Carolien Spoor & Jon Karthaus

Scène 1 Mei 2005, Ouwehands Dierenpark in Rhenen.

Een aantrekkelijke gymnasiaste annex actrice bezoekt met haar jongere zusje een fandag van de razend populaire jeugdserie Zoop. Ze is bevriend met een van de hoofdrolspelers, Ewout Genemans, en maakt via hem kennis met een andere hoofdrolspeler die heel aardig blijkt. Na afloop van de fandag gaat ze met haar zus en beide acteurs eten.

J: ‘Ewout had verteld dat jij op de fandag zou langskomen, dus er werd al over je gepraat op de set. Je was ook niet zomaar iemand. We wisten allemaal dat jij als meisje van zes had gespeeld in de film Antonia, die een Oscar had gewonnen. Collega-actrice Nicolette van Dam opperde dat je misschien een leuke vriendin zou zijn voor haar broer en de rest van de cast sloeg ook een beetje aan het koppelen. Ik had foto’s van je gezien en dacht: fijn allemaal, maar misschien is ze meer iets voor mij. Al wist ik niet zeker of ik een kans zou maken. Tijdens dat eerste etentje heb ik je ook niet enorm zitten te versieren.’ C: ‘Nee hoor, het was gewoon gezellig.’ J: ‘Ik was wel meteen onder de indruk: wat een leuke, spontane chick!’

Scène 2 Eind augustus 2005, de Amsterdamse Uitmarkt.

De jonge actrice en de niet veel minder jonge acteur komen elkaar opnieuw tegen op de Amsterdamse Uitmarkt, de feestelijke opening van het culturele seizoen. Ook deze dag eindigt met een gezamenlijk horecabezoek.

C: ‘Ik weet nog dat jij de hele tijd rosé bleef bestellen. Nou kan ik niet zo goed tegen alcohol en ik wilde zeker niet dronken worden, dus ik gooide elke keer stiekem de halve inhoud van mijn glas weg. Met als gevolg dat jij je verbaasde over mijn drinktempo, haha!’ J: ‘Ik herinner me vooral dat het weer heel gezellig was.’ C: ‘Onbewust ben ik me die avond al een beetje aan jou gaan hechten.’

Scène 3 5 september 2005, de Amsterdamse uitgaansgelegenheid Paradiso.

De acteur en de actrice zijn allebei te gast op de première van de film Het Schnitzelparadijs, alleen is hij nu in het gezelschap van een goede vriendin: collega-actrice Fockeline Ouwerkerk.

C: ‘Toen ik je zag met Fockeline, dacht ik: jeetje, heeft hij toch al een vriendin? Even voelde ik een steek. Vrij klassiek natuurlijk: je beseft pas hoe leuk je iemand vindt als die persoon ineens onbereikbaar lijkt.’ J, laconiek: ‘Maar gelukkig was ik dat niet.’ C: ‘Dat ontdekte ik toen we elkaar tijdens de afterparty in Paradiso op de dansvloer vonden. Die avond hebben we ook telefoonnummers uitgewisseld.’

‘Door de week jaagden we onze dromen na, in het weekend hadden we quality time voor elkaar’

Scène 4 September 2007, een klein appartement in Maastricht.

Er is veel gebeurd in het leven van de actrice. Ze heeft haar eindexamen achter de rug, is verhuisd naar Amsterdam en heeft een jaar lang in Goede Tijden, Slechte Tijden gespeeld. Inmiddels is ze na een auditie aangenomen bij de toneelschool in Maastricht. Hoe moet het nu met haar bloeiende relatie met de acteur?

