Anna Drijver was vorige week te gast in Sterren op het Doek, waar ze aan Özcan Akyol onthulde dat ze niet altijd goed in haar vel zit. Sterker nog, ze heeft zelfs hele slechte periodes meegemaakt waarbij ze ook dwangneuroses had. “Ik was heel eenzaam. Ik was alleen maar bezig met de dag doorkomen.”
Dwangneuroses
De Undercover-actrice voelt zich beter dan ooit, maar dat ik niet altijd zo geweest. Lange tijd voelde ze zich niet haarzelf. Ze kreeg heftige dwangneuroses, die invloed hadden op haar hele leven. “Dan moet je dingen doen, denken of neerzetten op een bepaalde manier. Ik had het daar zo druk mee in mijn hoofd.”, legt ze uit. Hield ze zich niet aan de dingen die ze ‘moest’ doen, dan kreeg ze het idee dat er van alles fout kon gaan. Zoals het overlijden van al haar dierbaren. “Het is allemaal niet waar, maar je denkt eigenlijk dat er een soort Apocalyps komt. Heel raar, alsof ik dat zou kunnen tegenhouden met mijn tics.”
Eenzaam
Het ging bergafwaarts met haar mentale gezondheid. “Ik was heel eenzaam. Ik was alleen maar bezig met de dag doorkomen”, legt ze uit. “Ik ben toen in therapie gegaan, omdat ik gewoon supersomber was.” In therapie kreeg ze te horen dat ze echt hulp moest zoeken voor haar dwangneuroses, omdat die niet zomaar vanzelf zouden verdwijnen, maar juist erger konden worden. Dat lukte haar, maar ze voelde zich er niet beter door. “Het was alsof ik vanaf dat moment helemaal nergens meer grip op had.”
Ze zette door en dat heeft ze naar eigen zeggen ook aan haar vriend te danken. “Hij had ergens het vertrouwen dat het goed zou komen. Als je niet lekker bent, denk je: wie wil er nou bij mij in de buurt zijn?” vertelt ze. “Hij had iets van, ik ga niet weg. Het allermooiste gebaar van liefde.”
