Elle van Rijn en Nicola Villa: 'Het was of we recht in elkaars ziel keken'

Een blind date waar ze allebei niet veel van verwachtten. Zij had haar hoofd niet staan naar daten, hij was continu op reis voor zijn werk. Toch lieten Elle van Rijn (56) en Nicola Villa (53) zich overhalen om af te spreken. En bam! 'Het was of we recht in elkaars ziel keken.'

Scène 1

16 december 2012. Restaurant Fish & Co in Haarlem

Elle en Nicola laten zich overhalen om op blind date te gaan. Dit lijkt aanvankelijk geen succes te worden...

E: 'Onze liefde begon met een blind date. Een nichtje van mijn ex-man Kaja zei tegen mij: “Mijn man heeft een heel leuke collega die goed bij jou zou passen. Wil je hem niet eens ontmoeten?” Ik zei 'nee', want ik was nog behoorlijk kapot van mijn scheiding, en zat bovendien in een reboundrelatie die niet lekker liep.'

N: 'Voor mij gold hetzelfde. Die collega had gezegd dat ik Elle moest leren kennen, omdat we voor elkaar gemaakt waren. Maar ik zat ook in een relatie en was veel aan het reizen voor mijn werk. Een blind date is nu te gecompliceerd, dacht ik, dus we hebben er niets mee gedaan. Maar ze bleven het opperen en op een gegeven moment heb ik gezegd: "Oké geef me haar nummer maar", en toen heb ik Elle gevraagd of ze iets wilde afspreken.'

E: 'Die andere relatie was inmiddels over en ik dacht: waarom niet? Ik had hem gegoogeld en vond een filmpje waarin hij praatte over zijn werk. Maar dat was in het Italiaans, dus daar begreep ik niets van. Ik keek met mijn kinderen vaak datingprogramma’s en besefte daardoor goed dat de kans dat er meteen een vonk overspringt heel klein is. Wel weet ik dat ik hem in de ogen keek en dacht: leuke man.'

N: 'Ik zat al in het restaurant op haar te wachten en was een beetje zenuwachtig omdat het een blind date was. De eerste twintig, dertig minuten waren nogal ongemakkelijk omdat we allebei vooral bezig waren met een goede indruk te maken. Ik vertelde over mijn werk, dat ik uit Italië kom, kinderen heb enzovoorts.'

E: 'Ik begon ook over mezelf te vertellen, maar eigenlijk besefte ik op dat moment dat ik nog niet klaar was voor deze date, omdat ik net twee vervelende ervaringen in de liefde had gehad. Ik barstte in tranen uit – best wel gênant – en begon te vertellen wat ik had meegemaakt.'

N: 'Eigenlijk was dat het moment dat de vonk oversloeg, het moment dat we stopten met indruk maken. We lieten ons schild zakken en zagen elkaar toen pas echt, met alle zwaktes en angsten die we meedroegen. Het was of we recht in elkaars ziel keken. Vanaf dat moment liep het gesprek vloeiend en ging het over wezenlijke zaken: wie ben je echt? Wat wil je in je leven? Wat zijn je passies? Wat zijn je angsten? Ik begreep wat er diep in haar speelde en zij had dat andersom ook bij mij.'

E: 'Die openheid zorgde ervoor dat we meteen een oprechte connectie voelden. Na die date zijn we blijven chatten en hebben we nog een keer afgesproken – toen hebben we ook gezoend. Op 1 januari is hij naar mijn huis gekomen en vanaf dat moment was het echt aan.'

N: 'Een paar weken later hebben we samen een tripje naar Antwerpen gemaakt. Twee dagen lang hebben we alleen maar door de stad gewandeld en non-stop gesprekken gevoerd.'

Scène 2

Zomer 2014. Hun nieuwe, verbouwde woning in Naarden.

Elle en Nicola voelen allebei dat het serieus is en hij stelt voor om samen te gaan wonen.

N: 'We reisden continu heen en weer tussen mijn woning in Naarden en die van Elle in Haarlem en dat kostte veel tijd. Dus heb ik Elle gevraagd om bij mij in te trekken. Ik probeerde haar te overtuigen met een fietstochtje door ’t Gooi in de hoop dat ze verliefd werd op de mooie omgeving, maar het werkte niet echt.'

E: 'Ik wilde eigenlijk helemaal niet weg uit Haarlem, want ik had het daar enorm naar mijn zin. Maar ik besefte ook dat Nicola al van Italië naar Nederland was verhuisd. Zijn ex-vrouw en hij woonden vlak bij elkaar voor de kinderen, en ik wist dat hij heel ongelukkig zou worden als hij zijn zoons niet in de buurt had. Mijn ex-man woonde in Amsterdam, dus voor mij maakte het niet zo veel uit om naar de andere kant van de stad te verhuizen. We besloten dus toch dat ik zijn kant op zou komen.'

N: 'Samen hebben we een nieuw huis gekocht in Naarden en dit helemaal verbouwd. Nieuwe badkamers, nieuwe keuken, eigenlijk hebben we alles aangepakt. In de zomer van 2014 konden we er eindelijk intrekken met ons samengestelde gezin.'

E: 'Eigenlijk heb ik nooit stress gehad of dat wel goed zou gaan. Natuurlijk was het spannend om onze kinderen aan elkaar voor te stellen, maar het ging best wel vanzelf.'

