In de gloednieuwe Beau Monde praat Natasja Froger samen met de andere Froger-vrouwen in haar familie over hun kampeeravontuur in Engeland. Maar niet alleen hun reis komt aan bod, ook vertelt Natasja openhartig over de opvoeding van haar kinderen en de typische Froger-trekjes.
Familiedieren
"Ze houden allemaal van gezelligheid, echte familiedieren", zo omschrijft Natasja haar familie. "Ook hebben ze allemaal een groot hart. Drie van de vier kinderen lijken sprekend op René. Didier is meer een mix van René en mij. Al heeft Maxim ook trekjes van mij. We vinden het bijvoorbeeld allebei prima als het huis één grote chaos is, maar 's avonds wordt er opgeruimd. Ik pas vaak op de kleinkinderen én op de honden van de oudste twee kinderen. Aan het einde van de dag is ons huis een explosie van speelgoed, haar, kwijl en zand. Als iedereen in bed of in de mand ligt, komt de dweil tevoorschijn, ga ik boenen en opruimen. Ik hou van schoon."
Schoonkinderen
Ook over haar schoonkinderen is Natasja te spreken, al had ze in het begin niet echt door dat het best een spannend moment kan zijn om voor het eerst bij hen naar binnen te stappen. "Zie ik mijn kind stralen? Dan is het goed. En dat doen ze alle vier. Ik weet van Do dat ze niet naar de wc durfde toen ze de eerste keer bij ons thuis was. Iets soortgelijks hoorde ik ook van Matthijs, Ruby en Sammy."
"Wij zagen onszelf als de ouders van Natascha, Danny, Maxim en Didier, maar de schoonkinderen zagen dat anders. Zij kwamen thuis bij René en Natasja Froger. Bij het eerste schoonkind was ik me hier niet van bewust, inmiddels probeer ik eraan te denken. Ook wijs ik René erop."
Verwende blagen?
Toch heeft Natasja altijd haar best gedaan om haar kinderen te betrekken bij goede doelen. "Op mijn 29ste heb ik mijn allerdierbaarste vriendje verloren aan aids. Hij heeft Natascha en Danny wel mogen ontmoeten, maar mijn twee zonen nooit leren kennen. Dat knaagt nog steeds aan me. Ik heb de kinderen altijd meegegeven dat gezondheid alles is. Je kunt in een grote auto rijden, als je niet gezond bent, heb je er niets aan."
"Ik heb ook altijd uitgelegd dat het niet vanzelfsprekend is dat je met een gevulde broodbak naar school gaat. Dat het zelfs niet vanzelfsprekend is dat je met een gevulde maag naar school gaat. En toen ze klein waren, deden ze altijd mee aan Actie Schoenendoos. Dan moesten ze vijf stuks speelgoed uitzoeken voor kinderen die het minder breed hadden."
Tekst: Sandra ten Brink | Beeld: NL Beeld