C: ‘Ik had een spannend jaar achter de rug. Alleen al de combinatie van mijn eindexamen en GTST was behoorlijk zwaar. Gelukkig slaagde ik in één keer, en ik had ook veel steun aan jou omdat jij wist hoeveel impact een rol in zo’n populaire serie heeft. Zelf was je immers heel jong bij Zoop gekomen. Die gedeelde ervaring maakte onze band alleen nog maar hechter. Maar dat was voor mij nog geen reden om mijn grote droom op te geven. Ik was heel blij toen ik in Maastricht werd aangenomen, al vond ik het wel lastig om het aan jou te vertellen.’ J: ‘Als acteur wist ik precies hoe het er op een toneelschool aan toe gaat. Allemaal jonge, knappe mensen die in een soort sekte leven, voortdurend met elkaar bezig zijn en daarnaast nog eens heel veel feesten en drinken. De kans dat een relatie met iemand van buiten de opleiding strandt, is praktisch honderd procent. Ik was dus niet zo blij en zag allerlei doemscenario’s voor me. Dat je verliefd zou worden op een ouderejaars, of op een docent… Het was wel een opluchting dat je een eigen appartementje kreeg, want in een studentenhuis liggen feestjes nog veel meer op de loer. Ik merkte ook al snel dat je helemaal niet zo’n party animal was, en echt alles uit die opleiding wilde halen.’ C: ‘Dat is absoluut waar. Ik heb altijd een extreem groot verantwoordelijkheidsgevoel gehad. Op school miste ik daardoor al feestjes, en in Maastricht was het niet anders. Als ik de volgende dag een pittige tekstanalyse had, wilde ik fris en fruitig in de klas zitten. Losgaan tot diep in de nacht kun je je dan niet permitteren. Ik heb heus weleens op de tafels staan dansen, maar gewoon niet zo vaak. In de weekends was ik sowieso meestal bij jou in Amsterdam en we bleven elkaar intensief bellen. Meteen na het opstaan hing ik vaak al aan de telefoon, en ’s avonds ook altijd even. Maar ook tussendoor. Als er iets goed was gegaan of juist niet, was jij de eerste die het hoorde.’ J: ‘Toen ik het vertrouwen terug had, gunde ik het je enorm. Maastricht is de meest ambachtelijke opleiding van het land. Dat vond ik heel goed bij jou passen. Drie jaar daarvoor had ik zelf audities gedaan in Amsterdam en Maastricht, om steeds net in de laatste ronde af te vallen. Schandalig, vond ik eerst, maar later ging ik beseffen dat ik met mijn zeventien jaar toch echt iets te jong was. Inmiddels was ik alweer een carrière verder, want net begonnen met mijn eigen filmproductiebedrijf. Doordat jij van maandag tot vrijdag weg was, kon ik me daar alleen nog maar beter op focussen. Volgens mij was het voor ons allebei de perfecte verdeling: door de week jaagden we allebei onze dromen na, en in het weekend hadden we quality time voor elkaar.’

Scène 5 Voorjaar 2011, twee woningen in Amsterdam.

In de eindfase van haar opleiding verhuist de actrice weer terug naar Amsterdam. De filmproducent blijft in zijn eigen appartement wonen, maar dat zegt niets over de kwaliteit van de relatie. C: ‘In het laatste jaar van de toneelschool kreeg ik een ontzettend leuke stageplek bij een muziektheatervoorstelling met songs van The Beatles. Omdat ik voortdurend in Amsterdam moest zijn, ben ik daar ook weer gaan wonen. Eerst bij mijn peettante en vervolgens samen met een vriendinnetje in de Pijp. We wilden het liefst samen iets kopen, maar moesten nog wel even doorsparen voor een paleisje, en jouw huurappartement was te klein voor ons tweeën. Het maakte ook niet uit dat we niet samenwoonden. We waren bijna elke avond bij elkaar en onwijs verliefd.’ J: ‘Nog steeds, trouwens. Als we samen uit eten gaan, voelt het nog altijd als een prille date. Mensen slaan vaak steil achterover als ze horen dat we al zo lang bij elkaar zijn. Meestal gaat verliefdheid langzamerhand over in houden van, maar bij ons werkt het niet zo.’ C: ‘Wat zeker meespeelt, is dat we extreem eerlijk tegen elkaar zijn en echt alles aan elkaar kwijt kunnen. En we laten elkaar heel erg vrij. We spreken elkaar dan wel vier keer per dag telefonisch, maar zeggen nooit: ‘Je bent al de hele dag weggeweest, dus nu kom je vanavond thuis eten!’’ J: ‘Dat het allemaal zo organisch ging en gaat, komt denk ik ook door Maastricht. Als je voor zo’n uitdaging staat, kun je zeggen: ‘Vier jaar uit elkaar? Dat is veel te lang!’ Maar wij leefden gewoon bij de dag en genoten van de momenten samen.’ C: ‘Ja, zoveel mogelijk in het moment leven, misschien is dat wel onze formule voor geluk.’ J: ‘En de motor van onze verliefdheid. We verrassen elkaar nog steeds vaak, met een bos bloemen, een etentje of een speciale maaltijd thuis met een lekkere fles wijn erbij. Daar worden we dan nog verliefder van.’

Scène 6 December 2013, een luxe rooftoprestaurant in Bangkok.

