Sabriye uit Syrië: 'Ik werd een leeuwin voor mijn familie'

Noodhulp- en ontwikkelingsorganisatie Dorcas is initiatiefnemer van het project Portraits of power. Een verzameling (foto)portretten van oudere vrouwen die leven in lage-inkomenslanden en conlictgebieden. Elegance deelt het verhaal van drie sterke vrouwen. Ze hebben het alledrie niet makkelijk, maar ondanks hun tegenslagen benaderen ze het leven met een lach. In dit artikel spreken we Sabriye (55) uit Syrië.

Leeuwin

De bombardementen in Syrië achtervolgen Sabriye nog altijd in haar herinneringen. Ze vormen een keerpunt in haar leven. Want toen het allemaal begon, werd ze een leeuwin die vocht voor haar gezin. "Ik moest mijn kinderen beschermen tegen het kwaad. Onze levens zijn zo kwetsbaar. Ik nam een beslissing, omdat het niet anders kon. Ik had geen keus."

Sabriye raakte veel kwijt door de oorlog en werd ook nog gescheiden van haar kinderen. Maar ze wist een nieuw leven te beginnen. Al mist ze haar kinderen elke dag. "Ik verzamelde alle moed die nodig was om mijn land te ontvluchten, zodat mijn kinderen een betere toekomst zouden hebben. Helaas ging het niet zoals gepland. We werden uiteengedreven en mijn hart brak in zoveel stukken dat ik ze niet kon tellen."

Verschrikkelijk nieuws

"Op verzoek van mijn man reisde ik in mijn eentje naar Libanon. Ik had daar familie met een eigen onderneming, dus het was logisch dat ik daarheen ging en hun hulp zocht. Mijn man vluchtte met onze kinderen naar Turkije toen de oorlog in Idlib, onze woonplaats, op zijn hoogtepunt was. Het plan was dat hij over zee zou reizen, samen met onze kinderen, om zich bij mij te voegen. Maar na een paar maanden hoorde ik niets meer van hem. We verloren alle contact. En toen bereikte mij het verschrikkelijkste nieuws. Hij was met iemand anders getrouwd en besloot mij van mijn kinderen te scheiden. De wetten respecteren de rechten van vrouwen niet, vooral niet als het gaat om voogdij. Het is een schande. Mijn kinderen waren nog klein en hadden hun moeder nodig."

Onderwijs

"Toen we nog met z’n allen in Syrië woonden, dwong mijn man mijn dochter om te trouwen. Ze was op dat moment nog minderjarig. Hij besloot ook dat al onze kinderen van school moesten. Maar ik vond een manier om hen te laten doorgaan met hun opleiding. Onderwijs is het krachtigste wapen tegen onwetendheid. Het voorkomt dat mensen in de val lopen van misdaad en terrorisme. Mijn kinderen kwamen in de verleiding om te stoppen met school, maar ik wist ze ervan te overtuigen dat ze toch door moesten gaan met hun opleiding, in ieder geval voor een paar jaar. Ik had zelf het geluk om naar school te kunnen gaan en mijn opleiding heeft me sterker gemaakt. Het maakte me tot een verantwoordelijke volwassene en gaf me de middelen om problemen in het leven het hoofd te bieden. Daarom hecht ik zoveel waarde aan onderwijs. Ik had het geweldig gevonden om verder te studeren, aan de universiteit, maar de school van het leven heeft

me gelukkig ook veel geduld en doorzettingsvermogen bijgebracht."

Armbanden

"Mijn kinderen brengen het beste in mij naar boven. Ze zorgen dat ik mezelf elke dag wil verbeteren. Ik wil hen trots maken. Ik wil dat ze weten hoeveel ik ze mis en dat ik zielsveel van ze hou. Niets en niemand kan ons scheiden, onze band heeft geen grenzen. Mijn kinderen gaven me geschenken die ik zal teruggeven als we elkaar weer zien: mijn armbanden. Ik begon ze te dragen op de dag dat mijn zoon werd geboren. Om mijn linker pols, dicht bij mijn hart. Ik heb een zwak voor mijn zoon. Hij is kalm, briljant en goedhartig. Hij is altijd de trots en vreugde van ons gezin geweest. De andere twee armbanden zijn van mijn dochter. Ze heeft nu een zoontje en mijn wens is dat we snel herenigd worden. Ik heb ook nog een andere wens, een eenvoudige. Ik kan niet wachten om mijn kleinzoon zijn speelgoed te geven, een motorfiets. Ik heb hem dit speelgoed beloofd en ik breek nooit een belofte. Op een dag zal ik ze allemaal in mijn armen houden."

Verscheurd

"Elke dag voel ik me net zo verscheurd als ons huis in Idlib. We moeten niet vergeten dat de oorlog niet alleen gebouwen heeft verwoest. Al deze ellende vernietigde ook vele families. Maar ik ben nu hier. En probeer mezelf weer op te bouwen, ondanks mijn slechte gezondheid. De situatie in Libanon is nijpend, maar ik heb nog steeds vertrouwen in de mensheid. Ik geloof in solidariteit, dankzij de maatschappelijk werkers en alle gulle mensen die voor anderen zorgen. We hebben nog veel te doen op het gebied van vrouwenrechten en de rechten van vluchtelingen – de weg is nog lang en vol hindernissen – maar ik geef niet op."

Vrouwelijkheid

"Mijn vrouwelijkheid, mijn vrouwzijn, heeft me vergezeld op mijn reis door het leven. Het heeft me gevormd, en mijn ziel en geest beïnvloed. Mijn dierbaren waarderen de wijsheid die uit mijn vrouwelijkheid voortkomt. Op dit moment help ik mijn familie in hun winkel. Ik sorteer en verkoop fruit en groenten. Door het werk voel ik me verbonden met de natuur. Het maakt me dankbaar voor de rijkdom die Moeder Aarde ons teruggeeft. Ik moedig alle vrouwen aan om een droom te vinden. Volg je droom en steun anderen om hun doelen te bereiken. Ik moest vanaf nul beginnen, voor mijn dierbaren. Het was nooit gemakkelijk, maar ik heb het gedaan. Voor mijn familie."

Dorcas richt zich op duurzame verandering in het leven van mensen in nood. Bij armoede, uitsluiting en crisis worden mogelijkheden gecreëerd voor hen, zodat ze tot bloei kunnen komen. Dit doet Dorcas in veertien landen in Oost-Europa, het Midden- Oosten en Oost-Afrika.

Met Portraits of power laat Dorcas de kracht en waardigheid zien van oudere vrouwen, die leven in lage-inkomenslanden en conflict- gebieden. Deze vrouwen krijgen te maken met twee vormen van uitsluiting. Ze worden gezien als minderwaardig omdat ze vrouw zijn én als minder belangrijk of bekwaam omdat zij ouder zijn. Dit heeft gevolgen voor hun positie in de maatschappij. Hun stem wordt niet gehoord en zij hebben vaak geen sociaal vangnet of toegang tot basisvoorzieningen zoals medische zorg. Samen met duizenden vrijwilligers, zakelijke partners, donateurs en medewerkers vormt Dorcas een beweging waaraan iedereen op zijn eigen manier kan bijdragen. Wil jij deze organisatie ook steunen? Sponsor een granny en investeer in betere leefomstandigheden voor oudere vrouwen of steun Dorcas met een eenmalige bijdrage.

Tekst: Mercy John Laizer, Aurelia Guzun, Eva Oueiss | Fotografie: Krystel Abboud, Nicu Binzari, Mercy John Laizer