Dennis en Zaina van der Geest: 'We zijn allebei geen opgevers'

Ze zaten op dezelfde middelbare school, maar de vonk sprong pas over toen zij in de sportschool van zijn vader kwam werken. Inmiddels zijn Dennis (47) en Zaina (49) van der Geest 28 jaar samen en hebben ze drie kinderen. "Wij zijn een stel dat het hartstikke fijn vindt om ook een eigen leven te hebben."

Scène 1

November 1994. Langs de Seine in het romantische Parijs.

Dennis is in de Franse hoofdstad voor de Europa Cup judo en Zaina gaat mee om hem te supporten. Na afloop gaan ze uit en hebben ze een momentje...

D: "Zaina en ik zaten op dezelfde middelbare school in Haarlem, maar ik leerde haar pas echt kennen toen ze in de sportschool van mijn familie kwam werken. Ze had toen nog een relatie met een andere judoka. En sowieso had ik niet het idee dat ze mij zag staan, want ik was twee jaar jonger. Ik werd een soort van gedoogd, ze zei ‘hallo’ omdat ze me kende van de sportschool. Ik weet nog dat ze altijd een heel eigen stijl had qua kleding, dat vond ik leuk."

Z: "Dat was in de Mac & Maggie-tijd. Ik kocht daar mijn kleding en zag er wel anders uit dan anderen. Ik zat in de vijfde toen ik in de sportschool achter de bar ging werken, maar eigenlijk ging ik steeds meer doen. Ik paste op Dennis z’n broertje, die zes jaar jonger is dan ik, en ik nam in de zomer ook financiële zaken over, want dan gingen ze met het hele gezin op reis. Al snel had ik een heel goede band met zijn ouders, en ook met Dennis raakte ik steeds meer bevriend."

D: "We hielden van uitgaan – house was toen net in opkomst – en gingen allebei naar de Stalker in Haarlem, een underground club. Haar vriendje gaf daar niets om, maar wij waren gek op party’s en dansen. Na weer een vakantie met mijn familie kwam ik terug in Nederland en hoorde ik dat haar relatie uit was. Ik was op dat moment ook vrijgezel en besefte dat ik haar toch wel leuk vond. Maar het was niet zo dat ik meteen mijn slag sloeg, want het lag allemaal hartstikke gevoelig."

Z: "Ik vond hem ook al een tijdje leuk, maar Dennis was goed bevriend met mijn ex, en dat maakte het voor mij lastig. Op een gegeven moment ging ik met een groep fans mee naar de Europa Cup wedstrijden in Parijs om de judoka’s aan te moedigen."

D: "En toen werd je betrapt door een vriendin, omdat je een rode boei kreeg toen ik in beeld was."

Z: "Jazeker, ik vond hem toch leuker dan ik dacht."

D: "Na de wedstrijden zijn we ’s avonds uit geweest in Parijs en die avond hebben we voor het eerst gezoend."

Z: "Langs de Seine, heel romantisch! Toch was het niet meteen dik aan, want ik vond het allemaal nog heel ingewikkeld. Als je jonger bent, maak je je toch sneller druk over wat anderen vinden. Daarnaast dacht ik: wéér een topsporter, die is natuurlijk veel weg. Het was toen al wel duidelijk dat Dennis heel goed zou gaan worden."

D: "Het lag dus gevoelig en er ontstonden meteen twee kampen: vóór en tegen. Haar relatie mocht dan uit zijn, ze was toch de ex-vriendin van een van mijn judomaten en dat was eigenlijk not done. We hebben toen bedacht: als het alleen maar voor de leuk is, moeten we hier misschien niet aan beginnen. Maar blijkbaar vonden we elkaar toch echt leuker, want 28 jaar later zijn we nog steeds samen!"

Scène 2

Zomer 1998. Rijksstraatweg in Haarlem, niet ver van de judohal waar Dennis traint.

Zaina koopt haar eerste eigen huis terwijl Dennis voor zijn sport in Brazilië zit.

Z: "Ik was al een tijdje aan het huren en vond dat eigenlijk zonde van mijn geld. Toen heb ik bedacht: ik ga een huis kopen. Dennis zat net drie weken in Brazilië voor een trainingskamp, dus ik heb dat allemaal zelf geregeld. We woonden nog niet samen, al was hij wel veel bij mij."

D: "Bellen ging in die tijd niet zo makkelijk, omdat je nog geen mobiele telefoons had. Als ik haar wilde spreken, moest dat via een telefooncel voor het hotel. Toen hoorde ik dus dat zij dat huis had gekocht. Prima, dat is hoe Zaina in elkaar zit: die overdenkt zoiets heel goed en doet het dan gewoon. Ik woonde nog bij mijn ouders thuis, omdat ik veel weg was voor mijn sport. Maar vanaf dat moment was ik steeds vaker bij haar... totdat we ineens samenwoonden."

