Tine Joustra en Reinout Bussemaker: 'We zijn best tegenpolen, maar bij ons werkt dat goed'

Zij zag hem spelen in het theater en dacht: wow! Hij voelde het knetteren tijdens een zinderende auditie. Dit jaar zijn Tine Joustra (57) en Reinout Bussemaker (62) alweer 25 jaar samen. "We geven elkaar de ruimte, dat is het succes van ons huwelijk."

Scène 1

Voorjaar 1997. Een auditieruimte op de Lindengracht in Amsterdam.

Tine gaat in de nieuwe tv-serie Combat spelen en krijgt op de auditie een aantal acteurs tegenover zich, onder wie Reinout.

T: "Ik had een rol in Combat en ze zochten een mannelijke tegenspeler. Reinout was een van de acteurs die kwam testen en ik weet nog dat ik dacht: dit is een leuke jongen!"

R: "Ik vond haar ook meteen leuk. Het was een heel rare, zinderende auditie; er was echt iets gaande tussen ons. Al heb ik de rol niet gekregen."

T: "Toen ik later aan een vriendin vertelde dat ik hem zo leuk vond, zei ze: ‘Maar dat is Reinout Bussemaker, die acteur die jij zo leuk vond in die ene voorstelling.’ Ik had hem een paar maanden daarvoor zien spelen in Kunst en meteen zoiets van: wow! Maar na afloop in de foyer kwamen er twee kinderen op hem afgerend met erachteraan een vrouw, dus toen dacht ik: jammer dan. Vervolgens is het weer een beetje weggeëbd, ik was in die tijd nogal los-vast met mannen."

R: "Die vrouw was mijn ex. We waren inmiddels een paar jaar gescheiden, maar we woonden bij elkaar om de hoek en hadden nog heel goed contact. Onze relatie was niet gelukt, maar we hebben hard gewerkt aan een goed co-ouderschap."

Scène 2

4 juli 1997. Café DIEP! aan de Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam.

Tine is toch wel erg onder de indruk van Reinout en zet een toevallige ontmoeting in scène.

T: "Ik was twee keer gevallen voor dezelfde man, dus ik dacht: dan moet dit ’m zijn! Ik zocht als een puber z’n adres op in het telefoonboek – dat kon toen nog. En ben daarna in de kroeg bij hem om de hoek uren koffietjes gaan drinken in de hoop dat ik hem zou zien. En toen kwam ik een vriend tegen die Reinout bleek te kennen. ‘Hij komt op vrijdag vaak in DIEP!’ wist hij me te vertellen, en hij beloofde te bellen als Reinout er zou zijn. Nou, dat deed hij. Ik kwam net uit een yogatraining en heb snel gedoucht, gauw wat aangetrokken en ben op de fiets gesprongen."

R: "Ik stond met die vriend te praten op de stoep toen daar ineens een vrouw bij kwam staan die ik herkende van de auditie. Twee minuten later ging Roderick ineens weg. Ik dacht: die komt zo terug, maar ik bleef achter met Tine. Het klikte meteen heel erg, we hebben echt uren zitten kletsen. Na de sluiting van de kroeg zijn we nog naar Odeon gegaan, een club aan de Singel. Ik geloof dat het vijf uur ’s ochtends was toen we het pand verlieten."

T: "Reinout heeft me na afloop op de fiets naar huis gebracht en toen was daar op straat onze eerste zoen."

R: "Een korte, spannende zoen, en daarna was het van: nu moet ik echt naar huis. Ik vertrok de volgende dag namelijk met mijn twee kinderen naar Frankrijk om daar een paar weken met mijn VW-campertje te gaan toeren. Tijdens die trip heb ik vaak gedacht: wat een leuke vrouw. Toen ik vrienden, bij wie ik langsging, vertelde dat ik iemand had ontmoet, bleken ze Tine te kennen. Eigenlijk vond ik dat helemaal niet leuk; ik wilde haar nog een beetje voor mezelf houden."

Scène 3

Augustus 1997. Tine’s huis aan de Tweede Weteringdwarsstraat in Amsterdam.

Reinout is terug van vakantie en kan niet wachten om Tine weer te zien. Bij haar thuis wacht hem een verrassing...

