Ontwerper Jan Taminiau: ‘Soms word ik moe van mezelf’

Jan Taminiau (46) zit er na twee jaar stilte weer lekker in. Beau Monde sprak met modeontwerper over zijn carrière, jeugd, sterktes en zwaktes.

Analyseren

Twee jaar lang lag alles still door Covid, maar inmiddels is alles weer als vanouds en is Jan druk in de weer. Hij is, zoals hij zelf zegt, weer lekker aan het knallen. Al geeft dat soms ook een bepaalde druk. “Ik vind het niet altijd leuk dat ik alles zie. Ik ben heel observerend en dat is een groot goed, want daardoor kan ik mijn werk doen. Maar het betekent ook dat ik overal waar ik kom aan het kijken en analyseren ben”, legt hij uit. “Ik probeer mezelf in zulke situaties vaak tot de orde te roepen: Jan, dit heeft geen zin. Je komt hier om te ontspannen, laat het los. Soms word ik moe van mezelf, maar ik weet ook dat deze eigenschap onderdeel is van waarom ik goed ben in mijn vak. Het is mijn zwakte, maar ook mijn kracht.”

Surrealistisch

Waar hij het meest trots op is? Dat hij de jurk mocht ontwerpen voor koningin Máxima die ze droeg tijdens de kroning. “Dat ik daar onderdeel van mocht zijn, was iets waar ik als jonge jongen alleen maar van kon dromen. Als
ik eraan terugdenk, voelt het nog steeds surrealistisch: heb ik dat écht gedaan?”

Dat hij succesvol is, heeft hij ook aan zijn jeugd te danken, vertelt de ontwerper. “Mijn ouders werkten keihard, maar ze waren ook levensgenieters. Die mentaliteit hebben ze overgedragen op mij, mijn twee broers en mijn zus: je zet je voor de volle honderd procent in voor je werk, maar je moet ook oog hebben voor je omgeving.”

Bittere ellende

Dat betekent niet dat zijn jongere jaren altijd makkelijk waren. Verre van zelfs. “De middelbare school vond ik bittere ellende”, vertelt hij. Jan was dyslectisch, maar dat werd niet begrepen. “Op school deed ik net alsof ik nooit leerde, want je wilt niet zeggen dat je de hele dag hebt geleerd en dan alsnog een 1 halen. Maar in werkelijkheid zat ik thuis elke dag keihard te blokken met de bandjes waarop mijn moeder al m’n schoolboeken had ingesproken.”

Ook wist Jan dat hij homoseksueel was, maar durfde het niet te zeggen. “Ik zat in een soort rare spagaat van wel of niet eerlijk zijn en alle ballen in de lucht houden, terwijl ik daar eigenlijk nog veel te jong voor was. Het voelde alsof ik niet mezelf kon zijn, niet begrepen werd en het zelf ook nog niet begreep.”

Het hele interview lees je in de nieuwe Beau Monde.

Bron: Beau Monde | Beeld: BrunoPress