5 Vragen aan... actrice Danielle Deadwyler

Till is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Mamie Till Mobley en haar langdurige zoektocht naar gerechtigheid na de racistische moord op haar veertienjarige zoon Emmett Till. De jongen werd in 1955 ontvoerd en op brute wijze gelyncht in Mississippi. Danielle Deadwyler overtuigt op zeer krachtige wijze als Mamie die eigenhandig de burgerrechtenbeweging aanzwengelde. Elegance zoomde met de actrice.

1. De film is enorm goed ontvangen, hoe is dat voor je?

"Het is opwindend, en ook wel onwerkelijk. Maar als je zo lang aan het werk bent aan iets en je merkt dat het een breder publiek bereikt, dan moet je die kans grijpen om het gesprek verder aan te gaan. Mensen willen ook over mij praten, wat apart voelt, maar ik krijg tevens de kans om het over Mamie te hebben. We moeten praten over haar nalatenschap en haar intentie."

2. Hoe universeel zie je dit verhaal?

"Dit verhaal staat voor iets groters in de Amerikaanse geschiedenis en het gevolg van Mamies inzet. Dit is een weerspiegeling van elke zwarte moeder die ik ken, maar ook van vrouwen die veel opofferen voor hun kinderen."

3. Hoe heb je Mamie neergezet als meer dan een historisch figuur?

"Door haar menselijk te maken. We zien altijd figuren die op een voetstuk staan, zoals deze geweldige moeder in dienst van de burgerrechtenbeweging. Maar ze zijn ook mensen die keuzes maken, die gebreken hebben en in hun rol moesten groeien. Dat wilde ik laten zien. Maar het was ook erg belangrijk om te praten over de woede die niet gezien kon worden."

4. In de scène waarin de kist van Emmett terugkomt uit Mississippi en in het uitvaartcentrum ligt, zien we het gewelddadige van zijn moord. Hoe had je je daarop voorbereid?

"Dat was een spannend moment, maar er waren zoveel van die momenten dat we spanning voelden op de set. Die was de hele tijd aanwezig. Ik kan me niet echt herinneren dat ik me specifiek op die dingen voorbereidde. Ik weet dat de scène in het uitvaartcentrum waar ze voor het eerst het lichaam van haar overleden zoon ziet, één van de scènes is waarvoor we een repetitie hebben gedaan. Ik had een vermoeden van wat er ging gebeuren, maar haar emoties op dat moment waren als het balanceren op een koord. Je worstelt, lacht het weg en je komt er weer bovenop. Maar het mooie is dat ze opstond en dat ze het transformeerde in iets groters."

5. Voldoet de film aan wat je ermee wilde bereiken?

"De familie van Mamie was regelmatig op de set. Er was dus een drive om het elke dag goed te doen. Ik denk dat we dat hebben gedaan. Toch zijn we nog steeds getuige van zwarte mensen die worden gedood, net zoals Aziaten en Latino’s. We hebben het over burgerrechten, en hoe dat van invloed is op elk mens die in dit land woont. Mamie wist dat ze de kracht van het beeld moest gebruiken. Dat werd uiteindelijk de strategie van velen."

Tekst: Jorrit Niels | Beeld: Till