ op zoek gaat naar Rick Deckard (Harrison Ford), een Blade Runner die al 30 jaar wordt vermist. Ook Jared Leto speelt mee, en dus ‘onze eigen’ Sylvia Hoeks – in een aanzienlijke rol. Voor het interview mochten we wat losse flarden zien van scènes om een idee te krijgen, maar verder wordt alles nog totaal geheim gehouden.
Wat mag je wél vertellen over je rol? (lacht) ‘Haast niets, jammer genoeg. Mijn personage heet Luv en ze is de rechterhand van Neander Wallace (Jared Leto, red.). Ik kan niet wachten totdat mensen zien wat het is geworden, want het is een soort personage dat ik altijd al heb willen spelen maar nog niet eerder is langsgekomen.’
Hoe komt zo’n grote film op je pad? ‘Ik was de film Whatever Happens aan het draaien in Duitsland. Lange dagen van 15 uur en eigenlijk had ik geen tijd om er nog iets naast te doen. Ik werd gevraagd of ik een auditie op tape kon zetten voor Blade Runner, de scène die ik moest doen was er trouwens een die Rutger Hauer deed in het origineel. Fantastisch natuurlijk. Midden in de nacht heb ik toen m’n halve hotelkamer omgebouwd, allemaal lampen op mezelf gezet en die auditie gefilmd met m’n telefoon.’
Hoe anders is zo’n set als je het vergelijkt met een Nederlandse of een Europese film? ‘Elke set heeft op zich hetzelfde gevoel, maar dit was zó groots. Het klinkt als een cliché, maar werkelijk elk departement was van de hoogste kwaliteit. En de sets, die waren zo waanzinnig! Nadat ik het script had gelezen, had ik me een voorstelling gemaakt van de sets, maar dat was niets vergeleken bij de werkelijkheid. Elke dag zat ik met Ryan Gosling en Harrison Ford in de make-up en dan was het de running gag hoe bizar de set van vandaag wel niet zou zijn. Alles is ook echt gebouwd, er is zo min mogelijk uit de computer gekomen en dat is tegenwoordig een zeldzaamheid.’
Moest je je nog op een bepaalde manier voorbereiden? ‘Ik heb voor aanvang van de opnames drie maanden lang zes dagen per week getraind. Zes uur per dag. Dat was full on, want er moest zeven kilo aan spieren bijkomen. Dat deden we door kracht- en vechttraining onder leiding van een olympisch atleet. Ik ben nog nooit zo in vorm geweest! Dat was heftig, zeker voor iemand die zelf niet traint. Ik teer doorgaans vooral op de goede genen van mijn ouders. Het doet wel wat met je hoor, als je helemaal afgetraind bent. Het moest ook wel, want ze hesen me in de meest strakke pakjes waarin je elke millimeter te veel ziet.’
Was er een moment waarop je besefte dat je op de set van de nieuwe Blade Runner stond? ‘Dat was de allereerste dag. Na die drie maanden bikkelen was ik zo blij dat ik eindelijk uit die sportschool kon stappen en me met m’n vak kon bezighouden. Het moment dat ik voor het eerst de set op stapte, was overweldigend. Ik ben gewend dat een set, zeg, twee meter langer doorloopt dan wat de camera ziet. Hier kon je nagenoeg 360 graden rondkijken en alles, van de props tot de figuranten en het licht, was één geheel. Ik weet niet of ik het op die schaal nog eens zal meemaken.’
Was je zenuwachtig? ‘Ja! Je draait niet alleen met grote acteurs als Ryan Gosling en Harrison Ford, maar ook met mensen achter de schermen die zo ongeveer allemaal minimaal één Oscarnominatie hebben en veel ervaring.’
Hoe komt het dat Nederlandse acteurs, zoals jij, Marwan Kenzari en Michiel Huisman, de laatste tijd zo succesvol zijn in Hollywood? ‘Je moet de juiste mensen kennen en zorgen dat je wordt voorgedragen voor de juiste rollen. Dat vereist een combinatie van talent, doorzettingsvermogen en een goed team van agenten om je heen. Ik heb het geluk gehad dat ik opviel door de film The Best Offer van Giuseppe Tornatore en daaruit volgden weer nieuwe audities. Wat betreft de Nederlanders, ik denk dat we best nuchter zijn en niet zo snel uit de band zullen springen. Dat spreekt aan. En we beheersen onze talen.’
Maar een accent blijft. Hoe los je dat op? ‘Dat ik nu in de VS woon, helpt erg met het Amerikaanse accent. Maar als ik, zoals in de afgelopen films, telkens met een ander accent moet spreken, ga ik met een taalcoach aan de slag.’
Je hebt in heel wat Europese producties gespeeld en nu ook in Amerikaanse. Hoe ontstaat zoiets? ‘Het is een combinatie van heel hard werken en mazzel. De afgelopen drie jaar behoorde ik vaak tot de laatste twee kans- hebbers bij veel grote films. Zoals King Arthur: Legend of the Sword, Aquawoman, waar ik het aflegde tegen Amber Heard, en de nieuwe Mission: Impossible met Tom Cruise, die helaas niet doorging. Ik had al stunttraining met hem gedaan!’
Waarom dan toch net niet? ‘Heel simpel, de auditie ging goed, maar dan blijkt dat ik nog niet genoeg naam heb gemaakt. Daardoor viel ik toch nog af. Met Blade Runner 2049 had ik het geluk dat ze geen box-office-naam nodig hadden of zelfs wilden. Maar de film zou mij bij een volgende auditie veel kunnen helpen. Dan sta ik weer een treetje hoger.’
Je hebt nooit veel ruchtbaarheid gegeven aan het feit dat je naar het buitenland wilde. ‘Nee, dat vond ik niet chic en ik was er nooit heel erg mee bezig. Het kwam op mijn pad doordat ik een paar internationale prijzen had gewonnen. Met als gevolg dat een aantal Amerikaanse agenten zich aandienden en dan gaat het balletje rollen. Ik ben zelf nog steeds wel introvert, dus m’n agent in Nederland, vrienden en familie hebben echt op mij moeten inpraten voordat ik de sprong durfde te wagen. Ik heb heel veel liefde voor mijn vak, maar ik dacht nooit: o, ik ga naar Hollywood. Ik wil ook nu niet direct aan de lopende band gaan werken in LA, een leven náást acteren blijft voor mij enorm belangrijk.’
Zoek je überhaupt niet graag de publiciteit op? ‘Natuurlijk help ik een film als deze graag promoten, ik ben er enorm trots op, maar ik ben actrice geworden omdat ik van het vak hou. Ik ben niet gaan acteren om beroemd te worden. Dat klinkt heel suf, haha, maar ik voel het echt zo.’
Heb je Nederland nu definitief vaarwel gezegd? ‘Nooit! Twee maanden geleden heb ik wel een aantal koffers gepakt en sindsdien woon ik in Los Angeles. Maar als ik in Europa ben, komt veel familie mij opzoeken of probeer ik tussendoor naar Nederland te gaan. Ik ben ook niet zo’n Skype-fan en met het tijdsverschil is dat sowieso lastig, dus is het veel appen. Ik heb weleens heimwee en mis mijn familie heel erg. Afspreken met m’n zusjes en beste vrienden gaat helaas veel en veel minder. Maar als ik in de buurt ben, komen ze niet van me af!