Lashana Lynch is één van de sterren in de nieuwe 007, No time to die. En nee, niet als Bond-girl, maar als zijn collega: MI6-agent Nomi. Elegance sprak met Lynch over de legendarische franchise, haar plan B en of ze nou wel of niet de iconische aanduiding van 007 overneemt.
De 33-jarige Lynch uit West-Londen had een aantal Britse series op haar naam staan en een aanzienlijke rol in het Marvel-epos Captain Marvel toen de Bond-franchise langskwam. "Ik heb een aantal audities gedaan, zonder echt te weten wat voor rol het was. Toen ik uiteindelijk met het stuntteam werkte en de meest ingewikkelde toeren moest uithalen en wapens uit elkaar haalde, wist ik dat ik geen kantoorklerk zou spelen. Maar dat het om een 007-film ging, had ik nooit verwacht."
Terwijl alle ogen gericht zijn op Daniel Craigs laatste optreden als de Martini-drinkende geheim agent, markeert de film ook een verschuiving in hoe vrouwelijke personages worden waargenomen. Craig en de producenten haalden zelfs Phoebe Waller-Bridge – van Fleabag-faam – bij het schrijversteam om een evenwichtiger script te krijgen.
Wat betekent de rol van Nomi voor je?
"Ze is een goede vertegenwoordiging van wat vrouwen in film nu kunnen zijn. We hebben zulke grote veranderingen doorgemaakt de afgelopen jaren en mijn rol als Nomi is daar het resultaat van."
En, neem je Bonds nummer ‘007’ over?
(grijnst) "Hmm, laten we zeggen dat ik een actieve MI6-agent speel. Eén die Bond aankan en zijn gelijke is. Ik vind het enorm hoopvol dat er een karakter als ‘Nomi’ in de film zit. Daarbij is het een weerspiegeling van waar we zijn in de wereld en waar we naartoe gaan. Iets wat de Bond-franchise in de komende jaren alleen maar zal helpen."
Phoebe Waller-Bridge heeft meegeschreven aan het script, waaraan merken we dit?
"Ik denk dat deze keer de vrouwelijke personages meer diepgang hebben en sterker zijn. Niet alleen omdat ze bekwaam en krachtig zijn, maar ook interessante vrouwelijke personages. Toen ik Phoebe vertelde wie ik wilde dat Nomi was, zei ze dat dit precies was wat zij ook vond. Het belangrijkste is dat ze een echte vrouw is en dat haar werk haar niet mannelijk maakt. Ze is niet te glad, heeft haar zaakjes voor elkaar en is zeer bekwaam, maar ze is een echt mens en soms onhandig."
Wanneer realiseerde je je, ik sta nu op een Bond-set?
"Terwijl we twee weken bezig waren met een nachtopname voor een soort shoot-out en een grote actie-scène. Er is een moment waarop ik letterlijk over de set glij en op iemand schiet. Toen het twee uur ‘s nachts was en ik naar die gigantische crew keek, sloeg het opeens toe. Dit zijn zeldzame films om te maken, met een groep mensen die continu hard werken om alles perfect te krijgen. Het voelde echt alsof we elk moment filmgeschiedenis creëerden en dat we met No time to die iets hebben gemaakt wat de franchise nog lang in leven zal houden."
Hoe zou je de film omschrijven?
"No time to die voelt aan als een paar genres in één. Het is een feest voor filmfans die van cinema houden, maar ook met een paar moderne twists om het fris te houden met respect voor de klassiekers. Ik weet dat elke Bond-film dat probeert, maar ik heb het gevoel dat deze echt speciaal is. Zowel in de manier waarop we een stap richting de toekomst hebben gezet en Daniel (Craig, red.) een mooi slot hebben gegeven. Ik denk dat het waarschijnlijk één van de beste Bond-films gaat worden, ook al ben ik natuurlijk zwáár bevooroordeeld!"
Je bent nog maar de vijfde zwarte vrouw die een grote rol heeft gehad in de afgelopen 25 Bond-films. Wat hoop je dat je bereikt met de rol?
"Jonge zwarte vrouwen inspireren. We weten hoe het voelt om verkeerd en ondervertegenwoordigd te zijn. We weten hoe het voelt om te verlangen dat iemand, wie dan ook ter wereld, onze waarheid voor ons spreekt wanneer we het gevoel hebben dat we geen stem hebben.
Ik hoop dat mijn carrière, mijn keuze in rollen en dat ik gewoon mezelf ben, een licht werpt op onze kracht. Dat dit onderwerp, hoe legitiem en belangrijk ook op dit moment, over een tijdje niet meer speelt."
Maar tot dat moment ga je het gesprek niet uit de weg?
"Uiteraard niet. Het is soms wel lastig, want ik spreek niet voor iedereen. Toch snap ik de verantwoordelijkheid die ik heb nu ik deze rol heb gekregen en het belang ervan. Dat ik de eerste zwarte vrouwelijke ‘00’ ben betekent niet dat dit gesprek klaar is."
Had je ooit een plan B, als acteren niet lukte?
"Ha, ik heb genoeg baantjes gehad om de eindjes aan elkaar te knopen, maar sinds ik als meisje in het weekend naar de Sylvia Young Theatre School ging, wist ik dat ‘dit’ het was. Ook al vroegen mensen nog vaak of ik geen plan B had. Er was nooit een plan B. Toch heb ik gedurende de jaren geleerd dat je realistisch moet blijven. Toen ik eindelijk de rol in een Marvel-film kreeg (Captain Marvel, red.), wist ik dat mijn inzet niet voor niets was. Ook al lijk je the next big thing, dat kan een paar maanden later zomaar weer anders zijn."
Dat is nogal relativerend.
"Wanneer je een kans krijgt in het leven, of het nu in deze branche is of daarbuiten, denken mensen soms dat je letterlijk uit de lucht bent gevallen. Ze vergeten die tien jaar dat je er hard voor hebt gewerkt. Met momenten van angst en het gevoel dat je ondergewaardeerd werd. Of dat je niet genoeg was of op het laatste moment de rol verloor. Niemand ziet dát gedeelte. Het is dus belangrijk om mensen eraan te herinneren dat alle carrières op een fundament zijn gebouwd. Ik ben er trots op dat mijn fundament ijzersterk is."
Tekst: Jorrit Niels | Beeld: BrunoPress