N: 'We hebben het allebei heel natuurlijk laten verlopen, stapje voor stapje. Nooit de kinderen gepusht om hierheen te komen en iets met elkaar te doen. We lieten hen kiezen wat ze wilden, en dat werkte heel goed, want daardoor wilden ze elkaar juist graag zien. Met name haar jongste dochters en mijn zoons bouwden al snel een eigen band op. Christian en Helena waren ongeveer dezelfde leeftijd, dus die trokken naar elkaar toe. En mijn oudste zoon, Luca, was als een grote broer voor haar jongste dochter Katelijne.'

E: 'We zijn al vrij snel met z’n achten op vakantie gegaan – mijn oudste zoon en dochter er ook bij. Dat was een groot ding, maar het verliep heel soepel en er zijn helemaal geen ruzies geweest. We zijn allebei wel van de harmonie, geen types die heel erg de confrontatie aangaan. Onze kinderen hebben we enorm de ruimte gegeven om zich uit te spreken als ze ergens mee zitten.'

N: 'We hebben elkaars kinderen ook nooit gecorrigeerd. Als er iets is, spreek ik mijn kinderen aan en zij de hare, zodat zij zich niet aangevallen voelen door iemand die niet hun ouder is.'

E: 'Mensen vragen me vaak: "Hoe doen jullie dat met zo’n samengesteld gezin?" Ik denk dat het gewoon belangrijk is om de kinderen de ruimte te geven en je niet te veel te bemoeien met die van de ander. Natuurlijk hebben we wel gezamenlijke regels en moeten ze luisteren als een van ons alleen met ze thuis is.'

N: 'Zo hebben mijn kinderen meer groenten leren eten dankzij Elle. "Pap, we willen niet zoveel groenten", klaagden ze in het begin. Maar het grappige is dat ze het nu wel netjes eten.'

Scène 3

Valentijnsdag 2018. Het visrestaurant in Haarlem waar ze ook hun eerste date hadden.

Elle wil graag trouwen. Maar ze vindt wel dat Nicola haar moet vragen.

E: 'Nic is een heel romantische man, dat is toch dat Italiaanse. Hij had me voor Valentijn meegenomen naar het restaurant waar we ook onze eerste date hadden. Hij wist dat ik graag wilde trouwen, want het was al een paar keer ter sprake gekomen. Maar Nic is ook een traditionele man, dus hij moest mij vragen. Elke keer als er een speciale gelegenheid was, dacht ik: zou hij het nu dan gaan doen? Op mijn verjaardag. Maar ook toen we waren skiën en hij zei: "Ik wil je op 1 januari meenemen naar een mooi restaurant. "We waren drie jaar samen, dus ik dacht: nu gaat het gebeuren. Maar hij vroeg me niet.'

N: 'Ik had tijd nodig om te beslissen of ik het wel wilde, want ik was bang om het mooie wat we samen hadden kapot te maken. Toen we elkaar ontmoetten, kwamen we allebei uit mislukte huwelijken, en ik wilde niet weer in een dergelijke situatie belanden. Maar ondertussen hoopte zij wel op een aanzoek en vroegen mensen om me heen ook: "Wanneer ga je haar eens vragen?"'

E: ‘Die Valentijnsdag had ik besloten het gesprek aan te gaan als hij weer geen aanzoek zou doen. Ik was inmiddels op het punt beland dat ik het aanzoek haast belangrijker vond dan het trouwen zelf. Nic zei elke keer: "Het is niet de vraag of we gaan trouwen, maar wanneer." Ja, maar wanneer is dat dan, dacht ik. Ik kreeg een weekendje Verona cadeau, maar weer geen aanzoek, dus ik zei tegen hem: "Je zegt dat je met me wil trouwen, maar je vraagt me nooit. Waarom niet? Als je het echt niet wilt, zeg het dan." Ik kon daar ook prima mee leven, ik vond het vooral lastig dealen met een verwachting die nooit werd vervuld.'

N: 'Inmiddels had ik allang besloten om mijn hart bloot te leggen en dat aanzoek te doen. Ik had dat weekend in Verona gepland als hét moment, maar dat kon ik natuurlijk niet zeggen toen ze me vroeg waarom ik niet wilde trouwen.'

E: 'Hij zei dat we perfect waren samen en dat hij niets wilde verpesten. De noodzaak was er ook niet, want we hadden alles al goed geregeld samen. Ik had me er inmiddels bij neergelegd en dacht: oké dan trouwen we niet, het maakt niet uit, we zijn gelukkig samen.'

N: 'En toen gingen we in juni naar Verona. Ik had alles vooraf gepland: ik zou haar meenemen naar een restaurant en haar vragen tijdens een wandeling over de brug bij Castelvecchio. Ik haalde de ring tevoorschijn en het eerste wat Elle zei was: "Weet je het echt zeker?" Ze zag het totaal niet aankomen.'

E: 'Nee, ik had het na dat gesprek in februari helemaal niet meer verwacht. Maar natuurlijk wilde ik graag trouwen. Ik zei ‘ja’ en begon te huilen. Tja...' 

Het hele interview lees je in de nieuwe Elegance die nu in de winkel ligt. In het herfstnummer vind je verder een hoop mode inspiratie voor het nieuwe seizoen, inclusief de laatste trends. Bekijk alle trends op het gebied van mode en beauty, lees het interview met Cynthia Nixon en Kristin Davis en doe mee met de Winterse schrijfwedstrijd. 

Tekst: Jill Waas | Fotografie: Stef Nagel | Styling: Brigitte Kramer