/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F03%2F0TH26wctK0PJDH1742894087.jpg)
Sophie Kassies (1958) is één van Nederlands grootste toneelschrijvers en heeft meerdere toneelprijsnominaties op zak. Haar nieuwste is een bewerking van Nanne Teppers De eeuwige jachtvelden. Een ontroerende muzikale theatervoorstelling. Kassies: ‘Nanne Tepper raakt me recht in mijn ziel.’
1. Hoe benader je elke bewerking en zijn er ooit overeenkomsten?
'Elk boek brengt eigen vragen met zich mee, maar meestal zoek ik eerst naar wat ik er mooi en belangwekkend aan vind, waar het voor mij over gaat. Zodat ik weet wat ik wil delen met de mensen straks in de zaal. Zij moeten op het puntje van hun stoel zitten en daarvoor moet ik de acteurs het materiaal leveren. Ik haal een boek vaak flink overhoop om er een spannende theaterervaring van te maken.'
2. Wat was de persoonlijke aantrekkingskracht van De eeuwige jachtvelden?
'Nanne Tepper raakt me recht in mij ziel. Dat komt vooral door de fijnzinnige taal die hij hanteert. De eeuwige jachtvelden gaat over een liefde die er niet mag zijn. Die liefde is er van kleins af aan. Maar kleine kinderen worden groot. De manier waarop Nanne Tepper hun verlangen schildert – en het geworstel ermee – vind ik betoverend. Nooit wordt de sensualiteit clichématig. Je leeft van binnenuit met de ervaring van de personages mee, ook op erotisch vlak.'
3. Hoe evolueert een script van het begin tot aan de première?
'Eerst is er natuurlijk nog helemaal geen script. Dat is altijd weer angstaanjagend, al ben ik inmiddels meer dan dertig jaar toneelschrijver. Het duurt best een tijd voor er wel iets is. Ik moet het geheel voor me zien, voor ik de scènes kan gaan schrijven. Dat is meestal het minste werk, gek genoeg. Als ik tevreden ben met wat ik heb gemaakt, zijn de spelers dat bijna altijd ook. En dat moet ook, want zij gaan die tekst tig keer met hun hele ziel en zaligheid uitvoeren. Tijdens de repetities werk ik soms nog wat details bij, maar in principe zit mijn werk erop als de spelers gaan repeteren. Dat is heel gek. Als iedereen begint, ben ik juist klaar. En tegen de tijd van de première, zit ik al in een ander project.'
4. Wat hoop je dat het publiek 'meeneemt' van de voorstelling?
'Misschien hoop ik dat wel bij elk stuk, maar zeker bij De eeuwige jachtvelden zou ik willen dat mensen met een ruimer hart de theaterzaal uit komen. Met de ervaring dat zachtmoedigheid altijd de voorkeur verdient boven verharding. En met het gevoel dat je soms je oordeel over anderen maar het beste even op kunt schorten.'
5. Met je grote mate van ervaring, hoe is je kijk op het toneel anders geworden door de jaren heen?
'Eerlijk gezegd was ik, toen ik begon, behoorlijk egocentrisch. Theater was iets waar ik me graag mee bezig wilde ouden en mijn brood mee wilde verdienen. Inmiddels weet ik hoe ik theater toeschouwers kan meevoeren in een gezamenlijke belevenis waarin emotie en ratio hand in hand gaan. Als het lukt, gaat een zaal vliegen.'
De eeuwige jachtvelden, t/m 9 mei mevrouwogterop.nl.