Dit echtpaar leeft al 20 jaar alleen op een Kroatisch eiland – en wil nooit meer terug naar de bewoonde wereld

Een leven zonder buren

Werner uit Oostenrijk en zijn vrouw Ana verruilden ruim twintig jaar geleden de drukte van Wenen voor een verlaten eiland in Kroatië. Geen buren, geen winkels, geen auto's. Wat begon als een tijdelijke vlucht voor de gezondheid van hun zoon, groeide uit tot een levenskeuze waar ze nooit meer van terug wilden. Hun verhaal raakt aan een diep verlangen dat steeds meer mensen herkennen: ontsnappen aan de constante stroom van prikkels.

Waarom de stilte zo verslavend werd

De kleine Kroatische eilandjes, zoals Mali Srakane, zijn nauwelijks bewoond en staan bekend om hun pure natuur. Werner en Ana ontdekten er iets wat ze in de stad kwijtraakten: mentale rust. Volgens onderzoekers kan langdurige bloostelling aan stilte het stressniveau drastisch verlagen. Waar wij ons suf scrollen om rust te vinden, leeft dit stel het – letterlijk.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bekijk ook

Voor wie alleen genoegen neemt met perfect helder water – dit zijn Europa’s 3 schoonste meren | Elegance

Wanneer de zomertoeristen verdwijnen, onthullen juist dán de stilste hoeken van Europa water dat zó helder is dat je haast niet gelooft dat het echt is.

Geen winkels, geen donkers, geen plan B

Op het eiland leven betekent zelfvoorzienend zijn. Water komt uit een waterreservoir, eten uit de tuin of uit de zee. Ze hebben zonnepanelen voor energie en maken vrijwel alles zelf. Ana omschrijft hun levensmotto als 'wij bouwen onszelf'. Voor veel mensen klinkt het ondenkbaar. Voor hen is het vrijheid. Het dwingt je creatief te worden, en elke dag voelt als een bewuste keuze.

"Wij bouwen onszelf."

Hoe de buitenwereld ineens ondraaglijk werrd

Een paar keer per jaar moeten Werner en Ana naar de dichtstbijzijnde stad voor medische check-ups en voorraden. Toch kijken ze op tegen deze trips. Werner beschreef eens hoe overweldigend dat voelt: de drukte, de auto's, het lawaai. Voor wie al jaren in stilte leeft, voelt een supermarktbezoek als en festival. Hun zenuwstelsel is afgestemd op de golven, niet op toeterende taxi's.

"Het lawaai, de mensenmassa's, iedereen toetert en schreeuwt."

Waarom wij hier zo gefascineerd door zijn

In een wereld waarin we massaal zoeken naar manieren om offline te gaan, doet dit stel wat velen alleen durven dromen. Ze maakten een radicale keuze – niet uit escapisme, maar om een gezonder, rustiger en betekenisvoller leven te vinden. Hun eiland is geen gevangenis, maar een bewuste keuze voor eenvoud. En misschien is dat precies waar onze collectieve nieuwsgierigheid vandaan komt: wat als zij gelijk hebben?