/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Felegance%2F2019%2F04%2FRuth-Ware-c-Gemma-Day.jpg "‘KARAKTERS zitten altijd in mijn hoofd’")
Over boeken en schrijvers ‘Werken in een uitgeverij is als werken in een worstenfabriek. Ik ben dol op schrijven en dol op boeken en daarom was die keuze voor mij snel gemaakt. Ik wist namelijk altijd al dat ik iets met boeken wilde doen. In de veertien jaar dat ik in dat wereldje heb gewerkt heb ik zoveel interessante mensen ontmoet en het klinkt misschien gek, maar redacteuren en schrijvers zijn over het algemeen intellectuele personen. Het is fijn om dagelijks met dat soort mensen om te mogen gaan.’
Thrillers ‘Ik schreef als jong meisje al boeken en heb dat mijn hele leven gedaan. Daarbij heb ik alle genres weleens geprobeerd: romance, sciencefiction, horror en young adult. Toen ik eenmaal in de uitgeverijwereld terechtkwam durfde ik die imperfecte manuscripten echt niet te sturen naar mensen waarmee ik dagelijks te maken had. Op mijn dertigste gaf ik al een young adult-boek uit, maar daarna gebeurde er even niets.
Ik heb er niet bewust voor gekozen om een paar jaar later thrillers te gaan schrijven. Dat is eigenlijk vanzelf gegaan. Ik was een keer in gesprek met een vriendin die zich erover verbaasde dat er nog nooit een thriller was geschreven over een vrijgezellenavond. Ik kon me dat ook niet herinneren. Best vreemd, want het is natuurlijk de perfecte setting. En toen dacht ik: misschien moet ik dat wel doen.’
‘ZIE JE ME VEEL OP TWITTER, DAN WEET JE DAT ER VAN TYPEN WEINIG TERECHT KOMT'
Glazen huis ‘In eerste instantie speelde het verhaal zich af in een oude, kleine, claustrofobische cottage, maar toen ik begon te schrijven merkte ik al snel dat het gevoel van jezelf laten zien of juist ver- bergen een belangrijk thema was. En dat het dus ook interessant zou zijn als het huis waarin het zich afspeelt dit zou reflecteren. Toen veranderde ik dat kleine huisje in een open huis van glas. Een huis waarin je je letterlijk niet kunt verbergen.’
Agatha Christie ‘Ik kreeg heel veel positieve reacties op mijn eerste boek. In een aantal van die recensies werd zelfs verwezen naar Agatha Christie, wat natuurlijk een enorme eer is. Zo kreeg ik het idee om me voor mijn volgende boek, De vrouw in suite 10, te laten inspireren door de settings van Christie. Murder on the Orient Express speelt zich natuurlijk af in een trein. Dat is ook weer een claustrofobische setting. Als hommage aan Christie koos ik voor een drijvende Oriënt-Express, namelijk een cruiseschip.’
Leugenspel ‘Drie jaar geleden was ik met mijn familie op vakantie in Saint-Suliac, een klein dorpje in Bretagne. Het was er heel mooi met oude huizen waar de visnetten aan de muren buiten hingen te drogen. Op een ochtend zag ik net buiten de stad een oude molen waarachter de zon opkwam. Heel donker en gothisch en ik wist meteen: dat ga ik op een dag in een van mijn boeken gebruiken. Het kon niet in de eerste twee, maar in mijn nieuwste thriller Het leugenspel past het perfect. Qua thema wilde ik heel graag over vriendschap schrijven en dan met name de kracht van vriendschap onder vrouwen. In mijn eerste boek krijgt het onderwerp namelijk best een negatieve lading en dat wilde ik in dit verhaal goedmaken.’
Plot ‘Toen ik In een donker, donker bos schreef, had ik een boekdeal voor twee thrillers. Ik wist dus al dat mijn tweede boek sowieso een thriller zou worden. Mijn lezers vinden het leuk en ik vind het zelf erg interessant, dus voorlopig houd ik me aan dit genre. Het leuke is dat een goed geconstrueerde, spannende roman een soort intellectuele puzzel is. Een spel tussen schrijver en lezer. De lezer is op zoek naar de plot, maar de schrijver is de lezer steeds te slim af. Daarnaast hou ik van emotionele boeken en menselijke ervaringen. Ik denk dat die ook goed passen in een thriller.’
Motief ‘Ik start mijn boeken met een soort framework, zodat ik een idee heb van wie er allemaal in voorkomen, wie dader en wie slachtoffer is. Maar de exacte plot en motivaties van de karakters zijn voor mij ook vaak nog een verrassing. Zo werd bij mijn tweede boek, De vrouw in suite 10, pas op de laatste pagina duidelijk dat een van de karakters eigenlijk iets heel anders wilde. Dat heb ik toen in het hele boek moeten aanpassen.’
Gezin ‘Kinderen zijn nogal demanding, dus ik schrijf voornamelijk als ze naar school zijn of in de avond. Het is ook wel fijn om die knop echt om te zetten en weer terug te komen in het echte leven. Als ik net een scène heb geschreven waarin twee karakters ontzettende ruzie hebben, dan moet ik daar echt even van bijkomen voordat ik naar beneden naar mijn familie ga, anders gaat die ruzie door. Karakters zitten ook altijd in mijn hoofd, dus als ik in de bus of trein zit, denk ik aan ze, alsof ik aan een vriend of vriendin denk.’
Werkdag ‘Ik breng mijn kinderen van negen en elf jaar naar school en zit dan meestal rond half tien achter mijn computer. Dan schrijf ik door tot ik ze weer op moet halen. In die ochtenden ben ik dus echt schrijver. Als het schrijven niet goed gaat, zit ik veel op social media en Facebook om mijn lezers te beantwoorden. Zie je me dus erg veel op Twitter, dan weet je dat er van typen weinig terecht komt. Ik werk ‘s ochtends over het algemeen heel gedisciplineerd. Alleen als ik een deadline heb werk ik ’s avonds door. En er zijn natuurlijk ook momenten dat ik erop uit moet of mensen moet bellen voor onderzoek voor mijn boeken. Ik wist bijvoorbeeld niet hoe een politieverhoor precies gaat. Wanneer moet je iemand arresteren? Hoe lang blijf je in het ziekenhuis na een hoofdwond? Die feiten moeten natuurlijk wel kloppen.’
Hollywood ‘In een donker, donker bos en De vrouw in suite 10 staan in optie voor een film in Hollywood. Het leugenspel wordt waarschijnlijk een tv-serie. En helemaal leuk: Reese Witherspoon is een van de producers die er volgens mij mee bezig is. Ik weet nog helemaal niet zeker of het doorgaat, daar heb ik een filmagent voor die weer contact heeft met mijn literair agent. Maar fingers crossed.’
Favoriete schrijvers en boeken ‘De boeken van Christie, want zij is natuurlijk geweldig in het schrijven van plots. En Daphne du Maurier als het gaat om karakterbeschrijvingen. Haar boek Rebecca is favoriet. Een roman die ik onlangs heb gelezen en echt kan aanraden: De tijgerkat van Giuseppe Tomasi di Lampedusa. Er gebeurt niet heel veel, maar de historische setting is interessant en de schrijfstijl bijzonder melodieus.’