Pauline Wingelaar: 'Ik heb haar vastgehouden tot het allerlaatste moment'

Pauline Wingelaar heeft een pittige periode achter de rug. Ze verloor haar derde kindje, een dochter, toen ze met 22 weken ter wereld kwam. In een openhartig interview met LINDA. vertelt de Echte Gooische Moeder over de zwangerschap, het verschrikkelijke moment dat het mis ging en de periode daarna.

Stress

Het had 4 februari 2022 moeten gebeuren: opnieuw gezinsuitbreiding voor Pauline Wingelaar en manlief Harmen. Maar eind september 2021 treden er steeds meer complicaties op, en uiteindelijk wordt de kleine met slechts 22 weken al geboren.

In gesprek met LINDA. vertelt Pauline dat ze de hele zwangerschap al veel stress en een slecht gevoel had: “Het ging maar door, zonder dat daar een reden voor was. Of ik ging naar de wc en zat dan een uur naar het wc-papier te kijken of er geen bloed bij zat. En bij de twaalfwekenecho moest ik bijna huilen op weg ernaartoe, zo zenuwachtig was ik.”

22 weken

Met 20 weken treden de eerste complicaties op: Pauline begint vruchtwater te verliezen. Na een korte ziekenhuisopname mag ze weer naar huis en houdt ze volledige bedrust aan. Nog een paar weken volhouden en dan is de kleine levensvatbaar, houdt ze zichzelf voor. “Ik dacht: het is heftig, maar ik hou dit vol tot ze 24 weken is. Dan komt het goed. Stronteigenwijs misschien, maar ik dacht: zolang ze in me zit blijft ze bij mij.” Met 22 weken ligt ze uit voorzorg opnieuw in het ziekenhuis. Als ze daar kramp krijgt, gaat ze naar het toilet en zodra ze haar buik aanspant is daar opeens de kleine Belle.

“Ik schrok zo erg. Maar ik kon niet meer terug. Ik heb haar billen vastgehouden, want die kwamen al een beetje naar buiten, en ben zo teruggewaggeld naar het bed. Even later kwam iedereen binnen, de artsen, de verpleegkundigen. ‘Laat je hand maar los’, zeiden ze, ‘laat maar los.’ Maar ik durfde het niet”, vertelt Pauline.

Rouw

Haar dochter is klein en nog bijna doorzichtig. Ze huilt niet, maar beweegt wel. "Ik heb haar vastgehouden en bij mij gehouden tot het allerlaatste moment" vertelde ze in een eerder interview. Daarna wordt ze naar de operatiekamer gebracht om haar placenta te verwijderen en moet ze afscheid nemen. Ongeveer 45 minuten na de geboorte overlijdt Belle.

Inmiddels zijn we een half jaar verder. “De hele gebeurtenis is misschien wel goed geweest. Alsof Belle mij op de rem heeft doen trappen. Mij heeft geleerd dat genoeg genoeg is, morgen weer een dag”, deelt de Echte Gooische Moeder. Hoewel ze het bijvoorbeeld moeilijk vindt om langs de rekken met meisjeskleding te moeten lopen bij de HEMA, telt Pauline zich gelukkig met haar man en zoons. En misschien, in de toekomst, nog een kindje, deelt ze ten slotte.

Bron: Grazia | Beeld: BrunoPress