Anita Witzier over eerste ontmoeting met partner Michel Nillesen: 'En toen kwam jij. Saai. Nors ook.'

Zij een kille vrouw, hij een norse man. Anita Witzier en Michel Nillesen moesten aanvankelijk weinig van elkaar hebben. Inmiddels vullen ze elkaar naadloos aan.

Scéne 1

Najaar 2001, een redactieruimte in het AKN-gebouw in Hilversum. Een bekende tv-presentatrice werkt hard aan het nieuwe seizoen van haar programma Memories. Haar redactieteam is vertrouwd, maar productieleider Hans Mors heeft net plaatsgemaakt voor een andere man. Geen aanwinst voor de sfeer, vindt ze.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

A: "Met Hans kon je ontzettend lachen. Hij was de clown van de redactie. En toen kwam jij. Saai. Nors ook. Je zat de hele tijd achter je bureau en bemoeide je nauwelijks met de redactie. Ik vond het helemaal niks."

M: "Memories was voor mij een stap omhoog. Dat vond ik leuk, en jou vond ik wel aantrekkelijk, maar meer ook niet. In het contact bleek je een hork te zijn. Een lieve, onzekere hork, zeg ik met de kennis van nu. Altijd gehaast, zakelijk, afstandelijk, op het kille af. Zo werd je ook door anderen ervaren."

A: "Daar was ik me nooit van bewust, tot ik een keer tijdens een bosdag met collega's een spel speelde, waarbij we een dier voor elkaar in gedachten moesten nemen. Ik was een egel."

Scéne 2

Juni 2002, de Angel Studio's in Amsterdam. Lange dagen, maar altijd met een gezellige afsluiter. Ineens zien de tv-presentatrice en de productieleider elkaar van een andere kant.

A: "We hadden geweldig weer. Ideaal om lekker na te kletsen met de hele ploeg. Behalve met jou dan. 'Kom er even bij zitten', riepen we steeds. Maar jij was altijd te druk. Saai dus. Tot je toch een keer aanschoof en grappig en ad rem bleek te zijn. 'Hij is wél leuk!', zeiden we tegen elkaar waar je bij zat. Vanaf dat moment deed je vaker mee en raakte ik gaandeweg geïntrigeerd. Niet dat ik jou meteen wilde, maar ik wilde wel meer van je weten."

M: "Jij was in mijn ogen ook ineens iemand anders. Een vrouw met humor, ontspannen ook. Gewoon een leuke collega."

Scéne 3

Een huis aan het Amsterdamse Vondelpark. De productieleider en de tv-presentatrice brengen met een klein aantal bevriende collega's een avondje door. Er hangt iets in de lucht.

A: "Die zomer aten we twee keer met hetzelfde clubje in een schitterend huis aan het Vondelpark. Uitgebreid koken en eten tot diep in de nacht, hartstikke leuk."

M: "Van de eerste keer herinner ik me dat jij later kwam, waardoor we niet samen boodschappen konden doen. Dat ik dat heel jammer vond, zegt toch wel iets."

A: "Die tweede keer deden we 's avonds Truth or Dare, en een van die vrienden vroeg mij toen voor de grap: 'Durf jij met Michel te zoenen?' Vreselijk kinderachtig, maar toen hebben we elkaar dus..."

M: "Gezoend."

A: "Niet zo heftig, toch? Maar een beetje spannend was het wel. Later die avond hebben we samen nog een tijd in de tuin gestaan, heel dicht bij elkaar. Net als in een film."