Hij wist meteen dat zij het was. Bij haar sloeg de vonk over toen ze hem op de dansvloer vrij zag dansen, zonder zich iets van anderen aan te trekken. Bijna tien jaar later gaan actrice Maaike Martens (45) en Bart Meuter (43) nog steeds dansend door het leven.
Scène 1
September 1993. Het Gemeentelijk Gymnasium in Hilversum.
Tiener Bart zit in de derde klas, waar hij Grieks en Latijn krijgt van Eric ‘Mats’ Martens.
B: ‘De vader van Maaike was mijn leraar op de middelbare school. Hij stond bekend als een van de docenten met de meeste humor, dus het was altijd lachen in de klas. Als we een mondelinge overhoring hadden, pakte hij het zwaard van Damocles, oftewel zijn pen, en die liet hij blind op de klassenlijst vallen om te zien wie naar voren moest komen. Ik kende Maaike toen natuurlijk nog niet, maar een leuke schoonvader is een goede voorbode. Hij was een vrije leraar, dus hij vertelde weleens over haar. Dat was de eerste keer dat ik, onbewust, met de rest van mijn leven in contact ben gekomen. Haar vader was een fenomeen op school. Als ik nu mensen van vroeger tegenkom, zeggen ze nog steeds: ‘Doe de groeten aan Mats’, want zo noemde iedereen hem.’
M: ‘Bart en ik zijn elkaar in die tijd nooit tegengekomen, want hij woonde in Bussum en wij in Bosch en Duin. Pas veel later kruisten onze paden zich. In mijn studententijd woonde ik met mijn oudste vriendinnetje Roos op de Rozengracht in Amsterdam. Toen ik ging samenwonen met mijn toenmalige vriendje, nam een nieuw meisje mijn plek in het studentenhuis over; dat was de zus van Bart.’
B: ‘Ik kwam regelmatig bij mijn zus en Roos werd ook een vriendin van mij. We hebben zelfs nog foto’s van mij, waarop je achter mij aan de muur foto’s van Maaike ziet hangen.’
M: ‘Ik weet nog dat ik Bart zag en vond dat hij zo’n leuk, fris en open gezicht had. Ik dacht niet: dat is iets voor mij, omdat ik een vriendje had, maar hij viel me wel op.’
B: ‘Ik had haar al wel in het vizier en heb ook weleens aan Roos gevraagd: ‘Hoe staat het eigenlijk met Maaike?’ Maar nee, zij was geen optie, kreeg ik te horen, want ze was al bezet. Toen heb ik Jantien, een vriendin van haar, mee uit gevraagd.’
M: ‘Het grappige was dat Bart belde terwijl ik samen met haar op de fiets zat. Ik heb nog geroepen: ‘Ja leuk, moet je doen.’ Ze hadden een gezellige avond, maar waren geen match. En op haar dertigste verjaardag heb ik dat nog verwerkt in een liedje dat ik voor haar zong.’
B: ‘We bleven elkaar wel tegenkomen. Maaike organiseerde Pluk je gelukavonden met performances en ik ben nog een keer speciaal van een feestje op de Waddeneilanden teruggekomen om daar bij te kunnen zijn. Ik wilde Maaike toch wel graag in de gaten houden.’
M: ‘Ik had op dat moment niks door, al was mijn relatie inmiddels wel aflopende zaak.’
Scène 2
31 december 2011. Een oud-en-nieuwfeest in De Loods in Amsterdam-Noord.
Maaike en Bart zijn allebei op dezelfde party om het nieuwe jaar in te luiden. Daar slaat de vonk over.
M: ‘Ik was skiën met vrienden en zou op oudejaarsdag terugkomen. We waren bijna nog vast komen te zitten door een sneeuwstorm, maar konden net op tijd weg, zodat ik ’s avonds toch nog naar dat feestje kon. Wat het thema was, weet ik niet meer. Maar ik weet wel dat ik verkleed was als Artemis, de godin van de jacht, met een knuffelhert aan mijn riem. En Bart was verkleed als boswachter.’
B: ‘Ik had zo’n geschminkte snor.’
M: ‘Het werd twaalf uur en we stonden allemaal lekker op de dansvloer. En toen zag ik Bart dansen, heel vrij en zonder zich iets van anderen aan te trekken. Het raakte me heel onverwachts, als een soort cupidopijl. Jezus, dat is Bart, dacht ik. We hebben toen keihard samen staan dansen.’
