Ze brak ondanks een indrukwekkend cv pas écht door met The Queen's Gambit en nu ligt de wereld aan haar voeten. Anya Taylor-Joy (25) vertelt in een interview met ELLE openhartig over gepest worden, het onverwachte succes van The Queen's Gambit en waarom ze vlak voor haar doorbraak bijna stopte met acteren.
Surrealistisch
Het valt niet te ontkennen: The Queen's Gambit was misschien wel de meest succesvolle serie van het jaar tot nu toe. Maar liefst 62 miljoen Netflix-gebruikers keken 'em in één ruk uit en de verkoop van schaakborden steeg vlak daarna met maar liefst 87 procent.
Anya kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. 'Vooral in het begin was het heel surrealistisch. Ik stond iedere dag zonder schoenen op een koude berg', vertelt ze over het moment dat ze The Northman aan het filmen was in Ierland en het succes van de serie haar bereikte. 'Toen ik naar huis ging en overladen werd met berichtjes dat de serie zoveel bekeken werd, zei het me nog steeds niet zoveel. Ik ben niet goed met getallen. Maar toen ik zag dat The Queen’s Gambit op de favorietenlijst van Barack Obama stond, drong het pas tot me door.'
Stoppen met acteren
Voordat de actrice de rol van Beth Harmon in The Queen's Gambit bemachtigde, stond ze op het punt om te stoppen met acteren. 'Ik was constant aan het werk, had twee projecten tegelijk gefilmd en het ging slecht met mijn relatie. Begin 2019 zat ik er helemaal doorheen, ik dacht dat ik het niet kon', vertelt ze. Eerder liet ze weten: 'Ik kampte met grote angsten en worstelde met een depressie. Ik vreesde dat ik als actrice nooit boven water zou komen.'
Toen ze aan Emma-collega Mia Goth opbiechtte dat ze er een punt achter wilde zetten, stak de inmiddels goede vriendin daar een stokje voor. 'Ze zei: 'Je ademt acteren, het is je zuurstof. Daar kun je niet mee stoppen.' Daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor.'
Dit is het ware verhaal achter The Queen’s Gambit
Gepest
De actrice, die opgroeide in Argentinië met haar Argentijnse vader, Britse moeder en vijf broers en zussen, geniet nu van haar succes, maar heeft ook moeilijke tijden gekend. Toen ze zes jaar was, verhuisde ze naar Londen. 'Ik maak er vaak grapjes over, maar het is echt waar: de karakters van de Harry Potter boeken waren mijn vrienden. De eerste twee jaar in Londen speelde ik handjeklap met planten. Dat was mijn leven, ik speelde niet met andere kinderen.'
Ze voelde zich altijd anders, wat ervoor zorgde dat ze voer was voor pestkoppen. Ze werd opgesloten in kluisjes en belachelijk gemaakt om haar ogen. Het werd zo erg, dat ze op 16-jarige leeftijd van school ging. 'Ik wil er niet meer teveel over praten. Niet omdat het traumatiserend was, maar omdat ik er geen aandacht aan wil besteden.' Nu ze snapt waar pestgedrag bij kinderen vandaan komt, kan ze het beter een plekje geven. 'Uiteindelijk heeft het me gebracht waar ik wilde zijn. Net zoals Beth schaken nodig had, had ik acteren nodig. Het was een plek waar ik gewaardeerd werd en ook daadwerkelijk iets bij kon dragen; dat had ik nodig. Ik hoefde me daardoor niet steeds af te vragen wat er mis met me was en waarom ik er niet bij hoorde.'
Mental health
Nog altijd voelt Anya zich anders, al ziet ze dat nu niet meer als een zwakte. Des te belangrijker vindt ze het dat er openlijk wordt gepraat over mental health. Zelf heeft ze last van paniekaanvallen. Inmiddels weet ze dat als het tijdens opnames gebeurt, het een goed teken is. 'Ik ben erachter dat het gebeurt omdat ik ergens écht om geef. Dan weet ik dat ik het juist moet doen.'
Ze is blij dat open zijn over problemen met de mentale gezondheid steeds minder taboe wordt. 'Het is een kortsluiting in mijn hersenen. Het is geen keuze. Het is geen aandachttrekkerij. Als ik ervoor kon kiezen er geen last van te hebben, had ik dat gedaan. Maar het is nou eenmaal wel zo.'
Bron: Elle, ET Online | Beeld: BrunoPress
