/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Felegance%2F2017%2F12%2FBORIS-DITTRICH.png "Een week met... Boris Dittrich")
[Maandag] ‘Deze week ben ik in Amsterdam, lekker na een lange reis door de VS. ’s Ochtends word ik gebeld door de Britse krant The Guardian voor een interview over Azerbeidzjan, waar homo’s worden gearresteerd vanwege hun geaardheid. De rest van de ochtend gewerkt op het HRW-kantoor aan de Prinsengracht en mijn reis naar China van volgende maand voorbereid. Daar presenteer ik een onderzoek over ‘Conversion Therapy’, waar Chinezen tegen hun wil naar een kliniek worden gebracht om daar met behulp van onder meer elektroshocks van homo weer hetero te worden. Totaal onverantwoord, het is marteling. Ik sluit de werkdag af met een videovergadering met mijn team in New York.’
[Dinsdag] ‘Om half acht wakker gebeld door een Nederlandstalige radio- zender in Australië voor mijn boek Halszaak. Ik woon sinds vier jaar in Berlijn voor HRW en verblijf nu even in het atelier van mijn man (kunstenaar Jehoshua Rozenman, red.). Ook hij woont afwisselend in twee steden. We proberen dat waar mogelijk op elkaar af te stemmen, al blijft dat door het werk lastig. Maar we zijn meer dan 35 jaar samen, dus dan hoef je ook niet elke dag per se samen door te brengen (lacht). Na een werkoverleg ga ik naar het Amstel Hotel voor een bijeenkomst van de Amstel Club. Een sociëteit van 300 mensen uit de kunst- en zakenwereld tot aan politici. Even wat drinken in het mooie Amstel is nooit verkeerd.’
[Woensdag] ‘De ochtend begin ik met veel mails en het verder voorbereiden van mijn reis naar China, maar ik ben tegelijkertijd nog bezig met Azerbeidzjan, waar ik eerder over werd gebeld door The Guardian. Daarna een telefonisch overleg met twee Tsjetsjeense mannen die zijn gevlucht, omdat daar wordt gejaagd op homo’s. Erg indrukwekkend en emotioneel. Hun familie wordt namelijk onder druk gezet. Zorgt de moeder van een van de mannen niet dat haar zoon terugkeert naar Grozny, dan wordt haar man gearresteerd. Dat gaat je niet in je koude kleren zitten. ’s Avonds werk ik aan mijn columns voor VertrekNL en Winq.’
'Schrijven is ontsnapping en daardoor ontspanning'
[Donderdag] ‘De presentatie van mijn nieuwe thriller Halszaak in een boek- winkel in Alkmaar. In dit zesde boek werk ik met het thema schijn en werkelijkheid. Het begint met een zwerver die wordt gearresteerd op de P.C. Hooftstraat. Met een nekklem waardoor hij in coma raakt. Mijn hoofdpersonage, rechercheur Maya Oliphant doet namens de rijksrecherche onderzoek naar de politie en dan blijkt dat het verhaal van de politie niet klopt. Als de zwerver in zijn ziekenhuisbed wordt vermoord, heeft Maya ook nog eens een moordonderzoek in handen. Een thriller tegen de achtergrond van vooroordelen, voor zowel de zwerver als de politievrouw die lesbisch is. Ik heb bij mijn werk voor HRW te maken met veel ellende en het schrijven is voor mij even ontsnappen uit die rauwe werkelijkheid. Ik vind het heerlijk om een eigen wereld te creëren waarin ik bepaal wat er gebeurt. Een ontsnapping en daardoor ook een ontspanning. Na de presentatie ga ik met mijn man, zus en wat vrienden uit eten.’
[Vrijdag] ‘In de ochtend vlieg ik naar Berlijn om fondsen te werven voor HRW. Tijdens de vlucht scherp ik mijn toespraak aan. Ik ben hoofdgast op een diner van een Berlijnse galeriehouder die twaalf rijke mensen heeft uitgenodigd. Ik vertel over mijn werk in de hoop dat de gasten geïnspireerd genoeg raken om te done- ren. Een belangrijk onderdeel van mijn werk, omdat HRW elke overheidssubsi- die weigert zodat we totaal onaf hankelijk blijven. Twee weken ervoor heb ik het in de VS gedaan. Naast het belang vind ik het ook erg leuk om te doen, onder het eten praten over serieuze zaken zonder dat mensen hun eetlust verliezen.’
[Zaterdag] ‘In de ochtend neem ik de trein weer terug naar Amsterdam. Een langzame optie, maar de vluchten zaten al vol. Terwijl ik in de trein zit, heb ik nog een werkoverleg voor nieuwe onderzoeken in India en Rusland en probeer ik de mensen in de coupé niet te veel te storen. Ook is dit een prima moment om weer in mijn dagboek te schrijven, waarin ik ook allerlei ideeën voor nieuwe romans opschrijf. De volgende neemt alweer langzaam vorm aan!’
[Zondag] ‘Na een drukke week en een nóg drukkere die gaat volgen – een reis naar Suriname is ook aanstaande – is dit een zeer zeldzame rustige dag. Mijn man en ik gaan op bezoek bij een vriend, ’s avonds gaan we in Amsterdam uit eten met vrienden.’