Voor het eerst hebben de filmproducent en de actrice tijd weten vrij te maken voor een lange reis samen. Eenmaal op de plaats van bestemming blijkt dat de acteur een romantische highlight heeft voorbereid. C: ‘In de jaren daarvoor was er elke keer wel werk van jou of van mij waardoor we uiteindelijk maar een of twee weken weg konden. Nu hadden we gewoon een maand in onze agenda’s geblokt waar niemand aan mocht komen. We kenden in Bangkok een geweldig rooftoprestaurant annex cocktailbar met uitzicht over de hele stad. Daar hadden we op de dag van onze aankomst een tafel gereserveerd, voordat we zouden doorreizen naar een van de eilanden. Die avond gingen we samen op pad en liepen langs een marktje. Nou ben ik extreem dol op markten, dus ik kocht meteen mango’s en een heleboel meer, en spoorde jou nog aan zonnebrillen te passen.’ J: ‘Wist jij veel dat het zweet zo langzamerhand op mijn voorhoofd stond…’ C: ‘Uiteindelijk kwamen we aan bij dat chique restaurant met drie plastic tassen, die overigens heel keurig door de bediening werden aangenomen. Na de cocktails bestelde jij een heel goede fles wijn en begon allemaal mooie, lieve dingen te zeggen. En toen ging je op je knieën.’ J: ‘Ik ben best een traditionele romanticus, want voordat ik ringen ging uitzoeken, ben ik naar je vader gegaan om officieel je hand te vragen. Dat was ook al zo bijzonder. En in Bangkok had ik aan de band gevraagd of ze tijdens het aanzoek een liefdesliedje wilden spelen. Maar ja, communiceren in het buitenland is niet altijd gemakkelijk, dus op het moment suprême klonk Happy Birthday. Wat ik eigenlijk juist heel charmant vond, een scène voor een film. Te gelikt is altijd minder.’ C: ‘Vanaf dat moment voelde het alsof we een nieuw stadium van verliefdheid hadden bereikt. Bizar, want ik dacht dat verliefder niet kon, maar het was echt next level.’

'We konden weinig hebben in die tijd. Elke prikkel was er een te veel’

Scène 7 Zomer 2014, een appartement in Amsterdam-West.

De tijd is rijp om op zoek te gaan naar een gezamenlijke woning. Het geluk is met de actrice en de filmproducent, maar het heeft wel een prijs. C: ‘We hadden een fijn gesprek met een hypotheekadviseur die zei dat we konden gaan kopen. Daar waren we ook wel aan toe, want op twee plekken een tandenborstel en zeulen met ondergoed gaat toch vervelen. We hebben nog even samen in jouw appartement gewoond en intussen gingen we als een gek naar huizen kijken, pal voordat de prijzen in Amsterdam door het dak gingen. Toen we onze huidige woning zagen, zat er niet eens een keuken in. Maar we voelden meteen: dit heeft potentie.’ J: ‘Eén blik naar elkaar was genoeg om te weten dat we dit nieuwe avontuur samen aan wilden gaan. Dat is ook wel iets van ons: dat we nooit voor de gemakkelijkste weg kiezen.’ C: ‘Het was heerlijk dat we het appartement ook kregen, voor maar een fractie boven de vraagprijs. Maar toen begon de ellende. Jij was druk met je eerste speelfilm, die je zelf hebt geschreven, geproduceerd en geregisseerd. Én we moesten drie maanden gaan verbouwen. Ik heb die klus toen opgepakt, zodat jij je kon concentreren op je film. Afspraken met de architect, de aannemer, tegeltjes uitzoeken, keukenkastjes en noem maar op…’ J: ‘Soms kon ik via Facetime in een pauze tussen twee opnamen nog snel even kiezen tussen twee kleuren aanrechtblad, zodat ik toch een beetje het gevoel had dat ik inspraak had.’ C: ‘Maar je zei ook: ‘Ik geloof in jouw stijl.’’ J: ‘Dat is waar, maar het was hoe dan ook een heftige tijd. Samen in dat kleine appartementje met overal dozen en kledingrekken én dit nieuwe huis én die nieuwe film. Natuurlijk wilde ik mijn eerste filmproject graag goed volbrengen, maar ik wilde ook een goed huis.’ C: ‘Ik speelde nog een rolletje in jouw film en had tijdens de verbouwing opnamedagen voor de tv-serie Zwarte Tulp, dus af en toe dreigde het mij ook te veel te worden.’ J: ‘Ik weet nog dat we een stuk behang van de muur trokken en er een stuk muur meekwam. ’s Avonds hebben we die hele muur staan afbikken bij het licht van een bouwlamp, helemaal onder het stof. En de volgende dag weer draaien. Ik heb een paar keer huilend in mijn bed gelegen, zo moe was ik.’ C: ‘We konden ook weinig hebben in die tijd. Elke prikkel was er een te veel.’ J: ‘Ik geloof dat verbouwen en verhuizen op nummer 1 staat in de lijst van echtscheidingsoorzaken. Toch zijn wij nooit tegen elkaar gaan vloeken en schelden. We vonden juist de harmonie en keken waar we elkaar konden ondersteunen.’ C: ‘En als we het allebei helemaal gehad hadden en er moest iets gebeuren…’ J: ‘Dan viel de keus op degene die het minst in tranen was.’ C: ‘Intussen weet ik echt álles van verbouwen. Als onze vrienden advies willen, kloppen ze bij ons aan. En ik geniet nog elke dag bewust van ons mooie huis. Zoveel rust, zoveel ruimte, en zo’n overwinning ook. Samen kunnen we nu echt alles aan!’

