Piece of my heart, de nieuwe film van Dana Nechustan, gaat over Olga en Irma; twee getalenteerde danseressen in het Amsterdam van de 70’s. Ze proberen zich staande te houden in de veeleisende en ambitieuze balletwereld. Oorspronkelijk gebaseerd op het korte en wonderbaarlijke leven van prima ballerina Olga de Haas, maar uiteindelijk maakte Dana een switch.
1. Je uitgangspunt was anders dan de film die je uiteindelijk maakte. Hoe kwam die switch tot stand?
“In eerste instantie wilden we een film maken over het korte leven van Olga de Haas. Olga was in de jaren 70 de jongste prima ballerina die Nederland ooit gekend heeft. Ze was onvergetelijk, betoverend en een heel inspirerend karakter om een film over te maken. Maar tijdens het schrijfproces bleken de feitelijke gebeurtenissen uit Olga’s leven – hoe dramatisch ook – het verhaal en de emotie die ik voor ogen had in de weg te zitten. Ik wilde meer drama, meer muziek en meer fantasie. Daarbij is het verhaal van Olga universeel. Overal ter wereld komen soortgelijke levensverhalen voor over dansers, muzikanten, acteurs, kunstenaars die hun talent niet kunnen dragen en ten onder gaan aan hun eigen kracht. Piece of my heart is nu eigenlijk een ode aan Olga’s talent en de ultieme vriendschap tussen twee jonge vrouwen.”
2. Hoe was het voor je om dans als regisseur in beeld te brengen?
“Gelukkig heb ik eerder een serie geregisseerd met heel veel dansscènes, dus technisch gezien wist ik wat me te wachten stond. Het belangrijkste is dat ik Igone de Jongh een aantal jaren terug heb leren kennen tijdens het draaien van de videoclip Birds van Anouk. Ik wilde alle dansscènes geloofwaardig en perfect in beeld brengen, dus heb ik Igone gevraagd om mij te helpen en de choreografie te doen. Bij elke dansscène stond zij aan mijn zijde en keek scherp mee.”
5 Vragen aan… Imanuelle Grives
3. Wat waren hierbij de uitdagingen?
“Het lichaam van een klassieke balletdanseres is eigenlijk niet na te bootsen. Klassieke balletdanseressen hebben hun lichaam totaal onder controle en zijn daardoor heel herkenbaar. Deze film is geworteld in het klassieke ballet en dat wilde ik tot in elk detail voelbaar maken. Ballet gaat over de perfectie aan de buitenkant, hoe ziet zoiets eruit? Acteren komt vanuit de binnenkant en toont kwetsbaarheid, iets dat ondenkbaar is in de balletwereld. Klassiek ballet is wat dat betreft echt een andere discipline dan acteren.”
4. Je werkte met twee dansers in essentie, maar dan als danser én actrice. Hoe was dat?
“Geschoolde balletdanseressen trainen van jongs af aan een paar uur per dag. Hoe ze lopen, staan, bewegen is heel specifiek. Ik was er meteen van overtuigd dat het eenvoudiger zou zijn om danseressen te vinden die kunnen acteren, dan actrices die kunnen dansen als een prima ballerina. Ik wilde ook absoluut niet werken met body double’s. In het verleden heb ik Dunya en Desie gemaakt met jonge meisjes die nog nooit geacteerd hadden, dus ik was er in ieder geval niet bang voor. Elaine Meijerink en Roos Englebert zijn een lot uit de loterij! Ik ben zo gelukkig dat we ze gevonden hebben. Ze zijn prachtig om te zien en spelen fantastisch.”
5. Wat hoop je dat het publiek meeneemt van de film?
“Ik hoop dat het publiek ondergedompeld wordt in een bijzondere wereld met prachtige beelden en muziek. Bovenal hoop ik dat ze geraakt zullen zijn door de turbulente en onvoorwaardelijke vriendschap van Olga en Irma.”
Tekst: Jorrit Niels | Beeld: BrunoPress
