5 vragen aan Manoushka Zeegelaar Breeveld

‘Wie zijn wortels niet kent, kan ook niet groeien.’ Manoushka Zeegelaar Breeveld en Malou Gorter kruipen in de huid van hun voorouders om grip te krijgen op de gezamenlijke koloniale geschiedenis en alles wat daaruit voortvloeide. Een voorstelling gebaseerd op de succesvolle gelijknamige podcast De plantage van onze voorouders.

In de nieuwe Elegance stellen we haar vijf vragen over het koloniale verleden en de voorstelling

Hoe kwam je in aanraking met het stuk?

"De podcast De plantage van onze voorouders raakt me vooral door de persoonlijke invalshoeken van de makers Maartje Duin en Peggy Bouva. Hun gezamenlijke zoektocht, daar waar ze op stuitten, de ingewikkeldheden die ze ondervinden en bespreken, waren herkenbaar en inspirerend. Ik geloof heilig in blijven praten met elkaar om tot verandering te komen. Om elkaar echt te leren kennen. Er is zoveel gebeurd door het gezamenlijke slavernijverleden dat alsmaar weggestopt is. Daar moeten we het met elkaar over hebben, nazaten van beide kanten."

Hoe zou je je karakter Peggy omschrijven?

"Peggy is een ongelooflijke doorzetter. Ze gaat op zoek naar het verleden van haar voorouders met een wilskracht en passie die z'n weerga niet kent. Er is weinig opgetekend over de tot slaaf gemaakten. En weinig vanuit hun perspectief. Het is geen makkelijke zoektocht naar wie ze waren en wat er van hen in ons over is. Ik herken haar urgentie om onze mensen en hun verhaal een plek te geven in het nu. Hoe meer we weten, hoe verder we kunnen. Persoonlijk, maar ook met nazaten van slavenhouders. De zoektocht vergt moed."

Wat zou je willen bereiken met de voorstelling?

"Een nieuw perspectief bieden, een andere manier van naar elkaar kijken. Duidelijk krijgen op welke manier we met elkaar in gesprek moeten gaan. Ik heb geen kant en klaar plan, maar ik wil dat de voorstelling aanzet tot gezamenlijke actie daartoe."

Waar staan we nu in Nederland ten aanzien van de erfenis van het slavernij en koloniale verleden?

"Aan een voorzichtig begin van het begrijpen, accepteren en verwerken ervan. Er zijn excuses gemaakt, er is om vergiffenis gevraagd, er is een komma geplaatst. De volgende stap is samen zoeken naar hoe we samen invulling geven aan wat er na die komma moet komen. De geschiedenis belichten vanuit het perspectief van de tot slaaf gemaakten en überhaupt de slavernijgeschiedenis delen, zijn de eerste stappen. Zo komen we erachter wat de doorwerking van dit verleden is."

Welke stappen zouden we in Nederland kunnen nemen om te helen en verbinden?

"In gesprek gaan met elkaar en dan echt luisteren. Om erachter te komen wat de werkelijke doorwerking is van de geschiedenis. De volgende stap is acceptatie van wat er naar boven komt. Samen uitzoeken hoe daarmee om te gaan, dat zou een mooi begin zijn."

Tekst: Jorrit Niels | Beeld: Sytze Pruiksma