Scène 8 Juni 2015, een stadje in Italië.

Nu alles op zijn plek is in het leven van de filmproducent annex regisseur en de actrice, is het moment aangebroken om na te denken over hun huwelijksfeest. Dat moet heel bijzonder worden, vinden ze allebei. C: ‘Mijn ideaal was altijd om op een mooie plek in het buitenland te trouwen, omringd door dierbare vrienden en familie, zodat het meteen ook een soort vakantie werd. Met dat plan kwamen we terecht bij een heel leuke weddingplanner in Italië. Zij liet ons een prachtig landhuis zien, precies tussen Florence en Pisa in. We waren meteen verkocht. Natuurlijk is het makkelijker om een trouwlocatie om de hoek te vinden, maar wij kiezen nu eenmaal graag voor de moeilijke weg. We hebben ook niet direct de makkelijkste banen. Of neem het feit dat jij als autodidact bent gaan produceren en regisseren. Toen jouw eerste speelfilm eraan kwam, hadden veel mensen iets van: ‘Hoezo kun jij dat?’ Maar je wist wat je wilde en ging ervoor. En de film werd een succes. Altijd je dromen achterna gaan, dat vinden we allebei heel belangrijk.’ J: ‘Ik ben de afgelopen periode heel druk geweest met het regisseren van een nieuwe tv-serie: Weemoedt, met in de hoofdrol Thijs Römer, die de serie ook heeft geschreven. Regisseren is enorm intensief: als je niet op de set staat, ben je druk met voorbereiden. Daardoor is er best veel op jou neergekomen, net als bij de verbouwing.’ C: ‘Ik had de mazzel dat ik best veel vrije tijd had. Hoewel, later ook weer niet. Tot eind juli was ik bezig met opnamen voor de serie Brussel, geschreven door Leon de Winter. Maar in de voorbereidingen van ons huwelijk heb ik gelukkig ook veel tijd kunnen steken. Dat mocht ook wel, want alles bij elkaar is het een behoorlijke operatie. De jurk, de bloemen, de taart, en dan een feestelijk programma van drie volle dagen voor ongeveer vijftig gasten. Dit doe je maar één keer in je leven, dus we willen het maximale eruit halen. Het moet een droomhuwelijk worden.’ J: ‘En daarna zullen er ongetwijfeld weer nieuwe avonturen op ons afkomen. We willen allebei graag kinderen, wat met ons werk ook weer een hele uitdaging is.’ C: ‘Mijn idee is dat je dat niet te veel moet willen plannen, want dan komt het nooit uit.’ J: ‘Het komt altijd uit, want wij vinden samen wel een weg. Daar heb ik alle vertrouwen in.’

Carolien & Jon

Carolien Spoor wordt op 23 december 1987 geboren in Den Haag. Ze begint al jong met acteerlessen bij Jeugdtheaterschool Rabarber en maakt als zesjarige haar filmdebuut in Antonia, die een Oscar won. In 2005 krijgt ze de rol van Florien Fischer in de soap Goede Tijden, Slechte Tijden. Ze verlaat de serie in de zomer van 2007 om te gaan studeren aan de toneelschool van Maastricht. Tijdens en na haar opleiding is ze onder andere te zien in de telefilm Bloedbroeders, de speelfilms Happy End en Loft, en de tv-series De Deal en Zwarte Tulp. Binnenkort zal ze te zien zijn in de tv-serie Brussel.

Jon Karthaus wordt op 9 februari 1985 geboren in Utrecht. Tijdens zijn middelbareschooltijd volgt hij meerdere theateropleidingen, waaronder de Jeugdtheaterschool van de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Daarna speelt hij in meerdere producties bij het Utrechtse gezelschap de Paardenkathedraal. Ook is hij van 2004 tot 2006 een van de hoofdrolspelers in de jeugdserie Zoop en is hij te zien in de comedyserie Samen. Later is hij actief als presentator van de tv-programma’s Burgers Zoo, Waarom en Nick Extra. Met Zoop-collega Ewout Genemans start hij in 2008 productiebedrijf No Pictures Please, onder andere verantwoordelijk voor de tv-programma Fans! en Heibel langs de Lijn. In 2015 richt hij zijn eigen productiebedrijf annex platenlabel op: Johnnywood. Hiermee produceert hij onder andere zijn zelfgeschreven regiedebuut Homies en de nieuwe tv-serie Weemoedt.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Dit interview in verschenen in Elegance - juli/ augustus 2016.

Scènes uit een huwelijk is al jarenlang een geliefde rubriek in Elegance. Lees hier in onze Library meer verhalen.