Adriaan van Dis gaat Zomergasten niet meer presenteren: 'Ben op agressieve wijze door mensen aangesproken op mijn werk'

Programmamaker en schrijver Adriaan van Dis heeft in het radioprogramma De Perstribune op NPO Radio 1 laten weten dat hij Zomergasten niet meer wil presenteren. Dit heeft echter een hele goede reden, zo legt hij uit.

Tijden zijn veranderd

Tussen 1999 en 2002 presenteerde Adriaan het populaire programma, maar inmiddels is hij er op uit gekeken. Zo moest hij eerder al eens de stekker eruit trekken wegens gezondheidsredenen. Inmiddels gaat het beter met hem, maar is duidelijk in zijn besluit: "De VPRO hoeft niet meer te bellen voor een nieuw seizoen."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Op een gegeven moment moet je zeggen: nee. Bovendien zijn de tijden veranderd. Vroeger werd ik nooit aangesproken op straat, nu word je aan de lopende band aangesproken. En dat is niet altijd even vriendelijk. Dat heeft ook mede aan dit besluit bijgedragen." Zo vertelt hij dat hij weleens is bedreigd op straat. "Ik ben wel eens op agressieve wijze door mensen aangesproken op mijn werk. Dat ik een linkse kloothommel ben. Terwijl ik juist erg pleit voor nuance."

Boosheid

Hierdoor wil hij Zomergasten niet meer presenteren, zo legt hij uit. "Er zijn veel mensen die zich niet gehoord en gezien achten, terwijl je ze de hele dag hoort en ziet. Die boosheid in de samenleving zie je terug op straat. Je moet er ook niet bang voor zijn, maar het is wel wikken en wegen hoe je ermee omgaat."

Boekenbal

Wel onthult hij dat hij voor het eerst in een lange tijd weer naar het Boekenbal gaat. Alhoewel hij er wel tegenop ziet. "Ik vind het vrij vreselijk want iedereen heeft tegenwoordig een cameraatje bij de hand."

"Er zijn influencers en je moet dus de hele tijd grappige opmerkingen maken waar je geen zin in hebt. Eén keer ben ik gevolgd tot aan de wc toe. Terwijl ik mijn rits dicht deed, kreeg ik een camera onder mijn toet. Ik dacht: nu blijf ik een tijdje weg."