Z: "Het is niet dat we tegen elkaar hebben gezegd: “We gaan nu samenwonen”, dat is heel organisch gegaan. Ik vond het normaal dat ik in mijn eentje iets kocht. Dennis zou nog lange tijd bezig zijn met sporten, dus die had weinig zekerheid in zijn leven. En ik wist dat deze woning groot genoeg was voor twee. Ik heb altijd heel erg mijn eigen leven gehad. Nog steeds, ik ga regelmatig alleen met vrienden op vakantie. Voor Dennis was het fijn dat hij geen vrouw had die zat te wachten van: wanneer kom je nu weer eens thuis?"

D: "Zij leidde haar eigen leven – had inmiddels ook de pabo afgemaakt – en we lieten elkaar heel erg vrij. Topsport is een egocentrisch ding, je bent puur daarop gefocust. Dan is het fijn om iemand thuis te hebben die ook gewoon haar eigen dingen doet. Zaina is altijd onafhankelijk geweest, dat is voor mij heel relaxed."

Scène 3

21 oktober 2004. Het ziekenhuis in Haarlem.

In de vroege ochtend wordt hun eerste zoon geboren. Dennis moet haasten; hij staat op een dancefeest wanneer Zaina’s weeën beginnen.

D: "Net als met het samenwonen is aan kinderen beginnen bij ons ook organisch gegaan. We hebben niet aan de keukentafel besproken dat dit het moment was om ervoor te gaan."

Z: "Ik ben op een gegeven moment gewoon met de pil gestopt. Ik was al over de dertig en zag om me heen dat het best wel eens langer kon duren om zwanger te worden. Ik verwachtte dat dit bij ons ook zo zou zijn, maar het was meteen raak. Ik weet nog dat ik ging sporten en ineens helemaal niet goed werd. Zijn moeder zei: “Volgens mij ben je zwanger”, en ja hoor, dat bleek inderdaad het geval."

D: "Dat kwam voor ons allebei als een verrassing."

Z: "Dennis ging die zomer naar de Olympische Spelen in Athene en ik wilde heel graag nog mee. Stond ik daar hoogzwanger terwijl het verschrikkelijk heet was. Hij won brons, dus hij wilde daarna wel even lekker feestvieren. Daar heb ik niet aan mee kunnen doen, ik zat in een totaal andere vibe. Het grappige is dat er de volgende dag heel groot in de Telegraaf stond: bronzen beer. Toen we uiteindelijk een jongen kregen, hebben we hem Bjørn genoemd, wat ook beer betekent."

D: "In de nacht voor zijn geboorte stond ik nog op Amsterdam Dance Event. Zaina had gezegd: “Ga jij nog maar even, de baby komt vast nog niet.” Ik draaide in die tijd zelf veel en ik ging graag naar feestjes. Ik stond met Duncan Stutterheim van ID&T te praten toen Zaina belde. “Ik zou het erg fijn vinden als je nu heel snel naar huis komt”, zei ze. Dus ik tegen Duncan: “Ik moet effe naar huis, want ik denk dat ik vader ga worden”, en in twintig minuten ben ik van Amsterdam naar het centrum van Haarlem geracet. Die ochtend is Bjørn geboren. Ze noemden mij ‘grote beer’ en nu hadden we er een klein beertje bij."

Z: "Twee jaar later kwam onze tweede zoon, Fynn. Ook dit keer raakte ik weer snel zwanger. Ik vond het heel leuk om twee zoons te hebben, had altijd al wel gedacht dat ik een jongensmoeder zou zijn."

D: "Een lange periode vonden we het wel prima met twee kinderen, maar na een paar jaar begonnen we toch te fantaseren: hoe leuk zou het zijn om nog een meisje erbij te hebben? We zijn gestopt met bescherming en zouden het wel zien. Dit keer ging het een stuk minder snel, maar we hadden allebei zoiets van: als het nog een keer gebeurt, is het leuk, maar we gaan niet allerlei trajecten in."

Z: "En toen raakte ik op mijn veertigste alsnog zwanger. Ik vond het wel even spannend, maar gelukkig is de zwangerschap goed verlopen en in 2014 kregen we een dochter: Deza, een samenvoeging van onze namen Dennis en Zaina. Zij is echt de kers op de taart."

D: "De jongens vinden het ook hartstikke leuk om een zusje erbij te hebben. De oudste scheelt bijna tien jaar met haar, maar als ik zie hoe ze met z’n drieën omgaan, vind ik dat heel speciaal."

Het hele interview lees je in de nieuwe Elegance die nu in de winkel ligt.

Tekst: Jill Waas | Fotografie: Stef Nagel | Productie & Styling: Brigitte Kramer | Visagie: Ineke Brugman