Duizenden kijken dagelijks naar Renée Roozendaal in de Moulin Rouge – Dit is haar bijzondere verhaal

'Een docente zei dat ik nooit danseres zou worden. Toen dacht ik: moet jij eens opletten.'

Renée Roozendaal Moulin Rouge

Zeker duizend mensen per dag zien Renée Roozendaal dansen in de Moulin Rouge in het Parijse Montmartre. In de met donkerrood velours beklede, verlaten foyer van deze iconische plek deelt de Nederlandse danseres haar verhaal. ‘Mijn werk zie ik als eerbetoon aan de vrouw en de dans. Het lichaam wordt gevierd, net als in kunst.’

Jeetje. Besef je nog dat wat je doet en bereikt hebt echt heel speciaal is?

'Ja, hoor (met een geruststellende glimlach). Er is elke dag wel een moment waarop ik denk: dit is heel bijzonder. Ook omdat ik nu doe wat ik echt wilde doen. Het is allemaal werkelijkheid geworden. En af en toe zeg ik tegen mezelf: "O jee, wat heb ik nu gedaan." Ik zeg kwam hier met een vijftien-maanden-contract en we zijn intussen tien jaar verder. Parijs is nu echt mijn thuis. Dat is best een stap, achteraf gezien. Er zijn natuurlijk dagen dat je moe bent of minder lekker in je vel zit. Dat kun je best tegen elkaar zeggen. Zolang je op het podium maar de beste show geeft voor iedereen. Juist op die momenten denk ik, je moet hiervan genieten, want het kan allemaal zomaar voorbij zijn.'

Hoe word je in hemelsnaam danseres bij de Moulin Rouge?

'Ik ben geboren en opgegroeid in Middenbeemster en ging in Bergen (Noord-Holland) naar de middelbare school; best ver weg. Dat was een bewuste keuze omdat ik naar een artistieke school wilde. Vanaf jonge leeftijd was ik al geïnteresseerd in dans en theater. Mede dankzij mijn oma die me meenam naar het Nationaal Ballet in de Stopera, daar is het denk ik echt begonnen voor mij, met De Notenkraker. Ik vond alles prachtig de muziek, dans, kostuums, de zaal, de gong...'

Hoe maak je de stap van dansen vanuit passie naar er echt je vak van maken?

'Mijn ouders zagen hoe gepassioneerd ik was over dans, ik begon er al mee tijdens de basisscjool, bij het Nederlands Kindertheater in Purmerend. Alleen met de bus, na de BSO, strippenkaart op zak, best spannend. Maar ik voelde me er helemaal thuis. Ik werd er niet gezien als de beste zangeres, maar als danseres viel ik op. Blijkbaar. Een docent moedigde me aan om auditie te doen voor een dansschool. En omdat iedereen in mijn familie al juf was zei mijn vader – als grap, maar toch: "Doe jij maar wat anders." Die audities waren indrukwekkend. Met allerlei andere meisjes en moeders die dit al jaren deden. Ik kreeg toen van een docente te horen dat ik nooit danseres zou worden. Wel model. Toen dacht ik: moet jij eens opletten. En ik werd aangenomen op een school in Haarlem die ik in vier jaar afrondde op mijn 21ste.'

Het werd een belangrijke verjaardag...

'Ja, want die dag deed ik auditie voor de nieuwe show van het lido (het beroemde variété-theater in Parijs, red.), ze zochten over de hele wereld naar talent. Dit keer in Amsterdam. Ik vroeg danseres Pascale Eyk om hulp. Zij danste jarenlang bij het Lido en heeft mij als het ware gecoacht. De week ervoor had ik auditie gedaan bij het Hollands Showballet, waar ik niet was aangenomen. Dat maakte het extra spannend. Het werd de langste dag van mijn leven, die begon met honderd deelneemsters en eindigde met vijf, waaronder ik. Ze weten natuurlijk precies wat ze zoeken. Misschien zagen ze iets in mijn lengte, het plaatje.'

Het hele verhaal van Renée Roozendaal lees je in de nieuwe Elegance. Nu in de winkels!