R: "Toen ik terug was, hebben we vrij snel weer afgesproken. Ik kwam bij haar huis en daar stond ze met een Kango een sleuf in de muur van haar keuken te maken. Daar moest de elektriciteit in weggewerkt worden en daarna zou ze ’m wel even betegelen. Dat is Tine ten voeten uit, die zet dingen in elkaar. (Lachend) Ik dacht: deze vrouw moet ik hebben!"

T: "Ik heb ook nog wel wat te verbouwen, dacht jij. Later toen we gingen samenwonen, heb ik inderdaad in zijn huis van alles aangepakt. Vroeger liet ik weleens een aannemer of een loodgieter komen, maar dan keek ik mee en dacht ik: zo doe je dat dus, dat kan ik voortaan ook wel zelf. Dat klussen vind ik heel fijn, het werkt meditatief voor mij. Enfin, Reinout had mij dus in mijn werkoutfit gezien, en de eerste keer dat ik bij hem bleef slapen, zag ik hem ’s ochtends in een djellaba, zo’n wit gewaad. Daarmee schuifelde hij door het huis om koffietjes en croissantjes te maken. Ik vond dat relaxte van hem een mooi tegenwicht geven, want ik ben nogal van het aanpakken. We zijn best tegenpolen, maar bij ons werkt dat goed."

R: "Daarna is het vrij hard gegaan. Binnen een maand bedacht ik: laten we een leuk tripje maken naar Kassel. Ik wilde met mijn VW-busje naar de Documenta, een tentoonstelling voor moderne kunst, die daar eens in de vijf jaar wordt gehouden. Die expo duurde drie maanden, maar ik ben zo iemand die niet dubbelcheckt tot wanneer dan precies. We kwamen daar aan op de allerlaatste dag, drie kwartier voordat ’ie zou aflopen."

T: "Heel snel hebben we de bus op de stoep gegooid en we zijn letterlijk door het eerste het beste paviljoen gerend om toch nog wat te kunnen zien. Dat sloeg dus helemaal nergens op. Ondanks dat werd het een heel leuke trip en zijn we gaan kamperen in de bossen daar."

R: "Onze eerste grote reis samen hadden we een jaar later, naar Midden-Amerika. Twee weken in Guatemala en twee weken duiken bij het eiland Roatán, voor de kust van Honduras. Ik had m’n duikbrevet al en Tine heeft ’m daar gehaald. Het was alsof we in het paradijs waren beland."

Scène 4

November 2000. Woning Tine en Reinout bij het Sarphatipark in Amsterdam.

Het stel krijgt samen een zoon, ze noemen de jongen Minne.

R: "Tine deed het heel goed met mijn oudere kinderen, dat liep eigenlijk vanaf het begin vanzelf."

T: "Ik had nooit een kinderwens gehad, maar begon steeds vaker te denken: misschien wil ik zélf ook wel een kind. Ik was niet piepjong meer, dus ineens hadden we zoiets van: als we dit gaan proberen, moeten we er niet te lang mee wachten.’

R: "Kinderen krijgen is wel een dingetje voor ons acteurs, omdat het zo’n onregelmatig en allesomvattend vak is. Toen Tine zei dat ze zelf ook graag moeder wilde worden, heb ik wel even gedacht: oh mijn god, ga ik nu nog méér kinderen krijgen. En hoe gaan we dat dan straks doen?"

T: "Maar eigenlijk liep het met de komst van onze eerste zoon Minne meteen heel organisch. Het ene moment zei ik: ‘Ik doe het even rustig aan, ga jij dat toneelstuk maar doen’, en het andere moment bleef Reinout thuis en was ik al kolvend aan het repeteren. Toen we een keer samen in een stuk zaten, hebben we dat opgelost met een waanzinnig leuke Mexicaanse au-pair, een jongen met wie we

nog steeds veel contact hebben."

R: "We merkten dat we ook mét kind een vrij leven konden hebben. In die tijd kochten we een boot, een platbodem, en daar hebben we vier jaar lang mee door Nederland gezeild."

T: "Die tochten combineerden we met plekken waar we optraden. Toen Reinout Sil de Strandjutter speelde op Oerol, lagen we een maand met de boot in de haven van Terschelling. Het was een geweldige tijd met die kleine erbij, die in de kajuit heen en weer schoof alsof we over woeste wateren voeren."

Het hele interview lees je in de nieuwe Elegance die nu in de winkel ligt.

Tekst: Jill Waas | Fotografie: Stef Nagel | Productie & Styling: Brigitte Kramer | Visagie: Bart Brom