B: ‘Ineens was er rook op de dansvloer, toen kwamen we dichterbij en hebben we gezoend.’
M: ‘Meer is er die avond niet gebeurd. We zijn allebei onze eigen weg gegaan en daarna keurig gaan daten.’
Jim Bakkum en Bettina Holwerda Bakkum: ‘Toen heb ik hem geappt: ik wil dit niet meer’
Scène 3
Koninginnedag 2012. Het souterrain van Barts woning aan de Prinsengracht in Amsterdam.
Maaike en Bart daten al een tijdje en het is weer zo’n ouderwets gezellige avond die eindigt met dansen.
M: ‘Als we de foto’s van Koninginnedag terugzien, is dat wel het moment dat we echt samen waren. Ik weet van mezelf dat ik na drie maanden dacht: dit is ’m!’
B: ‘Ik wist dat meteen al bij Maaike. Ik geloof dat we na twee weken alweer samen stonden te dansen in mijn keuken. Ik had een souterrain in mijn huis met zo’n ouderwets Amsterdams keukentje. Daar werd altijd al veel gedanst tijdens feestjes met vrienden, maar met zijn tweeën daar staan, met de muziek keihard aan, was eigenlijk het leukst.’
M: ‘Koninginnedag 2012 was wéér zo’n dansavond. We speelden ook grappige spelletjes waarbij we het licht uitdeden. En als het dan weer aanging, moest je je verkleed hebben als nieuw personage met aluminiumfolie en willekeurig keukengerei.’
B: ‘Dansen is sindsdien altijd een rode draad gebleven in ons leven. Ook thuis doen we dat nog steeds veel met de kinderen, we vinden niets leuker dan dat!’
Scène 4
Eind 2012. Het binnenland van Ethiopië.
Maaike en Bart zijn samen op reis door het Oost-Afrikaanse land en vieren daar hun tweede oud en nieuw samen.
M: ‘We hadden al vrij snel het plan opgevat om samen op reis te gaan. Ik was inmiddels zesendertig en realiseerde mij dat we niet zo heel veel tijd meer hadden om dit soort dingen te doen. Bart begon eigenlijk nog eerder dan ik over kinderen. Dat was ik niet gewend en ik vond dat heel aantrekkelijk.’
B: ‘Het was voor mij heel duidelijk dat Maaike degene was met wie ik dat voor me zag.’
M: ‘Maar we wilden ook nog reizen, dus zijn we naar Ethiopië gegaan. Misschien niet het eerste land waar je aan denkt voor een romantische reis, maar we vonden het allebei fantastisch. De natuur is daar prachtig, heel rauw en ongerept.’
B: ‘Samen reizen ging als vanzelf. Ik heb met Maaike sowieso nooit het gevoel gehad dat we hard moesten werken voor onze relatie. Het was echt thuiskomen, hoe cheesy dat ook klinkt.’
M: ‘Na die reis zijn we meteen gaan samenwonen. Ik vond het wel spannend om mijn onafhankelijkheid op te geven, want ik had een heel fijn huisje in de Pijp, met mijn auto voor de deur. Maar het voelde zo goed met Bart. In maart 2013 raakte ik in verwachting. Tuurlijk hebben we weleens gedacht: hadden we elkaar maar eerder leren kennen, dan hadden we nog meer met zijn tweeën kunnen doen, meer reizen kunnen maken. Maar we wilden dit allebei graag, Pleun was heel gewenst.’
B: ‘We zijn toen ze een half jaar oud was ook nog twee maanden met haar door California gaan reizen. In een met graffiti bespoten busje langs prachtige plekken als Napa Valley, Yosemite, Bryce Canyon, Big Sur en terug naar San Francisco.’
M: ‘Het was eigenlijk onze verlate relatiereis. En dat ging heel goed met Pleun. Juist doordat ze zo klein was, konden we haar gewoon in de rugzak meenemen.’
Het hele interview lees je in de nieuwe Elegance die nu in de winkel ligt. Wil je liever niet de deur uit? Bestel hem dan HIER.
Tekst: Jill Waas | Fotografie: Stef Nagel | Styling: Brigitte Kramer | Visagie: Maaike Beijer
