Scènes uit het huwelijk van René Pruijm en Noumi: hun liefdesverhaal begon met een telefoontje – en kreeg pas tien jaar later een tweede kans

Bij hun eerste ontmoeting waren er meteen vonken, maar werd het niets. Pas ruim tien jaar later vonden tv-kok René Pruijm (65) en Noumi (52) elkaar terug, en toen écht. Ze kenden jaren van lief, maar zeker ook van leed. 'Vanaf dag een van onze relatie besloten we: onze basis is zo sterk, daar komt ook niks of niemand tussen.'

Scène 1

Ergens in 1997, Amsterdam. Noumi woont net samen met haar eerste grote liefde als de telefoon gaat. De leuke stem aan de andere kant blijkt van René, die belt vanuit Honduras.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

R: 'Dat was feitelijk ons eerste contact. Ik had destijds een restaurant in Honduras, op het eiland Roatán. Daar kwam ik handen tekort, ik zocht iemand om te helpen en had via via gehoord over ene Lucas. Tussen het koken door belde ik even snel en kreeg niet hem, maar Noumi aan de telefoon. Het was een leuk gesprek, maar verder ging het nog niet.'

N: 'Lucas en ik waren net terug van een reis naar Indonesië. Allebei werkten we in de horeca, maar we wilden eigenlijk niet terug naar onze oude banen. We woonden net samen toen de 'vaste' telefoon ging. Ik nam op en hoorde aan de andere kant een leuke stem, die van René. "Ik heb iemand nodig en zoek Lucas", zei hij, met nog iets erbij als: "Maar jij kunt ook meekomen als je wilt." Hij klonk positief, als een leuke man. We zijn uiteindelijk niet gegaan, de details weet ik niet meer."

Scène 2

Najaar 1999, Café Bédier in Amsterdam. In de keuken is Noumi aan het werk als René daar binnenkomt, op weg naar een vergadering.

R: 'In oktober 1998 verwoestte orkaan Mitch alles op ons eiland. Midden in het natuurgeweld werd mijn dochter Elia geboren, verder waren we alles kwijt. Met 25 gulden in mijn achterzak ging ik terug naar Nederland. Snel erna had ik een consultancyklus in Amsterdam, voor de eigenaren van Café Bédier. Vergaderingen hadden we in hun kantoor boven de zaak. Om daar te komen, moest je door de keuken, waar Noumi werkte. Ik zag haar en boem! In een split second wist ik: dat wordt mijn meisje.'

N: 'Hij kwam binnen met zijn beste vriend en ik dacht: hee, ik herken die stem. Maar toen ik hem zag, met dat opvallende uiterlijk, kende ik hem toch niet. Opeens realiseerde ik me dat ik hem die keer aan de telefoon had gesproken. Ik vond hem meteen leuk, maar ik zou snel daarna een tijd naar Barcelona gaan.'

R: 'Haar ogen deden het, het was bij mij meteen raak. Holy shit, dacht ik. Maar ook: dit komt echt niet gelegen. Ik had een vriendin, een dochter en de tweede was onderweg. Al denk ik dat liefde uiteindelijk niet te stoppen is, in wat voor situatie dan ook. Ik heb haar toen alleen meegenomen op de motor voor een ritje langs de Vecht. Daar is trouwens niets gebeurd, nog geen kusje.'

N: 'Pas toen ik hoorde dat hij nog in een relatie zat en daar ging ik niet aan beginnen. Ik ben naar Barcelona gegaan en heb René daarna ruim tien jaar niet meer gezien.'

Scène 3

Winter 2010, De Lindenhoff in Baambrugge. René heeft een kookboek geschreven en doet een signeersessie in de boerderijwinkel als Noumi toevallig ook binnenstapt.

R: 'In de tussentijd kreeg ik mijn zoon Evandro én was mijn televisiecarrière begonnen. Eigenlijk per ongeluk: voor mijn delicatessezaak in Hilversum maakte ik filmpjes over de herkomst van producten die ik verkocht. Via via kwamen die bij RTL4 terecht en die vroegen me om televisie te gaan maken. Dat werd Pluijm op Pad, zo heette ook het kookboek dat ik die dag kwam signeren.'

N: 'Ik had intussen mijn zoon Ravi gekregen en woonde met zijn vader een tijd in Costa Rica. De relatie was inmiddels voorbij en ik had een bedrijfje in gezonde lunches voor Ravi's basisschool. In de Lindenhoff kwam ik shoppen voor ingrediënten, toen ik een rij zag staat met daarachter René die zijn boek signeerde.'

R: 'Mijn leven was rommelig: ik was nog met de moeder van mijn kinderen, maar eigenlijk was onze relatie ten einde. Ik had al een paar flings gehad, die waren op niets uitgelopen en de laatste was nogal naar geëindigd. Dus ik zat daar met mijn ziel onder mijn arm, tegen mijn ziel te signeren. Ton zag ik plotseling Noumi voor me staan. Mijn hart sloeg over; opeens was ik tien jaar terug in de tijd.'

N: 'Bij mij was het net zo. Van zijn televisiedingen had ik niets meegekregen, dat hij daar zat als schrijver was een verrassing. Hee, dacht ik, grappig. Ik koop een boek, laat het signeren en dan kan ik meteen een praatje maken.'

R: 'Over hoe het toen precies verder ging, twijfelen we: zij denkt dat ik een boek heb gesigneerd, ik kan me alleen herinneren dat ik mijn telefoonnummer erin heb geschreven.'

N: 'En het boek kunnen we nergens meer vinden! Ik wist niet of hij nog steeds bezet was, maar hij vertelde dat hij net uit een relatie kwam. Toen heb ik ook mijn nummer gegeven en zei daarbij: "Eigenlijk moeten we die date nog een keert afmaken!" Dat soort dingen durfde ik helemaal niet, maar ik dacht: het is nu of nooit. Toen hij na een dag nog niet had gebeld, was ik bang dat hij dat niet zou doen. Maar enkele dagen later zat ik op de fiets met boodschappen en hoorde in mijn tas mijn telefoon. Midden op de trambaan ben ik gestopt, belde het nummer terug en dat was René.'

R: 'Ik wilde haar graag zien, was meteen weer smoor. Maar ik kwam ook net uit een rotsituatie, dus ik dacht: geef jezelf even om te voelen of dit echt zo is. Ik zat dagenlang met mijn telefoon in mijn handen, zo van: bel ik wel of bel ik niet? Maar het móest natuurlijk gewoon.'

Benieuwd naar het hele interview? Je leest het in de gloednieuwe Elegance. Nu in de winkels!